Dag 21: 18-07-2014

Als een slablaadje zo licht en teer, haar haren golfden op de maat van haar voetstappen, boog ze zich om een van de boeken op de onderste plank te bekijken, terwijl een opbollende plooi van haar rok haar smalle enkels onthulde. Ze las de titels op de ruggen van de boeken en ze was zo dichtbij dat het heen en weer glijden van haar bleekgroene ogen goed te volgen was. Als ze opkeek, kon ze hem zien staan, half verscholen achter een kast die de non-fictieboeken G tot en met L bevatte.
Hij kwam hier nooit. Lezen… Dat deed hij nauwelijks, tenzij het niet anders kon. Zij, daarentegen, was wijs en welopgevoed. Ze las hele boeken, dikke boeken, zonder plaatjes en met veel kennis erin verscholen.
Ze liep hem vervolgens straal voorbij. Misschien dat ze even naar hem had gekeken om er zeker van te zijn dat ze niet tegen hem op zou botsen, maar dat was hem dan ontgaan. Hij had niet eens gezien of ze hem negeerde of niet! Hij had niet gezien of het haar wel iets kon schelen dat hij daar stond. In plaats daarvan had hij alleen maar naar haar lippen gekeken, die zacht roze waren en glansden in het licht van de kroonluchters die aan het hoge plafond hingen.
Toen hij omkeek, zag hij nog net de zoom van haar rok om de hoek verdwijnen, maar zijn kans om met haar te praten, was weer verstreken.