Ashton × 009

Waarom is dit alles zo gecompliceerd? Waarom kan ik nou niet gewoon echt iets met Kayleigh krijgen en Luke wat met Jamie? Beter kan niet, iedereen tevreden. Maar natuurlijk moet ik alles weer moeilijk voor iedereen maken, ik moet weer zo nodig verliefd zijn op mijn beste vriend. Ik kan ze ook gewoon vertellen dat ze nooit meer een meisje voor me mee hoeven te nemen, omdat ik toch niet op meisjes val, hoe ontzettend stom ik dat ook wel niet vind. Dat zou ze een hoop moeite besparen. Ik keek op toen er op de deur werd geklopt. "Ash?" hoorde ik Michael aan de andere kant van de deur zeggen. 'Hmm?' mompelde ik. "Mogen we binnen komen?" vroeg Calum. 'Ja, kom maar binnen.' zuchtte ik, en ging op mijn bed zitten. De twee kwamen glimlachend binnen en kwamen naast me zitten op het bed. "Wat is er nou gebeurd net?" vroeg Michael. 'Niks.' zei ik kortaf. Ik heb geen zin om hier over te praten. Ik wist dat ik ook wel iets minder bot en kortaf had kunnen reageren, maar jeez, wat verwachten ze als de liefde van mijn leven voor mij een of ander kind af gaat staan lebberen, en dan ben ik onredelijk. Oké, ze weten dan ook niet dat ik meer voor Luke voel, maar alsnog. "Kom op Ash, er is duidelijk iets gebeurd, anders zat je hier nu niet zo." zei Calum. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik had alleen wat ruzie met Luke, meer niet.' mompelde ik. "Ruzie waarover?" vroeg Michael nu weer. 'Gewoon, over meisjes.' zei ik. "Gewoon over meisjes?" vroegen ze in koor. 'Ja, gewoon meisjes ja. Jeez. Wat verwachten jullie dat ik zeg? Dat ik niet op meisjes val of zo? Willen jullie dat misschien horen? Dan kunnen jullie lachen. Nou, gefeliciteerd. Ik heb het gezegd. Graag gedaan, lach maar, zeg maar wat je wilt. Het kan me allemaal niet meer schelen!' dreunde ik door, en ging mokkend in het hoekje van mijn bed zitten. "Is het waar, Ash? Val je niet op meisjes?" vroeg Calum, en Michael keek me ook vragend aan. Ik keek even op. Moest ik nou toe gaan geven? Ik haalde mijn schouders maar weer op. "Ash." zei Michael. 'Oké, oké. Nee, ik val niet op meisjes nee. Zo, dat is er uit. Nu blij? Ga maar weg, zet me maar uit de band. doe wat je wilt. Het boeit me niet.' zei ik. "Ash, tuurlijk zetten we je niet uit de band om dit. Daar is wel heel wat meer voor nodig." zei Calum, en kwam naast me zitten om me in een knuffel te trekken, en Michael deed hetzelfde. Oké, nu was het er uit, maar nu kon ik het niet vermijden om het ook eerdaags tegen Luke te moeten vertellen, waar ik nou juist niet op stond te wachten. 'Dank je jongens, ik ben blij dat jullie me de band niet uit trappen.' zei ik glimlachend, en knuffelde hun terug. "Wij gaan weer weg, we laten je wel even alleen." zei Michael, en verlieten de kamer. Nu denken ze dus dat ik om dit probleem niet iets met Kayleigh wou, wat mooi is aangezien ik dan niet hoef te vertellen dat het eigenlijk kwam omdat ik verliefd op Luke ben.

Een paar uur later liep ik naar beneden om naast de twee die erg druk met elkaar aan het klieren waren op de bank te ploffen. Ik keek maar mee met wat ze aan het kijken waren op de tv, veel beters had ik toch niet te doen. Even later kwam ook Luke naar beneden, waarvan ik geen idee had dat hij ook boven was. Straks had hij alles gehoord. Luke vroeg in het algemeen of we pizza wouden. Tuurlijk kon ik daar geen nee op zeggen. Hoe kut ik me ook voelde, pizza had de gave om alles weer een beetje beter te maken. Ik mompelde een zachte ja, en de andere hoorde de vraag niet eens, waardoor Luke maar gewoon belde.
Ongeveer een half uurtje later werden de pizza's bezorgd. Ik twijfelde of ik nou wel of niet mijn excuus aan Luke aan moest bieden of niet, want ik was namelijk echt vreselijk vanmiddag. Na het eten raapte ik alle moed bij elkaar, en ging naast Luke zitten. 'Kan ik je even spreken, alleen?' vroeg ik, en hij knikte. Hij liep met me mee naar mijn kamer, en kwam naast me op mijn bed zitten. Het in de keuken bespreken leek me niet zo'n goed idee aangezien in de woonkamer twee klieren zaten die waarschijnlijk weer mee gingen luisteren met ons gesprek, en daar zat ik dus niet op te wachten. Ik keek naar de grond terwijl ik wat met mijn handen aan het spelen was. 'Luister, Luke. Sorry van vanmiddag, maar ik had gewoon niet echt mijn dag.' Het slechtste excuus ever, maar moest ik hem dan dood leuk gaan vertellen dat ik verliefd ben op hem en dat ik niet kan hebben dat hij een vriendin heeft, en dat ik daarom zo deed? God, als ik het nu zo opnoem in mijn hoofd begin ik steeds egoïstischer te klinken. 'Ik weet het, klinkt niet echt als een reden, maar het spijt me echt.'