Zes

"Viktor?" zeg ik als ik zachtjes op zijn deur klop. Hoe erg ik ook baal van dat het is zoals het is, ik wil geen afscheid nemen op deze manier. Tijdens het inpakken van mijn koffer besefte ik dat het belachelijk was om zo weg te gaan na de leuke tijd die we samen hebben gehad. Ik schrik als de deur ineens opengaat, Viktor kijkt me verrast aan.
"Sorry," mompel ik. Ik voel de tranen weer op komen. Viktor slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan.
"Geen sorry zeggen, dat moet ik doen." Hij wrijft zachtjes over mijn rug en dan komen de tranen echt. Ik ga hem zo erg missen, het was zo fijn, het is zo fijn. Ik begrijp het nog steeds niet, maar ik wil daar niet meer over nadenken. Ik moet genieten van het laatste uurtje dat we samen hebben.
We besluiten om nog even langs het strand te wandelen, naar het plekje waar we meestal heen gingen. We gaan er nog even zitten,
"Je moet bijna gaan, hè?" vraagt Viktor als we al een tijdje in stilte hebben gezeten. Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder.
"Zullen we gaan?" vraag ik terwijl ik opsta, hij slaat zijn arm om me heen en zonder een woord te wisselen lopen we terug naar het hotel. We weten niet meer wat we moeten zeggen, misschien is stilte wel het beste. Mijn ouders staan al klaar om te vertrekken en als ze ons aan zien komen lopen zeggen ze Viktor gedag en gaan dan in de taxi zitten die ons naar het vliegveld brengt.
"Goede reis, bedankt voor deze geweldige week," zegt Viktor zacht terwijl hij voor me staat en mijn handen vastpakt.
"Geniet nog van je vakantie." Ik zoen hem voor de allerlaatste keer, ik wil het liefste zo blijven staan voor de rest van mijn leven, maar aan alles komt een einde... Ik laat hem los en loop langzaam naar de taxi toe, ik kijk nog even om en zie Viktor een kushandje gebaren. Ik glimlach en stap dan in. Zodra we beginnen te rijden biggelen er enorme tranen over mijn wangen, ik zie hoe Viktor uit het zicht verdwijnt, tot nooit weer.
"Gaat het?" vraagt mam die naast me op de achterbank zit. Ik knik en kijk naar buiten, ik heb geen zin om er over te praten en nog meer te moeten huilen.
In het vliegtuig slaap ik wat en probeer ik wat te lezen. Als we eindelijk weer thuis zijn ga ik gelijk op bed met een zak chips, een reep chocola en een fles cola, ik heb enorm veel zelfmedelijden. Ik kijk Gossip Girl en dat helpt om me af te leiden, ik heb de hele serie al meerdere keren gezien, maar het blijft leuk. Ik krijg een Whatsapp'je van Kate met de vraag of ze langs kan komen, ik stuur terug dat ze kan komen. Binnen een half uur staat ze in min kamer en kijkt ze me geschrokken aan.
"Jezus Yaar, wat is er?" vraagt ze bezorgd. Gelijk begin ik weer te huilen en vertel ik het hele verhaal. Kate luistert aandachtig.
"Wat een sukkel," zegt ze aan het einde van mijn verhaal.
"Een sukkel? Hij kan er toch niks..."
"Tuurlijk wel, onzin," onderbreekt ze me, "jij hebt helemaal niet zo'n slappe zak nodig." Ik moet lachen om wat ze zegt, al voelt het vervelend dat ze zo over hem praat.
"Wat ga je vanavond doen?" vraagt ze.
"Slapen denk ik, ben best moe." Ik haal mijn schouders op.
"Mooi niet dus, slapen kan altijd nog. We gaan uit, op zoek naar de echte kerels." Enthousiast staat ze op en trekt ze mijn kast open.
"En dit doe je aan!" Ze haalt een knalrood jurkje uit de kast, die tamelijk kort is, maar nog steeds wel stijlvol.
"Maar ik heb echt geen zin om uit te gaan," protesteer ik.
"Dan maak je maar zin, het zal je goed doen. Hoe laat is het? Oh vijf uur, nou mooi, dan ga jij nog even slapen en dan kom ik om negen uur weer en gaan we ons mooi maken. Jij gaat sowieso nummers krijgen vanavond." Ze gooit het jurkje neer op een stoel, geeft me een knuffel en loopt dan mij kamer uit, ik hoor haar gedag zeggen tegen m'n ouders en al snel slaat de voordeur dicht. Hier is dus echt niks tegen in te brengen... Ik besluit om inderdaad maar even te gaan slapen, die slaap kan ik zeker gebruiken. Binnen een paar minuten val ik als een blok in slaap en droom ik natuurlijk over Viktor. We lopen samen door Amsterdam, als een stelletje. Totdat er ineens een ander meisje aan komt lopen. Ze wordt kwaad op Viktor en vervolgens ook op mij, dat meisje is namelijk zijn vriendin. Ik schrik wakker en denk even na over mijn droom en over de dingen die hij echt tegen me heeft gezegd. Misschien klopt mijn droom wel, misschien heeft hij gewoon een relatie en wil hij daarom geen contact meer. Hoe langer ik er over nadenk, hoe zekerder ik weet dat het waar is. Die klootzak voelde helemaal niks voor mij, hij miste gewoon zijn vriendin. Daarom kon hij niks vertellen, daarom wist ik niks over hem. Ineens heb ik heel erg veel zin om uit te gaan, ik ga naar beneden om wat te eten en gelijk daarna trek ik het jurkje aan. Ik besluit mijn haar te krullen en kort daarna komt Kate binnengelopen.
"Oh yes, that's the spirit!" zegt ze enthousiast. Zelf heeft ze een zwart jurkje aan die haar perfect staat, ze heeft een vrouwelijk lichaam, niet super mager maar gewoon mooi slank met rondingen. We maken ons op en gaan dan richting Amsterdam, we gaan naar een grote club en ik probeer niet aan Viktor te denken. Mannen genoeg hier, zoals Kate zegt. Ik zie inderdaad mannen genoeg, maar geen leuke mannen, niemand is zoals Viktor. Na een tijdje merk ik dat de alcohol zijn ding gaat doen, hoe meer we met jongens spreken, hoe verdrietiger ik word.
"Gaat het?" vraagt Kate dan, ik knik en sla nog een drankje achterover. Uiteindelijk ben ik zo dronken dat ik niet meer op mijn eigen benen kan blijven staan, ik val om en een jongen vangt me op.
"Voorzichtig," zegt hij terwijl hij meer wel omhoog helpt. Als hij me loslaat neig ik gelijk weer door mijn benen te zakken. De jongen lacht en houdt me vast.
"Misschien moet jij maar naar huis gaan," zegt hij dan terwijl hij me richting de bar duwt.
"Nee, ik heb nog meer drinken nodig." Ik merk hoe moeilijk ik de woorden uit mijn mond krijg, maar het kan me weinig schelen.
"Waar is je vriendin?"
"Geen idee, laat me los," zeg ik, ik trek mijn arm uit zijn greep vandaan maar hij pakt me gelijk weer vast.
"Los!" schreeuw ik. Ineens staat Kate daar en duwt hem aan de kant.
"Lekker makkelijk, gebruik maken van een dronken meisje!" snauwt ze naar de jongen.
"Als ik jou was zou ik haar maar naar huis brengen ," zegt de jongen tegen Kate waarna hij wegloopt.
"Blablablabla, ik ga niet naar huis hoor." Ik leun tegen de bar en wil nog wat drinken bestellen maar Kate houdt me tegen.
"We gaan."