11. Christiane en Sanne

Christiane:

Christiane gromt en gooit de dekens van haar af, ze moet weer eens nodig naar de wc. Buiten word het steeds donkerder, de maan is al aan de hemel verschenen. Met een elektrisch lantarentje in haar hand loopt ze slaperig naar het toiletgebouwtje. Ze voelt zich gelukkig, morgen zal weer een leuke dag worden met Sanne. Ze voelt zich niet meer zo alleen, zoals op school. Een zachte bries speelt met haar blonde lokken. Het is rustig op de camping, ze hoort iemand in de verte zachtjes gitaar spelen. In de meeste tenten is het licht al uit.
Ze ziet Sanne lopen en rent vrolijk op haar af.
'Hallo, zullen we morgen Meadow gaan zoeken?' zegt ze opgewekt, maar Sanne kijkt haar afwezig en geïrriteerd aan.

Sanne:

Haar maag keert zich om als Christiane opeens naar haar toe rent. Ze wil helemaal niemand meer zien, behalve Alice misschien, die laat haar tenminste met rust.
'Laat me even' zegt ze fel. Het kan haar allemaal niets meer schelen.
Sanne kijkt Christiane even recht in de ogen aan om haar punt duidelijk te maken. Ze ziet de pijn en het onbegrip in haar lichtblauwe ogen. Ineens voelt ze woede opkomen. Ze kijkt weg. 'Waarom ga je niet andere vriendinnetjes zoeken van je eigen leeftijd?'. 'Dat durf je zeker niet, jij durft helemaal niets!'
Ze hoort Christiane zachtjes snikken.
Dan voelt Sanne zelf ook tranen opkomen en loopt ze snel weg, de duisternis in.