01 - Voetbalshirts en shopsessies

Precies drie weken geleden kregen twee vriendinnen een mailtje in hun inbox dat hun leven compleet had veranderd en ondanks verder er nog niets was gebeurd, hadden ze hun eigen leven al overhoop gehaald terwijl ze voorbereidingen troffen. De twee mochten mee met het nederlandselftal als stage voor hun studie. Ze zouden meehelpen met de officiële fysiotherapeuten en mee kijken en helpen bij de trainingen zover ze wisten. De woonkamer in hun appartement was veranderd in en klein slagveld en op hun slaapkamers lagen overal kleren en spullen en bij beide een half ingepakte koffer, met meer spullen ernaast dan erin. Over een week zouden ze de rest van de medewerkers en natuurlijk het elftal en zijn wissels ontmoeten op een soort bijeenkomst, feest, gebeuren om met elkaar kennis te maken. Natuurlijk ging het bij de meiden alleen maar over dat feest en alles wat erna ging gebeuren. Over twee en een halve week zouden ze naar Brazilië gaan met het nederlandselftal. Met andere woorden, het was een grote chaos in hun appartement.
"Romée! Waar heb je de rest van je zomer kleren gelaten?" riep Milou door het appartement heen naar haar beste vriendin die bezig was met afwas.
"Alles ligt in mijn kast." riep ze terug, gewekt uit haar dagdroom en droogde haar mok af en zette deze weg. "Wacht waarom ben je in mijn kamer, in mijn kast en tussen mijn kleren aan het zoeken?" Romée legde de doek weg en liep richting haar slaapkamer, waar Milou voor de kledingkast stond, duidelijk geschokt over het aantal zomerkleren wat Romée erin had hangen. Milou keek met haar blauwe ogen opzij en sprong op.
"We moeten nodig nieuwe zomerkleren halen, gelukkig is de nieuwe collectie al in de winkel." ratelde ze tegen Romée, wie lachte.
"Dat was ik nog van plan, nadat ik na vorige zomer een groot deel weg heb gedaan." zei Romée, waardoor Milou geschokt keek.
"Jij en spullen weg doen, dat is wat nieuws." reageerde Milou met opgetrokken wenkbrauwen en Romée lachte. Ze had wel een punt. Ze bewaarde teveel. Maar alles had een betekenis, hoe klein die ook was. Ze had nog ergens een schrift met verhalen van toen ze klein was, waar ze al jaren niet meer in had geschreven en ze had zelfs hele oude hitzones nog liggen die ze nooit meer luisterde, dus dat zegt wel wat. Milou wreef door Romée haar bruine krullende lokken en hupste weer terug naar haar kledingkast, waar ze tussen de stapel t-shirts keek en de onderste eruit haalde en voor haar vriendin hield met een schuin hoofd. Romée begon te lachen, aangezien het haar Messi shirt was.
"Je denkt er toch niet over om deze mee te nemen?" waarschuwde Milou haar vriendin, wie haar schouders op trok.
"Misschien.." antwoordde ze schijnheilig en kreeg het shirt naar haar hoofd gegooid met een zucht erachter aan.
"Jij en je vreselijk smaak in buitenlandse gastjes, geef mij maar een nuchtere Nederlandse jongen hoor." mopperde Milou tegen Romée met een grijns en Romée gooide het voetbalshirt richting haar koffer. Ze lachte even en ging op haar bed zitten terwijl ze keek naar haar vriendin die door haar kast ging speuren. Na enkele minuten hield Milou er gefrustreerd mee op en draaide zich naar haar beste vriendin. Romée was vaak degene die het praten deed in het openbaar, terwijl Milou het hardste praatte van hun twee als ze alleen waren, maar haar mond zo min mogelijk open trekte in het openbaar. Milou is degene die van mode hield en dan toch weer opvallende combinaties uitprobeerde terwijl Romée het heel simpel hield. En dan was Romée weer degene met de grote fantasie en het brede interesse veld en vaak ook wel twijfelde over dingen terwijl Milou heel duidelijk wist wat ze wel en niet leuk vond, maar net zoals Romée die grote fantasie had.
"Ik krijg stress van jouw collectie kleren, morgen gaan we shoppen." zei Milou vastberaden en Romée gooide haar handen in de lucht en stemde ermee in, want ze kende haar goed genoeg om te weten dat je niet tussen Milou en een shopsessie kon komen. En ze kon wel wat nieuwe kleren gebruiken, vooral nu ze naar Brazilië ging met het elftal.

De volgende dag liepen de twee samen door de stad. Milou had net haar loon op haar rekening gestort gekregen en dat geld brandde dusdanig in haar zak. Maar voor deze keer mocht ze veel geld uitgeven aan kleren. Milou haar kast zat bomvol met kleren, van blousejes tot hemdjes tot rokjes en jurkjes, ze had alles wel. Ze liep er altijd heel stijlvol bij en ook wel vaker opvallend, maar wel leuk opvallend. En dan had je Romée nog, die het altijd heel simpel hield met een shirtje en jeans. Ze had geen enkel rokje in haar kast, iets wat Milou heel vreselijk vond maar geaccepteerd had aangezien de eigenwijze Romée niet in een rokje kon krijgen.
Samen liepen de twee meiden winkels in en uit totdat ze aan het einde van de middag beide verschillende tassen met kleren in hun handen hadden en neerplofte in een cafeetje. Ze bestelde beide een ice tea terwijl ze begonnen te praten over koetjes en kalfjes en natuurlijk kwam het onderwerp het WK weer boven tafel, want ze konden nergens anders meer over praten.
"We hebben nu denk ik wel genoeg kleren om mee te nemen naar Brazilië." zei Romée en nam een slokje, Milou knikte vrolijk.
"Met die kleren kun je elke Braziliaan om je vingers winden." grijnsde Milou, trots om wat ze Romée allemaal had aangesmeerd en Romée rolde met haar ogen, waarna ze haar in haar zij mepte.
"Je weet dat we daarom niet naar Brazilië gaan." reageerde ze op haar vriendin, wie haar schouders op haalde.
"Dat maakt mij niet uit. Ik kan hotties spotten terwijl ik op het veld ben, dat jij nu niks vindt aan Robin van Persie of Dirk Kuyt is niet mijn probleem." zei Milou met een brede grijns. Jongens spotten deed ze graag, overal waar ze heen ging. Ze was niet heel erg kieskeurig als het op gebied van uiterlijk lag, maar erna kijken was het enige wat ze deed. Bij Romée had ze een grote mond en bij haar familie ook wel, maar bij anderen was ze juist stil, niet opvallend, beetje verlegen. Ze moest mensen eerst leren kennen voordat ze echt haar gekke zelf kon zijn, dus snel zou ze niet op zo'n hottie afstappen, ook al deed ze altijd alsof ze dat zou doen.
"Weet jij überhaupt wie er verder in het team zit?" vroeg Romée lachend en nam weer een slokje. Zij en Milou keken soms voetbal als Nederland moest en er niets anders op was, maar beide meiden ging hun kennis qua spelers niet verder dan Robin, Dirk, Wesley en Arjen. Milou keek haar verbaasd aan en dacht even na, waarna ze begon te lachen.
"Ik denk dat we vanavond wat te doen hebben, Ro."

____________________________________________

Oke, ik moet er overduidelijk nog in komen, maar bedankt iedereen die al een abo heeft genomen (: er gebeurt niet veel in dit hoofdstuk, maar het elftal komt snel hoor (: