003

Neymar

"Neen, mam! Het is prima zo!" mompel ik geïrriteerd. "..." "Nee ik vind het niet erg om vrijgezel te zijn? Bruna is gewoon niets voor mij. Heel die relatie was één grote fout." "..." "Weet je, mam. Ik moet wat doen, oke? Ik hou van je!" Zuchtend leg ik de hoorn neer. Ik haat het als mijn moeder zich bezig houdt met mijn liefdesleven. Ja het is gedaan met Bruna, ja ik heb het er moeilijk mee gehad en nee ik mis haar niet meer. Mijn leven is prima nu. Als ik een meisje vind waar ik om geef, wil ik het een kans geven maar ik ga niet daten om te daten zoals mijn moeder wilt. Ik kijk op mijn horloge. 12:00. Ik zou eigenlijk moeten slapen nu. Morgen is het een belangrijke match. Ik neem mijn sporttas en ga naar mijn auto. Ik heb zin om te voetballen, dus ik ga.

Ik kom aan in de lockers waar ik me snel omkleed. Ik neem mijn geluksbal. Met deze bal heb ik mijn eerste doelpunt op een wk gescoord. Ik hou hem onder mijn armen en loop dan het veld op.

Ik zie een schaduw bewegen. Een meisje staat hier wonderbaarlijke voetbaltrucs te doen. Ik ga even op de bal zitten en kijk hoe ze voetbalt. Als ze de bal in het doel schiet, besluit ik om iets te zeggen. "Mooi doelpunt!" Ik lach naar het meisje maar ze schrikt. Ze raapt haar bal op en loopt dan weg. "Hey, wacht! Het is niets!" roep ik haar nog achterna. Ze luistert niet en voor ik het weet is ze uit mijn zicht verdwenen. "Wat is dat?" mompel ik als ik iets zie glimmen. Ik raap het op en bekijk het. Een armbandje. 'I will love you till the sun stops to shine. S.' staat er in gegraveerd. Ik steek het armbandje in mijn zak. Dit zal me helpen om haar terug te vinden.