001
Yasmina
"Lucas!" Ik geef Lucas een stomp tegen zijn hoofd. "Waaaat?" vraagt hij onschuldig. "Geef mijn fietssleutel!" Ik probeer mijn fietssleutel af te pakken van Lucas maar hij houdt ze hoog in de lucht. Ik vervloek mijn lengte. "Lucas, ik ben serieus! Mijn moeder vermoordt me als ik te laat thuis ben!" mompel ik terwijl ik spring. Lucas loopt weg, wat niet slim is. Ik ben de voetbalfreak hier.
"Dacht je nou echt dat je sneller was dan mij?" lach ik. "En nu, sleutels!" Ik ga op zijn voet staan waardoor hij pijnlijk kreunt. "Auw!" schreeuwt hij terwijl hij naar zijn voet pakt. "Een rode kaart voor Carerras!" zegt hij om te lachen. Ik steek mijn tong uit en neem de sleutels uit mijn handen. "Zie ik je vanavond?" vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik moet werken. Je weet dat ik vrijdagavond heel het stadion moet doen voor de wedstrijd van zaterdag." Lucas knikt begrijpend. "We bellen nog wel!" zegt hij dan. Ik lach naar hem en loop naar mijn fiets.
"YASMINA CARERRAS! Waar hing jij uit?!" Mijn moeder staat me op te wachten en naast haar staat een grijnzende Sophia. Natuurlijk wilt ze er weer bij zijn als ik op mijn dak krijg. "Ik was mijn fietssleutel kwijt." mompel ik terwijl ik haar voorbijloop. "Halt, jongedame!" Mijn moeder komt voor me staan. "Je bent te laat thuis! Je snapt wat dit betekent! 2 weken huisarrest!" grijnst de dame. Ik rol mijn ogen. "Dat is niet erg voor haar hoor, mam. Yasmina heeft toch geen vrienden. Ik zou haar de wedstrijd verbieden." zegt mijn zus met een engelenstemmetje. Sophia grijnst gemeen naar me. "Goed idee, Sophia. Kijk nou, Yasmina. Neem een voorbeeld aan je zus!" "Mam, ik ga gewoon naar de wedstrijd hoor!" protesteer ik. Sophia verdwijnt en komt niet veel later terug. "Hier is haar ticket, mam." ze geeft ze aan mijn moeder. Mijn moeder neemt het ticket aan en verscheurt het papiertje voor mijn ogen. Tranen springen in mijn ogen. Voetbal is het enige dat ik heb en zelfs dat pakken ze me af. "IK HAAT JULLIE! IK HEB ZELF GEWERKT VOOR DIE KAARTEN!" Ik neem mijn rugzak weer en loop de deur uit. "Yasmina, waar ga je naar toe?" vraagt mijn moeder rustig maar koel. "Weg van de bruid van Frankenstein en Cruella De ville!" zeg ik kwaad.
"Lucas!" Ik geef Lucas een stomp tegen zijn hoofd. "Waaaat?" vraagt hij onschuldig. "Geef mijn fietssleutel!" Ik probeer mijn fietssleutel af te pakken van Lucas maar hij houdt ze hoog in de lucht. Ik vervloek mijn lengte. "Lucas, ik ben serieus! Mijn moeder vermoordt me als ik te laat thuis ben!" mompel ik terwijl ik spring. Lucas loopt weg, wat niet slim is. Ik ben de voetbalfreak hier.
"Dacht je nou echt dat je sneller was dan mij?" lach ik. "En nu, sleutels!" Ik ga op zijn voet staan waardoor hij pijnlijk kreunt. "Auw!" schreeuwt hij terwijl hij naar zijn voet pakt. "Een rode kaart voor Carerras!" zegt hij om te lachen. Ik steek mijn tong uit en neem de sleutels uit mijn handen. "Zie ik je vanavond?" vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik moet werken. Je weet dat ik vrijdagavond heel het stadion moet doen voor de wedstrijd van zaterdag." Lucas knikt begrijpend. "We bellen nog wel!" zegt hij dan. Ik lach naar hem en loop naar mijn fiets.
"YASMINA CARERRAS! Waar hing jij uit?!" Mijn moeder staat me op te wachten en naast haar staat een grijnzende Sophia. Natuurlijk wilt ze er weer bij zijn als ik op mijn dak krijg. "Ik was mijn fietssleutel kwijt." mompel ik terwijl ik haar voorbijloop. "Halt, jongedame!" Mijn moeder komt voor me staan. "Je bent te laat thuis! Je snapt wat dit betekent! 2 weken huisarrest!" grijnst de dame. Ik rol mijn ogen. "Dat is niet erg voor haar hoor, mam. Yasmina heeft toch geen vrienden. Ik zou haar de wedstrijd verbieden." zegt mijn zus met een engelenstemmetje. Sophia grijnst gemeen naar me. "Goed idee, Sophia. Kijk nou, Yasmina. Neem een voorbeeld aan je zus!" "Mam, ik ga gewoon naar de wedstrijd hoor!" protesteer ik. Sophia verdwijnt en komt niet veel later terug. "Hier is haar ticket, mam." ze geeft ze aan mijn moeder. Mijn moeder neemt het ticket aan en verscheurt het papiertje voor mijn ogen. Tranen springen in mijn ogen. Voetbal is het enige dat ik heb en zelfs dat pakken ze me af. "IK HAAT JULLIE! IK HEB ZELF GEWERKT VOOR DIE KAARTEN!" Ik neem mijn rugzak weer en loop de deur uit. "Yasmina, waar ga je naar toe?" vraagt mijn moeder rustig maar koel. "Weg van de bruid van Frankenstein en Cruella De ville!" zeg ik kwaad.
Er zijn nog geen reacties.