Chapter eleven.

~ Alison Lilian Hale.

'Ash?'

'Hmm?'

We lagen op zijn handdoek in de zon en ik voelde me lui en relaxed. Luke en Calum waren net terug gekomen met overheerlijke ijsjes. Iedereen was stil en genoot van de warmte van de zon en de kou van onze ijsjes. Het probleem was, als het stil was kreeg ik tijd om na te denken en er was een vraag die al heel de dag door mijn hoofd spookte.

'Wanneer moeten jullie weer terug?' Vroeg ik zacht.

Ik voelde hem naast me verstijven, hij ademde diep in en trok me nog iets dichter tegen zich aan.

'Kunnen we hier alsjeblieft later over praten?' Smeekte hij.

Zijn reactie maakte me bang, betekende dit dat ze al snel weer terug moesten? Waarschijnlijk wel.. Ik wist ook niet wat ik moest verwachten. Ze waren nog steeds aan het touren en ik wist dat ze soms een paar dagen vrij kregen, maar meestal waren dat ook echt niet meer dan twee of drie dagen.

Ik bestudeerde zijn gezicht voor een tijdje 'Oké, maar vroeg of laat zul je het me alsnog moeten vertellen. Ik denk niet dat ik het aan kan als je pas zegt dat je weg gaat, op de dag dat jullie me ook echt weer gaan verlaten voor weet ik veel hoe lang.

Hij zuchtte en sloot zijn ogen 'Ik wil je niet achter laten Ali, kunnen we het hier alsjeblieft over hebben als we weer thuis zijn? Alsjeblieft.. Ik wil genieten van elk moment die ik met je heb en de gedachte dat jij hier moet blijven terwijl wij weer naar de andere kant van de wereld vertrekken maakt me boos en verdrietig, ik wi-' Ik onderbrak hem door mijn vingers tegen zijn lippen te drukken.

'Stop Ash, het is oke. We praten er later wel over, goed?'

Hij knikte en gaf me een kleine glimlach.

'Wie gaat er mee zwemmen?' Vroeg Michael na een korte stilte.

'Ik ga wel mee,' zei ik toen niemand antwoorde.

Ik stond op van de handdoek en volgde Michael naar de zee.

'Waar zit je toch telkens met je gedachte Ali?'

Ik fronste mijn wenkbrauwen naar hem 'Wat bedoel je?'

'Je weet precies wat ik bedoel, doe nou niet alsof je dom bent. Ik ken je beter dan je denkt!'

Ik zuchtte en dook even in het water om af te koelen.

'Ik weet het niet, ik heb Ash gewoon zo gemist en de gedachte dat jullie straks weer weg gaan maakt me gek. En de laatste tijd ben ik ook in de war met mijn gevoelens, ik weet gewoon niet wat ze beteken.'

'Gevoelens? Wat voor gevoelens?'

Ik haalde mijn schouders op 'Zoals ik al zei, ik weet het niet. Ik denk gewoon anders dan normaal.'

Michaels ogen werden groot 'Over Ash?'

'Ja..'

'Ben je verliefd op hem?'

'Wat? Nee natuurlijk niet! Hij is mijn beste vriend.'

Hij grijnsde 'Dat betekend niet dat je niet verliefd op hem kan worden.'

Mijn gedachten sloeg op hol, dit kon niet gebeuren.. Ik wist dat het een hoop gevoelens duidelijk maakte maar ik kende Ash al bijna 10 jaar en ik kon gewoon niet verliefd worden op mijn beste vriend.

'Ik ben niet verliefd op Ashton, dat kan niet.'

Michael grijnsde weer 'Tuurlijk Ali, wat jij wilt.'

--