#2

*volgende dag*

Pov Olivia.
*tuut* *tuut* *tuut*. Ik word langzamerhand wakker door de wekker. Ik houd van school hoor je de sarcasme? ik heb nooit van school gehouden eigenlijk door al die gepest. Het word gelukkig wel al een beetje minder door mijn vriendengroepje. Ze zijn echt superlief. Eerst mocht ik ze niet, maar ik leerde hun beter kennen en we hebben eigenlijk dingen gemeen, niet heel veel hoor, Want de meisjes gebruiken make - up en ik niet. Ik pak mijn deken en gooi het weg aan de andere kant van mijn kamer. Sorry voor alle troep maar er komt toch nooit behalve ik in deze kamer, mijn kamer. Ik sta heel langzaam op en check de wekker. 07:10. Ik schrik me dood en haast me want ik heb om 07:20 afgesproken met Rebecca. De vorige keer dat ik maar een minuutje te laat was las ze een hele boek met vragen. Dat is echt magies bij haar hoeveel ze praat, hoeveel ze schreeuwt ze word nooit echt moe van het praten.

ik doe heel snel mijn dingen die ik elke ochtend doe en trek een zwarte gladde broek aan met een geruite shirt. Het is 07:18. Dat is een record vind ik. Ik moet wel rennen. precies 2 min later ben ik in het park. Daar staat Rebecca. Als ik naar haar zwaai botst iemand opeens tegen mij op. hij heeft een beanie op, een bril en vermommingen die ik opmerk en zijn chocolade krullen zie je. Ik dacht meteen aan Harry maar hij kan hem niet zijn. ''sorry" zeg ik na lang staren. Hij loopt snel verder en stak zijn duim op. Weird?!

Ik kijk nog hoe de jongen de straat oversteekt, en loop snel verder. ''Heey Rebecca''. '' Heey Olivia, hoe gaat het?'' ''Goed, zullen we nu gaan anders komen we te laat voor de les''.

*Na de les*

'Rebecca, vond je het ook niet raar dat niemand mij pestte vandaag?' 'Dat heb ik ook gemerkt, het komt zeker omdat ze een nieuwe spiegel hebben gehaald en erin hebben gekeken'. 'Haha, maar ik hoop dat het zo blijft de hele maand, verder wens ik niks meer'. Behalve dat ik en Harry een ste-Ho wat zei ik nou tegen mijzelf? Stelde niks voor...

'Rebecca, zullen we naar starbucks gaan en iets halen?' 'Sorry, ik kan niet, een andere keertje'. 'Het is al goed, ik ga wel alleen'. Ik ga teleurgesteld naar Starbucks, Maar laat het niet zien. Ik houd er niet van als ik alleen ben. Ja, alleen. Mijn vader is overleden en mijn moeder ligt in coma in het ziekenhuis.(Toen ze nog een goede band had met Harry was de vader nog niet overleden en de moeder niet in coma) I have no chance. Als ik de deur van Starbucks open doe gaat tegelijkertijd de deur open en daar staat...De jongen van vanochtend? Met 4 andere jongens. ik zweer het je dat ik hun toch ergens van ken, maar van waar? Ik ga toch maar naar binnen en de jongen die ik in het park zag fluisterd iets in het oor van de andere en gaan ook naar binnen en gaan alweer zitten.

Deze dag word vreemder en vreemder. Vooral door die jongen. Ik loop naar de kassa toe.'wat moet je' vraagt de kassavrouw... Die is zeker in haar periode. 'Frappuccio Caramel alstublieft' 'Naam?' 'Hazzygirl' Vroeger verzonnen ik en Harry zulke namen, Naja het was meer dat Harry, Olivigirl zei en ik Hazzygirl. Ik betaalde het en zocht een plek in starbucks, er was maar een tafel vrij naast de tafel waar de 5 onbekende jongens zitten. Ik wil nog net zitten als de vrouw 'Hazzygirl' roept. Plots kijkt iedereen mij aan en loop ik blozend naar de vrouw en pak mijn bekertje. Ik loop terug en zie dat iedereen weer geconcentreerd bezig is alleen de 5 jongens staren nog steeds naar mij.

Opeens zie ik van mijn ooghoeken dat de jongen van het park zijn beanie of doet en dan zie ik wat ik niet had verwacht en realiseer ik me nu pas dat het heel de tijd Harry is geweest en de 4 andere jongens. Tranen vullen in mijn ogen en ik laat het bekertje met het naam 'hazzygirl' vallen. Ik sta op en ren Starbucks uit. Wanneer ik de hoek om ben, grijpt plotseling iemand mijn pols vast.