Z&S 30

“Stel dat ik me overgeef, wat, wat doet u dan met ons? Met mij, mijn kinderen, …”

“U en Yvon zullen gevangenen zijn van Siipi, voor altijd, maar we kunnen u wel een degelijk verblijf geven”, zei koning August. “Wat Lilou betreft, moeten we nog nadenken, maar de kans dat we haar vrijlaten is niet onbestaand. We hebben geen reden haar te veroordelen voor de oorlog.”
“Maar jullie hebben haar wel ontvoerd”, merkte ze op.
“Dat hebben ze niet”, zei Yvon. “Lilou heeft het me zelf verteld.”
“Wij hebben al gewonnen”, zei koning August kalm. “Viholi is zijn leiders kwijt, jullie kunnen niet meer vechten. De vraag is alleen of we er nu een einde aan maken, of het land eerst met de grond gelijk maken.”
“Niet toegeven majesteit!”, riep één van de generaals die was meegekomen als lijfwacht. De koningin van Viholi keek om. De aarzeling was op haar gezicht te lezen.
“Dit is ons enige aanbod om uw volk te redden”, zei koning August. “Wie mee gestreden heeft zal worden berecht, wat niet betekent dat elke individuele soldaat gestraft zal worden. Alle anderen gaan vrijuit.”
“Doe het, moeder”, zei prins Yvon zacht. “Vertrouw me, het is het beste voor ons land.”
“Goed dan.” Het was niet meer dan een fluistering.

Na de overgave van Viholi werden er een hoop processen gevoerd en vele generaals bestraft, maar er waren ook veel elfen die al gevangen waren die weer vrijgelaten werden, verbannen elfen mochten terugkeren. Voor Yvon en zijn moeder werd er een huis geregeld waar ze konden wonen, onder bewaking en met kettingen, met twee dienstmeisjes die wel vrij waren. Ook Lilou woonde er bij haar moeder en broer, maar zij was vrijgelaten en maakte regelmatig een uitstapje met de dienstmeisjes of Tansy en Sybelle.