Chapter 5

Vallery den Boden

Rond half 2 lopen de vriendin van Fer en de vriendin van Wijnaldum de zaal uit. Ze zijn de laatste familieleden die naar huis vertrekken. Het grootste deel van de staff is al naar het hotel gegaan. Ook van Gaal is nergens meer te zien.
"Ajax dus?! Wie speelt hier nog meer bij Ajax?" via Joël Veltman probeer ik eens wat te weten te komen van de clubs en de spelers. We hadden ons van te voren wel beziggehouden met de spelers, maar al die verschillende clubs zijn niet echt blijven hangen.
"Jasper is onze doelman en we hebben Daley," enthousiast wijst hij in het rond. De muziek staat niet zo hard, dus hij komt er gemakkelijk over heen.
Geïnteresseerd volg ik zijn vinger en natuurlijk blijft mijn blik hangen bij Daley. Snel focus ik me weer op het gesprek. "Ah, en heb je ook wel eens met de andere jongens gespeeld?"
"Niet echt nee. Wel tegen ze natuurlijk, maar niet met ze."
"Ja, ja," ik had me serieus beter moeten inlezen!
"Ik hoorde Ajax?" vanuit onverwachte hoek komt Daley Blind aanlopen en mengt zich in het gesprek.
"Ja, ik probeerde uit te vinden wie bij welke club speelt," verklaar ik.
"Ah, en dat wist je nog niet voor je hierheen kwam?" een speels glimlachje siert zijn gezicht.
"Nope, ik vergeet snel dingen!" beschaamd haal ik een hand door mijn bruine krullen. Maar één plukje werkt niet mee en gaat voor mijn gezicht hangen.
Subtiel veegt hij het plukje achter mijn oor.
Verlegen glimlach ik naar hem.
"Jongens, get a room!" Joël loopt hoofdschuddend weg.
Daley en ik barsten in lachen uit. Als we uitgelachen zijn, weet ik niet echt wat ik moet zeggen. Gelukkig is Daley niet verlegen.
"Gelukkig hebben we al een kamer," grapt hij.
Verlegen lach ik.
"Sorry, ik kan het niet helpen. Je bent zo knap! Het is net alsof je me dwingt met je te flirten!"
"Daley, shut up," zeg ik, nu blozend. "Je kent me pas net! Dit zijn de eerste woorden die je tegen me zegt!"
"Ja, maar het lijkt alsof ik je al heel lang ken." zijn blik wordt langzaam serieus. "Vallery, luister. Tijdens het WK mogen we ons niet laten afleiden. Na vanavond kan ik me een half jaar niet met de liefde bezighouden en bij jou zijn voelt enorm goed. Ik heb dus alleen vanavond om het je te zeggen. Wie weet heb je tegen het einde van het WK al iemand anders gevonden?! Dit is mijn enige kans! En als je het niet erg vindt, neem ik die."
"Als je het zo zegt." ik voel me erg gevleid, maar weet niet echt wat ik ermee moet.
"Oké, ik heb een plan." Daley merkt dat ik me ongemakkelijk voel. "Geef me vanavond. Gewoon een avondje lol. Dan beleven we het WK gewoon als vrienden. Daarna hebben we tijd om een relatie op te bouwen, stel dat we dat willen."
"Ik weet niet of ik je het hele WK met rust kan laten als we vanavond lol hebben," speels bijt ik op mijn lip.
"Hm, daar komen we maar op een manier achter." hij doet een stap dichter naar me toe.
De vlinders in mijn buik schieten omhoog. Dit heb ik serieus nog nooit meegemaakt. En eerlijk gezegd gaat het me ook iets te snel. Waar is Lotte om me te redden? Lotte zou er op dit moment moeten zijn? Waar blijft ze?
Lotte staat vanaf een afstandje te kijken met Arjen en Robin. Alle drie kijken ze geamuseerd toe.
Ondertussen komt Daley steeds dichterbij. Langzaam slaat hij zijn armen om mijn middel. Automatisch sla ik mijn armen om zijn nek. Ik voel zijn adem op mijn gezicht. Snel kijk ik nog in zijn ogen voor ik ze sluit. Dan voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Ik weet niet precies wat ik zou moeten voelen, maar dit voelt fantastisch! En het is misschien fout, maar hoe kan zo iets dan zo goed voelen? Ik laat het allemaal maar op me afkomen, we zien wel waar we eindigen!