Hoofdstuk 10. Formula

Duisternis, niks anders dan een grote duisternis die haar omhulde. Toen ze haar hand naar haar hoofd wilde brengen hoorde ze een hoop gerinkel en kwam haar hand niet verder dan haar middel. Een koude muur scheurde tegen haar rug en de boeien om haar polsen sneden in haar huid. Een lage grom kwam uit haar mond zetten en haar mondhoeken krulden omhoog. “Iets vergeten..” mompelde ze half in zichzelf toen ze met een ruk haar handen lostrok. “Vampier..” Ze stond op en ging met haar hand naar haar gewonde pols, die zou later weer helen. Plots klonk er een hoge toon door de kamer heen, het was zo hoog dat het leek alsof iemand haar een mes door het hoofd heen stak en ze viel neer op haar knieën, handen voor haar oren geslagen. “Diana..” klonk een sissende stem door de kamer en met moeite opende ze haar ogen, het gepiep was er nog altijd. Ze was omringd door een mistbank die wel rondjes om haar heen leek te draaien. Verdwaasd stond ze op en keek ze rond, wie riep haar naam? “Diana..” Daar was het weer, die bekende stem die haar naam fluisterde met een ijzige stem. Een vreemde mistige gestalte voor haar deed haar achtereind deinzen, rug tegen de koude muur aan. “Je moet me helpen,” zei de witte schim voor haar. Lang blond haar, een jurk van mist: Isabella. “Mijn nicht heeft mijn lichaam, Diana. Ik zit opgesloten, je moet me redden.” Haar stem trilde, alsof ze ergens bang voor was. “Waar ben je dan? Wat kan ik doen?” vroeg ze twijfelend, de figuur voor haar ging weer op in de mist. “Isabella?!” Plots een ijzige kou op haar rechterschouder. “A hair of an unicorn.” Ze voelde een koude adem in haar nek en de ijzige greep verplaatste zich naar haar linkerschouder. “The feather of an angel.” De kou verdween weer van haar schouder en ze voelde een aanwezigheid vlak voor haar neus. “Tear of a mermaid.” De mist begon langzaam op te lossen, maar de kou was nog aanwezig. “Leaf from a cursed rose.” De stem klonk hees en vol angst bij het volgende. “Blood of a vampire..” De stem stierf weg en haar hoofd tolde van al deze vreemde informatie die ze had gekregen, waarna ze weer op haar knieën viel en haar hoofd probeerde erbij te houden.
De mist was langzaam weer opgetrokken en de hoge toon stopte, alles leek weer zoals het eerst geweest was. Haar hoofd tolde van alle informatie die ze zojuist had gekregen, niet goed wetend wat ze er nu mee aan moest doen. Hoe moest ze uit deze kamer komen, hoe moest ze al die spullen vinden die Isabella had opgesomd? Hoe moest ze die spullen gaan gebruiken, was er een speciaal ritueel? Diana stond op en schudde met haar hand door haar warrige blonde haar. Eerst hieruit komen, dan zou ze verder wel zien wat ze zou gaan doen. Voor het enige raampje wat er in dit vreemde kasteel zat zaten spijlen die ze er met groot gemak uittrok, blijkbaar onderschatte ze de kracht van een vampier wel heel erg hier. Een kleine grijns was op haar lippen aanwezig toen ze door het raam heen klauterde en zich naar beneden liet vallen. Het was een grote hoogte, maar geruisloos kwam ze neer op de stenen ondergrond. Dat ging makkelijk. In de schaduw van het grote uit steen gehouwen kasteel liep ze naar de zuidkant toe. Er begon een bos hier en opgelucht verschool ze zich tussen de bomen, nog altijd zo stil als ze maar wezen kon. Hierna zette ze een versnelling in, want ze had Dorian geroken, hij was niet alleen.