Hunter 42

Ik pak Sebastian 's hand en knijp er even in. Hij kijkt me aan en geeft een knipoog. 'Relax, alles komt goed.' zegt hij. Ik zucht, gooi even m'n spieren los, waarom weet ik niet maar het voelt goed. 'Klaar mijn zoons?' vraagt Sebastian 's vader. Ik knik net zoals Sebastian.
Een seconde later voel ik een koude wind om ons heen en alles word wazig. 'Ah, bij de engel nog aan toe.' schreeuw ik. Mijn benen vergeven het, ik heb het gevoel dat mijn lichaam uit elkaar word getrokken. 'Hunter, ga op je buik liggen en probeer stil te liggen. Je bent aan het transformeren. Schrik niet ik kom zo op je zitten.' zegt Sebas. Ik schreeuw het uit als ik op mijn buik ga liggen. Ik kijk naar mijn handen, er zitten kleine vliezen tussen mijn vingers. net zoals tussen min pink en oksel alleen die is wat groter. Ik voel dat Sebas op me komt zitten, 'Sebas, wat ben ik?' vraag ik. 'Ik denk dat je een faun bent.' zegt hij. 'Auww, wat is een faun? Ik heb er nog nooit van gehoord.' zeg ik terwijl ik de pijn probeer te verbijten. 'Een faun is iemand die geschapen is door een elf en een bos nimf.' legt hij. Ik kijk om me heen en zie een stuk scherper dan net we liggen in een enorme tuin, een prachtige hoftuin. Waylent schraapt zijn keel, 'Ik zal jullie even alleen laten, maar over een uur is er een Diner, dus dan wil ik dat jullie er op jullie best uit zien.' zegt hij. 'Daar zorgen we voor, vader.' antwoord Sebastian formeel zoals altijd. Waylent loopt weg, en Sebas gaat naast me zitten. De pijn was verdwenen, de transformatie was voltooid. Nog wat verward ga ik recht op zitten. Met grote ogen kijk ik naar mijn armen, die in vleugels waren verandert, Ze waren lichtblauw. 'Je ziet er geweldig uit.' fluistert Sebastian in mijn oor, verlegen kijk ik naar de grond. Hij legt zijn vinger onder m'n kin, 'don't be shy. You deserve too know how beautiful you are. And we will figure it out how this is happend, together right?' zegt hij. Ik knik en sla mijn vleugels om hem heen en voel de warmte van zijn teken weer op zijn borst. 'Sebas, waarom ben jij niet getransformeerd?' vraag ik. 'Ik was bezorgd om jou, dus het leek me beter om nog niet te veranderen. Ik kan nu veranderen als je wil.' Ik knik. 'Help je me, ik moet mijn kleren uit anders blijft daar niks van over?' vraagt hij met een ondeugende lach op zijn gezicht. 'Jij.' zegt ik lachend terwijl ik hem kietel met mijn nagels die ik nog wel heb. Lachend trek ik zijn shirt uit, lief streelt hij langs m'n wang en het duurt niet lang of onze lippen hebben elkaar gevonden. Onze kus lijkt uren te duren, het is geweldig maar toch trek ik me terug. 'Je zou transformeren weet je nog?' vraag ik buiten adem. Sebastian schiet in de lach en knikt, 'Okay, ik zal me transformeren, heel even want we moeten zo naar het diner.' zegt hij. Ik knik instemmend. Sebastian zet een stap bij me vandaan en transformeert in een geweldige witte wolf....

'Wauw, je bent schitterend.' zeg ik terwijl ik hem door zijn vacht streel. 'Mag ik nu weer terug transformeren, we zijn laat voor het diner.' zegt hij nukkig. 'Natuurlijk, Ik vraag me alleen af, wat zit je dwars?' zeg ik Hij transformeert, 'Ik weet het niet, mijn vader. Hij doet zo kalm en afstandelijk, al sinds de keer dat ik terug in Skarye kwam en hem vertelde dat ik verliefd was op Blaine, hij flipte hem eerst en daarna begon hij me te negeren. Okay, ik was verliefd op de vijand en dat is onvergefelijk, maar nu ik met jou ben is er niets verandert, ik voel me een soort vreemde bi mijn eigen familie.' zegt hij terwijl we naar de dinerzaal lopen. Ik heb geen tijd om het kasteel te bewonderen want ik luister naar Sebas en probeer hem te kalmeren. 'Sebas, ik moet eerlijk zijn , ik heb de kilte tussen jou en je vader gemerkt, maar hij houd nog steeds van je. Had hij gekomen als hij je niet meer ziet als zijn zoon?' vraag ik. 'Ja, want ik ben dan gewoon een van zijn burgers van zijn land waar hij voor moet zorgen. ' zegt hij. 'Oke, we bespreken dit later. We gaan eerst naar dit diner, zodra we weer wat privacy hebben lossen we het op, Beloof ik.' zeg ik want ik hoor aan het geluid dat we er bijna zijn. 'Prima, je bent geweldig.' zegt hij en geeft me een kusje op mijn wang, voor we een enorme zaal in lopen.....