Cola

's Middags gaat Roos naar de kudde. Haar vader denkt dat ze iedere zaterdagmiddag op Sunshine Valley werkt en Jessey weet niet beter dan dat Roos thuis haar huiswerk moet maken.
Zodra Roos de vlakte oploopt, komt Lively hinnikend en met geheven hoofd aandraven. Voor Roos staat ze stil. Roos glimlacht en aait Lively over haar neus. Kisses komt ook aandraven. Fury, de leider, kijkt even op. Als ze ziet dat het Roos is, hinnikt ze even en gaat daarna weer verder met waar ze altijd mee bezig is; over de kudde waken.
Het is al herfst en de jonge veulens zijn al flink gegroeid. Ze dagen Roos uit voor een spelletje. Roos speelt vrolijk met ze mee.

Tevreden bekijkt Roos haar tekening. Het is maandag. Ze heeft ochtendpauze en heeft net een appel, sinaasappel en wat drinken uit de automaat achter de rug. Dat was het eten dat er deze pauze in de kantine werd geserveerd.
De fruitsalade was het eerste wat ze op deze school in de kantine heeft gegeten.
Het lijkt alweer een hele tijd geleden. Het is de tweede week van oktober. De school is alweer vijf weken bezig.
Het regent buiten anders was Roos nu buiten gaan zitten. Op het plekje waar ze altijd zit zodat ze niemand uit haar klas tegenkomt.
Roos glimlacht. De tekening van de spelende veulens die ze zaterdagmiddag heeft gemaakt is goed gelukt. Je ziet duidelijk dat ze al een paar maanden oud zijn. Ze heeft ook al een heleboel tekeningen van Jolly, Polly en het hengstje gemaakt. Hij mag nog steeds niet in de wei. Terwijl hij al bijna vijf weken oud is. Waarschijnlijk vertrouwt meneer en mevrouw Brown en mevrouw Jones het nog niet helemaal. Hij is ook zo laat met de ontwikkeling.
"Zo wat heb je dat mooi getekend zeg! Een paardje! Hatsjiekiedee!" roept Avery hard. Haar 'vriendinnen' lachen.
Avery zet haar blikje cola neer en knipoogt naar haar vriendinnen. Roos ziet het niet en stopt haar tekenspullen weg. Ze moet nog naar haar kluisje en hier heeft ze geen zin in.
Avery stoot expres tegen haar blikje cola aan. De cola gutst over de tekening. "Ooo, wat spijt me dat nou zeg! Laat het me afdoen."
Avery haalt een doekje tevoorschijn en wrijft over de tekening.
"Trut!" schreeuwt Roos. Ze heeft tranen in haar ogen. Ze was er net zo blij mee. "Je maakt het alleen maar erger!" Roos duwt Avery weg.
Ze grijnst gemeen, en gaat staan.
Ze gaat naast Roos staan die wanhopig haar tekening probeert te redden.
Avery pakt een pluk van Roos haar bruine haar vast, en trekt haar omhoog.
"Luister boerinnetje, ik had heel erg dorst en nou heb jij mijn cola omgegooid! Dat vind ik niet erg aardig van je hoor."
Avery wijst naar de automaat waaruit ze haar blikje cola heeft gehaald. "Jij gaat me dat nu terug betalen. En als je dat niet doet..." Avery knipt met haar vingers. Twee hele brede, gespierde jongens komen aanlopen. Ze zijn al een heel stuk ouder.
"Ik heb je blikje niet omgegooid," zegt Roos met trillende stem.
"Wát zeg je?" Avery brengt haar gezicht dicht naar dat van Roos toe en kijkt haar dreigend aan.
Roos grijpt al haar moed bij elkaar en kijkt Avery recht aan. Ze bespeurt een klein beetje bewondering en angst in Averys harde ogen.
"Ik heb dat niet gedaan."
Avery tuft in haar gezicht. "Smerig wicht dat je bent!" Ze duwt Roos op de grond en gebaart naar de twee sterke jongens. Ze komen op haar aflopen. Angstig probeert Roos nog weg te kruipen maar ze is te laat. De jongens hebben haar al te pakken. Ze drukken de heftig spartelende Roos tegen de grond. "Laat me los stelletje debielen," schreewt ze in het Nederlands.
De halve kantine staat zo'n beetje om hun heen. Kinderen die er niks mee te maken willen hebben lopen weg.
Avery doorzoekt haar tas. Even later haalt ze er met een triomfantelijk gezicht de drie euro uit haar tas.
Roos loopt rood aan van woede.
"Daar moet ik zelf nog drinken van kopen in de volgende pauze!" roept ze in het Engels naar Avery.
Alex en Amy, de tweeling, staan ook te kijken. Ze kijken medelijdend naar Roos.
"Laat nou maar, ze is al genoeg gestraft door je cola over die tekening heen te gooien," neemt Alex het voor haar op. Maar Avery luistert niet.
De jongens laten Roos los. De bel gaat en de kantine stroomt leeg. Roos pakt haar tas en blijft snikkend op de grond zitten. Ze heeft niet eens gemerkt dat de tweeling het voor haar opnam.
Verdrietig kijkt Roos naar de tekening. Je kunt nog vaag, de spelende veulens onderscheiden...