H 3.3 - 10 jaar

Met pijn in mijn buik werd ik wakker in mijn bed. Ik was in slaap gevallen en waarschijnlijk terug in bed gestopt door mijn stiefouders. Ik kijk de kamer in en kom langzaam overeind.
Het licht scheen door de ramen en ik kijk naar de deur als ik Alberd binnen zag komen.
'Het is tijd om naar school te gaan,' zei hij en ik trok de dekens weer over mijn hoofd. 'Kom, kom Noah, je bent toch niet ziek?' vroeg Albert. Ik wilde niet naar school, ik was ziek en dan hoefte ik niet.
'Ik ben niet lekker,' zei ik door de dekens heen. Albert sloot de deur en ik kwam weer onder de dekens vandaan en keek de kamer in, naar de bak met legosteentjes.
Ik kroop uit bed en liep naar de badkamer en trok mijn trui en broek uit.
Ik ging voor de spiegel staan en keek naar mijn blote jongenslijf en riep hard in mezelf dat ik dapper moest zijn, dat ik de tienjarige Noah, niet te spotten valt. Ik zag de littekens op mijn lichaam en hadden aan iedere uiteinde een moedervlek.
Ik draai me om en voel een vlaag van misselijkheid boven komen.
Alles begon duizelig te worden en ik liep naar de wc, maar gaf over op de mat. Alles wat ik die dag daarvoor gegeten had kwam eruit. Ik was nog steeds duizelig en ik had het behoorlijk warm.
Tranen verlieten mijn ooghoeken en een eerste traan liep langs mijn wang en viel op de grond.
De natte plek in de mat, begon langzaam te sissen en vatte vlam. Ik schrok wat er gebeurde en rende naar de kraan en vulde een bekertje met water. ik draaide me om naar het vuur, ik liet de beker vallen toen ik zag dat het vuur zich verder had verspreid.
'Mama!' riep ik, maar er kwam geen antwoord.
Er kwam vieze rook van de vlammen en ik rende naar de deur, maar had hem op slot gedaan, om te zorgen dat mijn stiefouders niet binnen zouden komen. Ik zag dat de vlammen zich nu over het hout heen vrat.
De rookmelder piepte heftig. Ik begon te hoesten door de rook die in mijn longen kwamen. Ik zag alles dubbel en kon het slot net vastpakken voor ik op de grond viel.
De deur ging open, maar ik was al verweg, waar ik de stemmen niet meer kon horen.


Een vrouw lag in het ziekenhuis aan de beademing. Haar buik was dik, niet omdat ze zoveel gegeten had, maar om de baby. Een man van hoogstens vijfendertig zat naast haar en was ik slaap gevallen.
Het gebeurde in de middag dat zijn vrouw ernstig ziek begon te worden. Ze wisten dat de vrouw zwanger was van een kind, die het misschien niet zou halen.
Ze werd naar het ziekenhuis gebracht en gelijk zuurstof toegediend om de baby te helpen.
De ogen van de vrouw gingen langzaam open en overal begon het zeer te doen. De doktoren kwamen de kamer binnen. Ze gingen gelijk aan de slag om alles gereed te leggen.
Ze beviel van een jongetje, het kind huilde en huilde en de vrouw die nu moeder was van een pasgeboren zoon, keek naar het kind en was dolgelukkig.
In een geheel nieuwe kamer, mocht ze haar kleine Noah, eindelijk zien. Hij was klein en in zijn rechteroog zat een kleine litteken die gebogen naar zijn oor liep en eindigde in een moedervlek.
Ze was dolgelukkig.
Vader keek naar zijn zoon, maar wist niet dat zijn dood er snel aan zat te komen....