Three | Afire love
AFIRE LOVE
Ik vertelde Jasper dat hij eerst even rustig de tijd moest nemen om zijn kamer op te zoeken, zijn spullen weg te zetten en daarna rustig moest gaan eten met zijn teamgenoten. En dat we daarna wel even snel zouden bellen. Of hij het daar mee eens was is de vraag. Jasper kennende moest alles zo snel mogelijk. Ondertussen was ik wel wat met hem aan het heen er weer berichten, maar continu vertelde ik hem dat hij ook even wat met de jongens moest gaan doen. Zijn koppie er bij houden en focussen op de komende trainingen. Ook voor mij was het tijd om lekker rustig aan te doen, en een lekker hapje eten te maken. Het was een rare dag geweest en alles was totaal niet zo gegaan zoals we gedacht hadden. Het onverwachtse bezoek aan het ziekenhuis heeft meet impact op me gehad dan ik dacht. Ik kende Opa Cillessen niet heel goed, maar de keren dat we op bezoek waren noemde hij me altijd ‘Jasper’s prinsesje’. Er zijn enkele wedstrijden die ik samen met opa gezien heb. PSV – AFC Ajax was zijn favoriet. Het waren de twee strijders tegen elkaar. ‘Dat is pas mooi voetbal,’ vertelde hij dan altijd trots. Ook toen hij erg ziek begon te worden, en het misschien verstandiger was dat hij niet meer naar de wedstrijden ging, was hij stellig genoeg en stond hij al met zijn schoenen aan bij de deur om naar het stadion te gaan. De wandeling van de voordeur naar de auto redde hij al niet qua ademhaling. Maar met veel ondersteuning zat hij dan toch weer op de rolstoelplek in het stadion en kon hij alles mooi in de gaten houden. Trots was hij, ontzettend trots, als zijn kleinzoon weer een bal uit het doel hield uit een onverwachtse hoek. Het was dat zijn ademhaling niet al te best meer was, anders stond hij schreeuwend langs de zijlijn, net zoals vroeger. Ik gooide de pasta in het kokende water en begin met het snijden van de lente uitjes. Het voordeel van als Jasper weg was, is dat ik eindelijk mijn dingetjes kan eten die ik zo graag wil. Vanwege zijn aangepaste eetschema’s kan dat soms nog wel eens lastig zijn. Ik draai het gas uit wanneer de het water voor de tweede keer begint te koken, giet de past af en leg het in een bord. Met, wat ze ook wel zeggen ‘gooi en smijt werk’, doe ik de champignonsaus over de past heen. Lente uitjes en klaar. “Perfect!” giechelen ik in mezelf. Ik zet mijn bord met eten op tafel en open mijn laptop die ook daar staat. Start internet op, open Netflix en tijd voor Breaking Bad. Series kijken vind ik heerlijk op dagen dat ik helemaal alleen ben en ik verder geen verplichtingen heb. Dat is misschien ook wel de reden dat ik Breaking Bad voor de tweede keer aan het kijken ben. De intro begint en net wanneer ik een hap eten in mijn mond heb gedaan gaat mijn telefoon, Jasper. Perfecte timing. “Wacht!” schreeuw ik door de telefoon met een volle mond. Wat gelach hoor in aan de andere kant van de lijn. Op een snel tempo kauw ik mijn eten weg en kan ik weer fatsoenlijk praten. “Ja?” vraagt Jasper wanneer hij mij overdreven hoor ademhalen. “Yes, hoe is het?” vraag ik meteen. “Gaat goed, lief, het is nog even weer inkomen maar verder gaat het goed. En daar?” “Rustig,” is het enigste dat ik hem kan antwoorden. Meteen moet ik weer denken aan die brief die hij me geschreven had. Later kwam dat allemaal toch iets harder aan dan verwacht. “Ik mis je nu al, Jasper.” zeg ik dan maar snel om een ongemakkelijke stilte te voorkomen. “Hoe komt dat zo snel? Ben pas zes uurtjes van huis.” Zachtjes begint hij te grinniken. “Je brief, jouw woorden..” stamel ik. “Nooit doe je zo iets, meestal zijn het lieve woordjes met daarom hartjes alsof je een kind van vijf bent. Maar nu, je bent ineens zo eerlijk..” Oke, dat kwam er misschien raar uit. Maar voor Jasper was dat nieuw, eerlijk zijn over zichzelf. Over zijn emoties. “Faye, weet je wat het is..” Even blijft het stil, dood stil. “Jij weet soms beter als ik wat ik voel of wat ik denk. Ik wou het aan je toegeven dat je gelijk hebt. Ik moet eerlijker zijn tegen over jou, maar al helemaal tegenover mijzelf. Jij bent degene die me hier tot leid. Zonder jou had ik nooit, maar dan ook echt nooit, zo gepraat over wat ik voel.” Langzaam voel ik de tranen bij mijn ogen opkomen. “Ja, ik ben op het moment emotioneel kapot aan het gaan. Ja, ik zeg of praat er te weinig over. Waarom? Omdat ik me wil focussen op mijn carrière, ik ben op het moment zo ver en ik wil dat niet kapot maken. Dit alles was een droom van me, en ik laat dat niet kapot gaan door één dingetje.” “Jasper,” kap ik hem meteen af. “Dat ene dingetje is wel de man die voor dit alles gezorgd heeft. Hij stond altijd naast de zijlijn bij elke wedstrijd toen je klein was. Hij bracht je elke zaterdag ochtend weer naar het veld voor een wedstrijd, ongeacht het weer. Dat ene dingetje is wel je opa, Jasper. Vergeet dat niet.” Ja, daarmee had ik hem geraakt. En dat wist ik maar al te goed. “Dank je,” hoor ik hem zachtjes zeggen. “Weet dat ik je niet wil kwetsen, absoluut niet. Maar je moet wel dingen blijven onthouden, en geen dingen weg stoppen omdat het dan maar makkelijker gaat. Hij is trots op je, Jasper. En jij gaat het door hem maken in Brazilië, ongeacht of hij het mee maakt of niet. Altijd, echt áltijd, zou hij er voor jou zijn.”
Reageer (2)
Ik ben benieuwd wat er nog allemaal gaat gebeuren. Tot nu toe vind ik het in ieder geval erg interessant, ga je dus snel verder? (:
1 decennium geledenMooi hoofdstukje (:
1 decennium geleden