Chapter 1

‘Thats what makes you beautifull.’ Zingt Harry door de microfoon. Mijn beste vriendin Lisa en ik gillen nog een keer zo hard als we kunnen. Dan zijn de jongens weg en is het concert afgelopen.
We lopen tussen de honderde andere mensen. We worden helemaal geplet door alle andere mensen. Als ik in de gang waar we lopen het bordje wc zie staan. Ik druk mezelf tussen iedereen heen en ga samen met Lisa naar de WC. Lisa moet naar de wc en ik ga voor de spiegel staan en gooi wat water in mijn gezicht. Na ongeveer tien minuten zijn alle wc’s leeg en sta ik helemaal alleen in de wc’s. Snel pak ik mijn telefoon. Het scherm geeft aan dat ik nog maar 4 procent heb. Shit.
Een telefoontje moet nog wel lukken. Ik zoek snel Lisa’s nummer op en bel haar. Na drie keer overgaan springt hij over op de voicemail. Ik spreek wat in en wil nog een keer bellen maar dan valt mijn telefoon uit. Nee niet nu!
Ik merk dat ik een beetje in paniek raak. Ik loop de wc’s uit en zie al snel dat de net zo overvolle gang nu helemaal leeg is. Snel loop ik door naar buiten. Hier staan nog zo’n vijftig fans. Maar Lisa staat er niet tussen. Ik zie op de telefoon van een meisje voor me dat het 12 uur is. Fijn heb ik de laatste trein ook nog gemist.
Mijn ouders zijn drie maanden op zakenreis, dus die kan ik nu ook niet bellen. Ik woon tijdelijk alleen. Zuchtend ga ik op een bankje zitten. Het plein begint al aardig leeg te raken. En het is nog best wel koud.
Ik open mijn tas en ga op zoek naar mijn portemonnee. Maar dat geef ik snel op want hij zit duidelijk niet meer in mijn tas. Gestolen dus. Ik kan nu dus ook al niet het treinkaartje van morgen betalen. Zachtjes begin ik te huilen.
Een tijdje staar ik voor me uit. Tot dat er opeens een persoon voor me komt staan. Het is donker dus ik kan niet zien wie het is. De persoon gaat naast me zitten en om eerlijk te zijn word ik een beetje bang.
‘Gaat het wel?’ vraagt de jongen. Zijn stem klinkt zo bekend.
‘Nee.’ Snik ik. ‘Ik zit hier alleen in Amsterdam ik heb geen telefoon en geen geld. Mijn beste vriendin is al thuis. En ik heb geen idee waar ik heen moet.’ Ik begin weer te huilen. ‘So..Sorry.’ stotter ik. ‘Het geeft niet.’ Zegt de bekende stem dan. ‘Ik zou ook in paniek zijn.’ Mijn lichaam verstijft. Waarom heb ik hem niet eerder herkent. Ik ken dit accent en deze stem uit duizenden. ‘Ben jij niet Niall Horan?’
‘Yup thats me.’ Zegt de jongen. Die dus gewoon Niall Horan blijkt te zijn.
‘oh my god.’ Zeg ik alleen maar. Dan komt er opeens een andere jongen naar ons toe gerend. ‘ Niall wat doe je we moeten zo echt gaan.’ Het was Liam.
‘Ja ik kom er zo aan.’ Zegt Niall. ‘wie is dat?’ vraagt Liam.
‘Ik ben Rose.’ Zeg ik.
Ik ben zo blij dat het donker is. Want mijn wangen zijn waarschijnlijk vuurrood.
‘Rose kan niet naar huis.’ zegt Niall. ‘Ze heeft haar laatste trein gemist haar telefoon is leeg en haar portemonnee is gestolen.’
Uit het niets springen de lampen aan. Nu kan ik de jongens zien.
‘Oh misschien kunnen wij wat regelen?’ zegt Liam. ‘Ik loop wel even langs Paul. Niall blijft naast me zitten en Liam loopt weg.
‘Hoe vond je het concert?’ vraagt Niall dan. ‘Ik vond het geweldig. Ik heb echt genoten.’ Ik glimlach en denk terug aan de avond.
‘Ik heb je wel gezien hoor. Je stond bijna helemaal vooraan te dansen met je vriendin.’ ‘uuh.. ja klopt.’ Hoe kan hij mij nou weer gezien hebben! Er waren duizenden fans. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen nu.
‘daar komen Liam en harry.’ Zegt Niall. Harry stelt zichzelf voor en Liam begint te praten ‘we hebben een idee hoe we je thuis kunnen krijgen. Maar dan ben je wel pas overmorgen thuis. Is dat een probleem?’ ‘Nee, dat geeft niet.’ Zeg ik.
Oh my god. Ik ga gewoon met One direction in een hotel. ‘Mooi!’ roept Niall. ‘Nu wil ik naar de bus. Want ik heb honger.’ Niall pakt mijn hand en sleept me mee. Naar de enorme tourbus. Hoe kon ik die niet eerder gezien hebben. Liam en Harry gaan voor me de bus in en ik hoor hoe ze de Louis en Zayn roepen. ‘Jongens dit is Rose.’ Zegt Liam. Verlegen steek ik mijn hand uit naar louis maar hij trekt me in een knuffel. Zayn doet hetzelfde. Niall die inmiddels al zit trekt mij ook op de bank. ‘Over ongeveer 3 uur zijn we bij het hotel.’ Geeft de buschauffeur aan. Ik merk dat ik best wel moe ben en de rest is ook flink aan het gapen. Al snel hebben we besloten om maar even een dutje te gaan doen. Iedereen loopt naar de bedden achterin de bus behalve Niall.
‘Ik blijf wel bij jou.’ Zegt hij. ‘welnee, ga lekker in je bed liggen.’ Protesteer ik. ‘of we gaan er samen in liggen.’ Zegt Niall. Hij pakt mijn hand en sleurt me mee naar de achterkant van de bus. ‘Het is niet heel groot, maar ik denk wel dat het past.’ Niall gaat liggen en schuift zoveel mogelijk op zodat ik er ook nog bij pas. Ik ga liggen en val al snel in slaap.