2. I came to party, now I'm just half alive.

''Ja dat mag je..'' glimlachtte dat mooie ding. ''Je verloor je bewustzijn, en ik zag je gaan. Waarschijnlijk de dukte.''
Ik knikte. ''En jij bent?'' vroeg ik. Ik schrok zelf van mijn arrogantie en sloeg een hand voor mijn mond. ''Geeft niet.'' grinnikte hij. ''Ik ben Strify, en dit hier is Kiro.''
Ik glimlachtte even naar allebei. ''Uhm.. Dank je wel dat je me hierheen bracht.. Ik ben Melissa.'' bloosde ik. ''O, was niks.. Hoe voel je je nu?'' zegt hij bezorgd.

O mijn god.. Hij wás perfect.. Zij stem, zijn ogen, hij helemaal.

''Joehoe?''
''Oh, ehm sorry ik was even aan het uhm.. Denken.'' zei ik, zo rood als een tomaat.
Hij knikte. ''Nou eh, Kiro en ik gaan dan maar weer eens, de rest staat te wachten.''

We namen afscheid en dat was de laatste keer dat Ik hem gezien had.. Dacht ik.

Langzaam stond ook ik op en nam afscheid van de mensen in dat kamertje. Of hoe je het ook wilt noemen. Fuck! Waar was Britt. Waarom was zij niet hier. ''Was er nog een meisje bij?'' vroeg ik voordat ik wegging.
De verpleegster knikte. ''Ja, ze ging na 2 uur wachten naar huis, ze ging niet meer terug de discotheek in. Je hebt hier 3 uur gelegen. Die jongen daar beloofde dat hij bij je zou blijven, want dat meisje viel bijna in slaap bij die andere jongen die erbij was op zijn schouder.'' eindigde haar verhaal. Ik knikte en liep dan toch weg. Op naar huis. Arme Britt. Ik grinnikte in mezelf bij het idee dat ze bij die jongen.. Kiro, als ik me niet vergis, in slaap viel. Britt hield helemaal niet van vreemde die haar aanraakte. Met mijn binnenpretje belde ik een taxi. Thuis aangekomen zocht ik naar mijn sleutels. He, verdomme, dat heb ik weer. Wil ik om half 4 naar binnen gaan, kan ik me sleutels niet vinden en het buitenlicht is uit. Ik rommelde nog wat in mijn tas. Op de één of andere manier voelde ik me bekeken. Ik keek achter me.. Niks. Het zal wel weer aan mijn geniale voorgevoel liggen. Wat een kutgevoel was dat toch, vooral als er niemand was, dan kon ik er ook niks aan doen.