31. Vanuit Linde

We stonden in de woonkamer, klaar om naar opa en oma te gaan toen de bel ging. Ik liep naar de deur en deed open. "Wat? En Rein, je had beloofd niet te komen." Onschuldig hield Rein zijn handen in de lucht. Ik keek naar Nils en hij liep naar binnen. "Linde, we weten wat er gebeurd is." "Wie heeft het verteld." Siste Linde boos terwijl ze achter me aan stampte. "Veerle was in het glas gevallen. Door een deur heen. Jullie hadden er iets mee te maken, sowieso een van jullie. Daar tussen is iets gebeurd en Linde was er kapot van. Gisteravond was ze bij Stefan." Linde knikte en Stefan keek naar zijn schoenen. "Wat is er in de tussen tijd gebeurd? En waar was Stefan?" Vroeg Rein, ik glimlachte. De jongens zouden me gaan helpen. "Veerle was niet gevallen." Fluisterde Stefan. "Je hebt haar toch niet geduwd?" Stefan knikte voorzichtig en Owen sprong op. "Ben je gek geworden? Ze had hartstikke erge verwondingen kunnen hebben." Stefan staarde voor zich uit en Owen liep op hem af en gaf hem een duwtje. "Wat sta je nou te staan dan." "Owen niet doen!" Linde duwde Owen weg, waardoor hij op de grond viel. Ik keek naar Stefan. Zijn handen hield hij samen geknepen en zijn knokkels waren wit geworden. "Owen kom zitten en houdt je rustig." Daan sleurde Owen naar de bank toe. "Wat gebeurde er daarna?" Ik keek Rein aan en schrok van Veerle en Guus die naar binnen kwamen. "Stefan werd uit huis gehaald omdat hij te agressief werd en Linde vond het ó zo erg en deed alsof ze depressief was." Linde keek Veerle boos aan. "Stefan, ga maar vast ja?" Hij knikte opgelucht en liep met twee tassen weg. "Waar gaat hij heen?" "Hij gaat bij opa en oma wonen." Veerle trok haar schouders op en liep naar Owen toe. "Was dat alles?" Daan keek Linde vragend aan. "Ja. Jullie weten nu de belangrijkste dingen. Maar ik ga." Ze liep weg met de tassen die er nog stonden. Ik snelde achter haar aan. "Waarom heb je nooit wat gezegd. Ik had je geholpen, je had bij mij kunnen slapen om niet thuis te hoeven zijn waar de mensen waren die een van de belangrijkste personen in jouw keven weggenomen hadden." Linde stopte met lopen en keek me vermoeid aan. "Hoe weet je dat ik dat dacht?" Ik trok mijn schouders op, "Hoe je met Veerle en Guus praat, hoe je tegen ons praat en hoe me tegen Stefan praat. Daar zit duidelijk verschil in. Linde zette de tassen neer en gaf me een knuffel. "Je bent een goede vriend." Ik glimlachte. "Ga nu maar snel maar Stefan. Ik ga repeteren, ik spreek je nog wel!" Linde knikte en ik liep weg om de jongens te gaan halen.

"Kwamen jullie toch nog maar opdagen?" Iedereen keek ons geïrriteerd aan. "Opgehouden door de fans. Ze weten ons altijd te vinden." Owen trok zijn schouders op. "Goed dan, laten we snel beginnen." Ik grinnikte, Owen wist overal wel een antwoord op en het was nog geloofwaardig ook. Nadat we de hele show door hadden genomen waren we klaar. Er waren wat kleine aanpassingen, maar die waren wel te onthouden. Toen we terug naar mijn huis gingen liep Rein rustig achter ons aan. "Zeg kleine man. Wat is er aan de hand?" Rein schudde zijn hoofd en liep door. We waren nu toch niet al in het volgende probleem beland... "Rein, we helpen je er doorheen. Je bent onze beste vriend. Wat is er aan de hand?" Rein gaf zijn mobiel en ik las wat er op het scherm stond.

Rein : mag ik kijken bij het trainen vanavond? xx
Linde :Nee, liever niet.. Ik moet eerst weer even wennen.
Rein : Oke.... Ik spreek je nog wel. Ik houd van je xx
Linde :Ik hou ook van jou Rein. Sorry, just friends
Rein :Jaa natuurlijk!!

"Ah Reintje, ben je afgewezen!" Rein keek Owen boos aan. "Ze heeft mij ook gefriend zoned Rein. We zijn weer terug bij af." Rein glimlachte even. "Ik ben liever vrienden met haar dan dat ze weer depressief is of zoiets." Ik knikte. "Houdt dat erin, dan kom je er wel." Rein lachte en zo liepen we op ons gemak door Amsterdam heen. "Hey jongens!" Rein sprong voor ons en begon Wij zijn vrienden voor het leven van Jan Smith te zingen. Eerst moesten we lachen, maar daarna zongen we mee. Deze jongens, waren echt mijn aller beste vrienden. Ik rende lachend achter Daan aan die naar Rein en Owen toe rende. Op het moment dat ik bij ze aankwam gooide Owen Rein in de vijver. Lachend duwde ik Owen er achteraan. Daan en ik bleven aan se zijkant staan. "Daan, Nils kom ook gewoon." Ik schudde m'n hoofd. "Ik heb even zakken gerold. Ik heb jullie telefoons." "Ook die van Daan?" Rein keek, me vragend aan en ik knikte. Grijnzend renden we met z'n alle op Daan af en gooide hem ook het water in. "Je hebt gelijk Rein, voor het eerst." We keken Owen nieuwsgierig aan, althans, Daan en ik. Rein keek hem vooral beledigd aan. "We zijn vrienden voor het leven."