30. Vanuit Nils

Zuchtend deed ik m'n gordijnen open. Het was weer weekend. Vandaag zouden de jongens weer terug komen om te repeteren. Ze mochten alleen niet blijven slapen of zoiets. Erg ingewikkeld. Ik zag Rein aankomen lopen vanuit mijn raam. Vroege vogel. Ik rende de trap af en opende de deur voordat hij aan kon bellen. "Thanks man." Hij liep naar binnen. "Je bent op tijd." "Ik kon niet meer slapen. Dus ik dacht, Nils wilt vast wel wat gezelschap." "Altijd toch." Ik lachte naar hem en Rein glimlachte wat terug. Ik liep naar de keuken maakte ontbijt voor mezelf en schonk een glas cola voor Rein in. "Astu." Ik zette het glas op tafel, maar ik kreeg geen reactie. Moeilijk keek ik Rein aan, die zenuwachtig met zijn vingers zat te friemelen. "Rein wat is er?" Geschrokken keek hij op. "Nee niks, bedankt voor de cola." Wat was er met hem aan de hand dan. Rein dronk zijn cola op en stond op. "Is het goed als ik even een rondje ga lopen? Het is warm." Ik knikte. "Ik ga douchen. Neem een sleutel mee voor de zekerheid. Er ligt er een op het aanrecht." Rein glimlachte en we stonden op. Bezorgd keek ik Rein na, hij was er echt niet helemaal bij met zijn hoofd. Ik besloot toch maar even te gaan douchen, wat ik zo snel mogelijk deed. In mijn kamer keek ik uit het raam, ik zag Rein in het bushokje zitten, hij friemelde weer zenuwachtig met zijn handen. Ik schudde m'n hoofd. Deed m'n haar en ging naar buiten. Na een tijdje kwam de bus aan, er stapten wat mensen uit. De ene liepen wat sneller dan de anderen. Rein stond op en liep achter wat mensen aan. Ik snelde me achter Rein aan. Ineens sprong Rein in de bosjes, ik bleef om het hoekje staan. De twee mensen waar Rein achteraan liep stopten en deden hun capuchon af. Het waren Stefan en Linde! Ho wacht, wat. Rein volgde Stefan en Linde? Toen ze weer verder liepen kwam Rein de bosjes uit. Voorzichtig volgde ik Rein weer en Stefan en Linde gingen hun huis binnen. "Rein, waarom volg je ze?" Rein keek geschrokken naar me om. "Niks doen. Laat me. Ik moet helpen." Ik keek Rein hoofdschuddend aan. "Je kan haar niet helpen, Rein. Ik heb het ook geprobeerd." "Ze gaat vanavond trainen, ze heeft het me beloofd." Ik zuchtte en liep weg. Rein draaide door, ze luisterde niet, naar niemand niet. Hoezo wel ineens naar Rein. Kwam het door Stefan misschien? Ik had hem al een hele tijd niet meer gezien en net toen Linde met hem daar zo stond, lachte ze weer. "Rein kom hier!" Rein kwam aan rennen. "Wat is er?" "Het heeft met Stefan te maken. Er is iets gebeurd met Stefan dat Linde zo heeft gemaakt." "Je hebt toch geen bewijs?" Rein keek me moeilijk aan. "Ik verzin wel iets. Laten we nu eerst even naar mijn huis gaan." Rein knikte en we zagen Owen en Daan op het bankje voor mijn deur zitten. "Goedemorgen jongens." Ze keken van hun mobiel en groetten ons. "Wat hebben jullie afgelopen maanden van Veerle gehoord?" Owen keek me vragend aan. "Ik had een snapchat van haar dat ze glas in haar been had gekregen." "Ik kreeg dat ze door een glazen deur was gevallen." Daan keek me droog aan. "En verder?" "Nou ze ging naar school. Maakte snaps als ze gingen avond eten, van de tafel." "Ho stop." Ik keek Owen aan. "Wat stond er op tafel. "Een pan met spinazie?" "Aantal borden bedoel ik." "Er stonden er vier op de foto, tenminste, op die van eergister." Ik knikte. "Ik ga naar Linde toe, ik weet wat er is gebeurd. Kom mee." We liepen naar Linde's huis toe en belde aan. Rein bleef maar zeuren over wat er nou aan de hand was.