Chapter 2 Part 1
Emi Uzumaki POV,
We draaien ons om en zien een oude meneer binnen lopen met een wandelstok, gevolgd door een brede man met een kist. 'Gegroet.' zegt hij met een grote glimlach waardoor al zijn rimpels nog duidelijker word. Ze gaan naast me vader's bureau staan. 'Ik ben Kenji Kurashima.' zegt hij. 'Ik neem aan dat Hokage Naruto jullie al alles hebben verteld.' zegt hij vrolijk. 'Ja meneer Kurashima.' zegt Sasuke sensei. 'Niet, wat we moeten gaan beschermen.' zegt Kaito opeens. Ik kijk geïnteresseerd naar het kistje. Meneer Kurashima begint te lachen. Iedereen kijkt hem verward aan. 'Dat moet nog een geheim blijven jongelui.' zegt hij en klopt op het kistje met zijn vrije hand. Ik en Kaito laten tegelijk een zucht van teleurstelling waardoor meneer Kurashima weer moet lachen. 'Ze zijn echt een tweeling hé.' zegt hij lachend en kijkt naar me vader. Ik rol met me ogen. En de grote meneer naast hem is nog erger dan Sasuke sensei je krijgt van hem ook helemaal geen emoties. 'Laten we eerst al onze spullen halen en spreken we over een kwartier af bij de hoofdingang.' zegt Sasuke. 'Kwartier?' floepen ik en Mari tegelijk uit. Me vader en meneer Kurashima moeten tegelijk lachen maar Sasuke sensei vertrekt geen spier, hij kijkt ons alleen heel streng aan. 'Oke... oke.' zeg ik zuchtend. Samen met Mari en Keito lopen we het kantoor uit. Sasuke sensei en meneer Kurashima blijven nog met me vader praten. We lopen met z'n drieën het gebouw uit. Ik weet niet waarom maar ik heb niet echt een goed gevoel over deze missie. Ik heb het gevoel alsof alles mis gaat lopen. Ik liep een beetje achter Kaito en Mari die al weer zaten te discussiëren over iets. 'Emi kom!' roept Kaito opeens en trekt me. Dat deed die wel vaker als hij weet dat Mari gelijk heeft maar hij wou haar die erkenning nooit geven. We moesten de andere kant op dan Mari dus ik zwaai nog even naar haar. Soms vergelijk ik ze als een getrouwd stel als ze zo zaten te kibbelen, daarna zou Kaito me in elkaar slaan en meestal moet Sasuke sensei ons weer uit elkaar halen. Dat was al sinds de eerste dag van team 8 en ik denk ook echt dat dit nooit zou veranderen. Ik en Kaito rennen zo snel mogelijk naar huis, Kaito praat enthousiast over de missie en ik luister alleen maar. Als we thuis zijn pakken we onze rugzak en vertellen aan onze moeder nog snel over de missie. Daarna vertrekken we snel naar de hoofdingang. Ik zou het dit keer wel redde aangezien ik nu met Kaito ben, en hij me steeds mee trekt als ik afgeleid word.
We draaien ons om en zien een oude meneer binnen lopen met een wandelstok, gevolgd door een brede man met een kist. 'Gegroet.' zegt hij met een grote glimlach waardoor al zijn rimpels nog duidelijker word. Ze gaan naast me vader's bureau staan. 'Ik ben Kenji Kurashima.' zegt hij. 'Ik neem aan dat Hokage Naruto jullie al alles hebben verteld.' zegt hij vrolijk. 'Ja meneer Kurashima.' zegt Sasuke sensei. 'Niet, wat we moeten gaan beschermen.' zegt Kaito opeens. Ik kijk geïnteresseerd naar het kistje. Meneer Kurashima begint te lachen. Iedereen kijkt hem verward aan. 'Dat moet nog een geheim blijven jongelui.' zegt hij en klopt op het kistje met zijn vrije hand. Ik en Kaito laten tegelijk een zucht van teleurstelling waardoor meneer Kurashima weer moet lachen. 'Ze zijn echt een tweeling hé.' zegt hij lachend en kijkt naar me vader. Ik rol met me ogen. En de grote meneer naast hem is nog erger dan Sasuke sensei je krijgt van hem ook helemaal geen emoties. 'Laten we eerst al onze spullen halen en spreken we over een kwartier af bij de hoofdingang.' zegt Sasuke. 'Kwartier?' floepen ik en Mari tegelijk uit. Me vader en meneer Kurashima moeten tegelijk lachen maar Sasuke sensei vertrekt geen spier, hij kijkt ons alleen heel streng aan. 'Oke... oke.' zeg ik zuchtend. Samen met Mari en Keito lopen we het kantoor uit. Sasuke sensei en meneer Kurashima blijven nog met me vader praten. We lopen met z'n drieën het gebouw uit. Ik weet niet waarom maar ik heb niet echt een goed gevoel over deze missie. Ik heb het gevoel alsof alles mis gaat lopen. Ik liep een beetje achter Kaito en Mari die al weer zaten te discussiëren over iets. 'Emi kom!' roept Kaito opeens en trekt me. Dat deed die wel vaker als hij weet dat Mari gelijk heeft maar hij wou haar die erkenning nooit geven. We moesten de andere kant op dan Mari dus ik zwaai nog even naar haar. Soms vergelijk ik ze als een getrouwd stel als ze zo zaten te kibbelen, daarna zou Kaito me in elkaar slaan en meestal moet Sasuke sensei ons weer uit elkaar halen. Dat was al sinds de eerste dag van team 8 en ik denk ook echt dat dit nooit zou veranderen. Ik en Kaito rennen zo snel mogelijk naar huis, Kaito praat enthousiast over de missie en ik luister alleen maar. Als we thuis zijn pakken we onze rugzak en vertellen aan onze moeder nog snel over de missie. Daarna vertrekken we snel naar de hoofdingang. Ik zou het dit keer wel redde aangezien ik nu met Kaito ben, en hij me steeds mee trekt als ik afgeleid word.
Er zijn nog geen reacties.