28. Vanuit Nils

"Veerle en haar vriendinnen komen zo langs." Ik keek Owen en Daan aan die naar me grijnsden. Ze vonden het blijkbaar wel gezellig. Enkele minuten later werd er al aangebeld. Ik deed open en liep met Owen en Daan naar buiten. Ik zag Linde op de brug leuning zitten en ze keek naar haar schoenen. Ik trok Veerle bij Owen weg. "Wat is er met Linde?" Veerle keek om. "Ze overdrijft." "Wat is er gebeurd?" Nonchalant trok ze haar schouders op. "Weet ik veel. Het is de eerste keer sinds twee maanden terug dat ik haar zie." Ik schudde m'n hoofd ongelovig. Hoe kon Veerle zo weinig om Linde geven terwijl ze het eerst zou goed konden vinden. Zou het te maken hebben met hoe Linde er nu uit ziet? Ik liep twijfelend op Linde af en ging naast haar tegen de brugleuning aan staan. "Veerle doet alsof er niets is. Interesseert het haar niks?" Linde keek me aan met tranen in haar ogen. "Het interesseert niemand. Niemand hoeft het verder te weten." Haar stem klonk gebroken, voorzichtig en woedend. "Ik wil je helpen." Linde kneep haar ogen tot spleetjes. "Dat kan je niet. Ik kan het alleen zelf oplossen" Wat zou er met haar zijn, ik kon werkelijk niets bedenken wat haar zo had gebroken. "Ik sta achter je, bij alles wat je doet. Maar laat me je dan wel steunen." Ik legde voorzichtig mijn arm om haar heen en er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht die al snel weer verdween. "Hey Nils, hoe ging je optreden?" Ik hoorde Tessa's vrolijke stem achter me. Mijn blik was nog op Linde, die geschrokken op keek en weg liep. "Was dat Linde nou?" Tessa stapte van haar fiets af en kwam naast me staan. Ik knikte, "Er is iets goed mis." "Ze komt ook al niet meer naar de trainingen." Ik keek haar moeilijk aan. "Veerle had haar twee maanden niet meer gezien, waar is ze geweest.." Tessa trok haar schouders op. "Ik ga naar Tobias, we hebben het er nog wel even over ja?" Ik knikte en zwaaide nog even. Ik liep naar de meiden toe en zocht Linde, maar ze was weg. Ik draaide me om en riep nog dat ik zo snel mogelijk terug was. Ik rende naar Linde's huis toe en belde aan. Guus kwam naar beneden. "Lang niet gezien gozer! Maar wat doe je hier? Veerle is bij jou toch?" Ik keek hem aan, maar kon niks bedenken wat met Linde te maken heeft. "Ik kom voor Linde." Guus begon bespottelijk te lachen en trok daarna een pokerface. "Die praat niet." Ik keek hem boos aan. "Laat me naar Linde gaan." "Hoezo ineens, je bent hier een half jaar niet geweest?" "Ik kom gewoon even langs." Guus keek me doordringend aan. "Waar is dat kind mee bezig? Heeft ze je gevraagd haar te helpen? Dan ben je hier niet welkom. Dag Nils." Guus deed de deur dicht, maar ik stak m'n voet er tussen. M'n gezicht vertrok even. In films leek dit minder pijnlijk. "Wat?" Guus zuchtte. "Ik weet niet waar ze mee bezit is, ik kom gewoon even langs?" Ik keek hem vragend aan en Guus trok zijn schouders op. "Je krijgt toch geen contact met haar." Ik keek hem vragend aan. "Hoezo niet? Wat is er gebeurd?" "Ze is veranderd in een alien." Grijnsde Guus. "Doe niet zo en zeg op. Wat is er gebeurd?" Guus schudde zijn hoofd. "Vrij weinig. Maar lopen, voor dat ik me bedenk." Ik knikte, liep naar boven en liep naar de deur waar ik gesnik vandaan hoorde komen. "Linde?" Het gesnik stopte. "Linde, ik ben het, Nils." "Ga weg." "Ik had je daarnet toch iets beloofd." Ik hoorde voetstappen naar de deur komen, maar beneden klonk Guus. "A-ha! Ze betrekt je dus wel bij haar idiote gedoe. Hier komen, Nils." Zijn stem klonk dreigend en vanuit de kamer klonk weer gesnik. Ik liep naar beneden toe, waar Guus me boos aan keek. "Waarom zit ze niet in haar eigen kamer?" "Doe niet alsof je achtelijk bent. Laat het rusten en ga verder met je leven, stop je tijd maar niet in haar." Guus opende de deur, maar ik bleef im de gang staan. "Waarom traint ze niet meer? Ze was geweldig." "Was ja, dag Nils." Ik keek hem hoofdschuddend aan. Precies Veerle, echt exact. Alleen dan arroganter. Wat was er aan de hand, kon Stefan me dan niet even helpen? Ik zuchtte en liep richting huis. Onderweg kwamen de meiden langs, maar ik negeerde ze. Ik moest weten wat er aan de hand was en ik zou er achter komen ook.