26. Vanuit Nils

Het NK was voorbij, Tessa had me op de hoogte gehouden van alles. Ze had samen met Linde erg hard getraind, Linde had haar beter gemaakt en veel tips gegeven. Daardoor is Tessa Linde erg dankbaar, ze hebben allebei het NK gehaald en zijn door naar het EK! Ik ben trots op ze, ook al heb ik Linde afgelopen maanden niet meer gesproken. Om precies te zijn was onze eerste ontmoeting morgen vijf maanden geleden. Rein had haar ook niet meer gesproken, ze negeerde hem, net als dat ze mij negeerde.
Vandaag hadden we een optreden in Amsterdam, van Owen hoorde ik dat Veerle samen met wat vriendinnen zou komen. Stiekem hoopte ik dat Linde mee was, ze was nog steeds leuk. Owen sprak Veerle ook niet echt meer, maar hij had haar wel gevraagd via WhatsApp of ze naar dit optreden kwam, er was geloof ik geen reden voor, maar ik liet hem maar. Hij moest het zelf weten, ik had niks met zijn liefdes leven of iets te maken. Daan heeft trouwens wel een vriendin, ik weet alleen niet hoe ze heet. Dit is de tweede in deze tussen tijd, die eerste heette geloof ik Shana of zoiets. Ik wist het niet, ook daar trok ik me niet teveel van aan. Ik was vooral bezig met focussen op school, MainStreet en Linde uit mijn hoofd zetten. Wat moeilijk ging, aangezien ik haar echt leuk vond. Ik trok m'n jas van de kapstok en sprong bij m'n moeder in de auto. "Niks vergeten?" Ik schudde m'n hoofd en staarde uit het raam. Wat als Linde er vandaag was, zou ze het leuk vinden? Ik zuchtte en voelde hoe m'n moeder naar me zat te kijken. "Zenuwachtig?" "Mwahh..." Ik mompelde wat, ik dacht er eigenlijk niet aan dat ik moest gaan optreden, maar aan dat Veerle misschien bij ons optreden zou zijn.

Zingend liepen we het podium op, ik kon het niet laten om even te glimlachen toen de meiden in de zaal begonnen te gillen. Dit was echt mijn place to be. Toen het grootste deel van de show weer voorbij was kwam invisible girl. Achter de schermen waren we elkaar beetje aan het treiteren over of dat meisje die voorin stond bij een van ons zou zitten, het was geen lelijk meisje hoor, nee dat zeker niet. Maar niet ons type. Rein liep het podium op en al snel stonden we er met z'n allen. Het meisje waar we her over gehad hadden stond nog in het publiek. Terwijl invisible girl afgelopen was bleef ik op het podium staan. "Nils?" Ik keek om en zag Owen, Daan, Rein en hun invisible girl staan lachen. Snel sloeg ik m'n arm om mijn invisible girl heen en liep achter ze aan.

"Dude waarom liep je niet gelijk mee?" We waren de show aan het bespreken en Owen keek me lachend aan. "Geen idee eigenlijk..." "Jaja, er stond gewoon een leuke meid hé." Hij trok zijn wenkbrauwen op. wat me deed lachen. "Nee, echt niet. Ik weet niet wat er was." Aan de blikken die de jongens elkaar gaven te zien geloofden ze me niet, maar ik liet het voor wat het was. "Maar Owen, Veerle nog gezien?" Nieuwsgierig keek ik hem aan, maar hij schudde z'n hoofd. "Nee, ik geloof het niet." Hij klonk teleurgesteld. Jammer, misschien stonden ze ook wel gewoon achteraan, interesseerde het ze niet zoveel. Ik zuchtte en liep zonder wat te zeggen weg, zoekend naar de uitgang. Buiten ging ik tegen een muurtje aan zitten en luisterde wat naar de vogels. Ik moest Linde echt vergeten, ik gaf mezelf valse hoop. Waarom zou ze naar mijn optreden komen, sowieso kwam ze dan niet voor mij natuurlijk. M'n gedachten werden verstoord door stemmen, geen gepraat maar gezang. Nieuwsgierig stond ik op en ik keek voorzichtig om de hoek. Op de parkeerplaats zat een groepje meiden Miss Wonderfull te zingen. Ik deed mijn capuchon op en ging bij ze zitten. Toen ze door hadden dat ik het was, wat al snel was. Legde ik m'n vinger op m'n lippen en ik vroeg of ik erbij mocht komen zitten. Ze knikten en uiteraard stopten ze met zingen. "Zijn jullie allemaal vriendinnen?" Ik keek ze vragend aan en het meisje naast me antwoordde, "Ja, we zitten bij elkaar in de klas. Binnen zijn nog drie vriendinnen van ons, die komen er zo aan." Ik knikte en vroeg hoe de meiden die bij me zaten allemaal heten. Stuk voor stuk gaf ik ze een hand, "Ik ben Nils." Waardoor ze moesten lachen. "We zijn hier toch voor MainStreet, dan hoef je ons niet te vertellen wie je bent hoor." Zei een van de meiden lachend. Ik was haar naam alweer vergeten. Ik keek even op en zag dat het parkeerterrein langzamerhand steeds leger geworden was. "Moeten jullie niet naar huis?" "We zijn op de fiets, we fiets zo mer z'n allen naar huis." Ik knikte begrijpelijk. "We wilden eigenlijk nog langs jouw fietsen dan, zodat we nog foto's met jullie konden maken. We dachten dat die jongens wel bij jou zouden zijn." Ik knikte, "Ja, Daan en Owen." "En Rein dan?" Ik keek naar het meisje tegen over me. "Die wordt zo al weggebracht." Ze knikte en keek op haar mobiel. "Kiki vraagt of ik ze kom halen, ze weten niet waar we zitten. Ben zo terug." Ze stond op en rende weg. Ik wendde me weer tot de andere meiden. "Dus jullie zijn allemaal mainiacs?" Allemaal knikten ze en ik glimlachte. Vervolgens begonnen ze door elkaar te praten, waardoor ik moest lachen. "Oké, een voor een. Vertel?" Ik keek Merel aan, een van de meisjes waarvan ik de naam nog wel wist. "Uhh, we waren fan geworden bij het junior song festival. Eigenlijk Vivian. En die stak ons aan, alleen Linde is geen fan. Maar we hebben haar gewoon mee genomen, ook al wilde ze echt niet. Ze leek wel een of andere hater. Maar uit eindelijk danste en zong ze gezellig mee." Ik keek rond. "Wie is Vivian?" Ergens rechts van me ging een hand omhoog en ik gaf haar een knipoog. "En Linde?" "Die komt er daar aan lopen." Vivian wees in de richting van vier meiden die aan kwamen lopen. Mijn ogen werden groot en ik wilde opstaan. "Wat ga je doen?" De meiden keken me teleurgesteld aan. "Ik denk dat ik maar eens naar binnen moet." "Ah toe nou, laat die meiden jou ook even zien?" Zuchtend ging ik weer zitten. Waarom was ik überhaupt bij ze gaan zitten? Normaal deed ik echt niet zoiets. Voor ons stopten de meiden met lopen en ze gingen zitten, behalve Linde, die bleef staan. "Nils?" Ik keek op. Ze zag er vreemd uit, niet als de Linde hoe ik haar heb leren kennen. "Linde." Ik sprong op en gaf haar een knuffel. Ondertussen hoorde ik iemand op de achtergrond uit leggen hoe we elkaar kenden. Ik keek om, "Hey Veerle!" Ze glimlachte even en gaf Linde nog een knuffel. "Wat is er met je?" Ik had het niet moeten vragen, ze duwde me van haar af en ging bij de meiden zitten. Hoofdschuddend keek ik haar aan, maar langzaam liep ik weg bij de meiden. Toen ik de hoek om was pakte ik gelijk mijn mobiel. Ik mis de oude jij, wat heb je met jezelf gedaan? X Vervolgens rende ik naar binnen en zei ik Owen dat Veerle buiten zat en Rein en Daan renden er achteraan. Oke, ik ga ook wel weer mee. Aangezien ik dus geen zin had in m'n eentje binnen te zitten sjokte ik achter de jongens aan naar buiten. "Nils waar?" Ik wees in de richting waar de meiden zaten, maar om het hoekje gekomen waren ze al weg. "Daar fietsen ze!" Riep Daan en Owen rende de dijk op. "Veerle, Veerle wacht!!!" Veerle keek om en sprong van haar fiets, die ze vervolgens neergooide. "Owen!" Ze gaven elkaar een lange knuffel. "Ik heb je gemist, Veer." Ongemakkelijk stond ik er bij. Daam praatte wat met de meiden die erbij stonden en Rein stond bij Linde. Zou Linde Rein nog leuk vinden? En andersom? Ik dacht er wat over na maar mijn gedachten werden voor de tweede keer in dit halfuur verstoord. Dit keer kwam het door Rein die naast me kwam staan. "Ze duwde me weg." Ik keek Rein aan, ze wat? Dat Rein haar niet leuk meer zou vinden had ik al verwacht, maar dat was dus niet zo. Maar Linde hem niet meer? Misschien was dat eigenlijk ook wel te verwachten. Zij negeerde hem. "Er is iets mis met haar." Zei Rein vastbesloten. "Ja, dat klopt. Maar vraag het niet." Rein keek me moeilijk aan. "Ze duwde me weg toen ik er naar vroeg." "Daarom duwde ze mij dus ook weg. Ik dacht dat het aan mij lag." Ik schudde m'n hoofd en keek achterom waar ik m'n naam vandaan hoorde komen. "Kom jongens, we gaan! Instappen!" William stond naast het busje die ons weg zou brengen. Owen, Daan en ik naar mijn huis en daarna Rein naar het station. "Daan, Owen. Kom." Met die woorden draaide ik me om en liep ik naar beneden.