Chapter 4

Vallery den Boden

Langzaam loop ik in de richting van de plek waar ik Lotte had achtergelaten, maar ik zie haar nergens meer. Zoekend kijk ik door de ruimte. Dan zie ik haar. Halverwege de kamer loopt ze. Plots staat ze stil. De glimlach die ze net op haar gezicht had, vervaagt. Dan zie ik Stefan de Vrij van de andere kant van de kamer in haar richting lopen. Maar in plaats van naar haar toe, loopt hij langs haar. Recht in de armen van een mooi meisje. Lotte draait zich om en kijkt hem na. Dan dwaalt haar blik verlegen naar de grond. Voorzichtig kijkt ze om zich heen. Waarschijnlijk om te kijken wie het gezien heeft. Of om een uitweg te zoeken.
Snel loop ik op haar af. "Bijna twaalf uur, Lot!" roep ik.
Dankbaar kijkt ze me aan.
Leroy Fer had me blijkbaar gehoord. Na een blik op zijn horloge begint hij van het ene op het andere been te springen. "Inderdaad! 3 voor twaalf mensen!" roept hij naar niemand in het bijzonder.
Opgewonden loopt iedereen richting de deur om naar buiten te lopen.
Lotte kijkt nog iets onwennig om zich heen.
"Komt allemaal goed meid." fluister ik in haar oor.
Haar glimlach verschijnt weer op haar gezicht.
"Spannend hè, meiden!" de moeder van Paul Verhaegh komt naast ons staan. Ze drukt ons allebei een glas champagne in de hand. "Al zenuwachtig voor de trainingen?" vraagt ze, oprecht geïnteresseerd.
"Ja! Het is niet niks om het Nederlands Elftal te mogen coachen!" zegt Lotte.
"Nee, dat klopt. Ik vind het al moeilijk om Paul niet te veel uit zijn concentratie te halen rond die tijd!"
"Wanneer gaan jullie eigenlijk naar Brazilië?" vraag ik.
"Pas net voor de eerste oefenwedstrijd. We hebben het hotel en alles al geboekt!" de moeder heeft er nu al zin in. Zelfs als ze over het WK práát, heeft ze een brede lach op haar gezicht.
Plots begint er iemand af te tellen. Blijkbaar beginnen we tegenwoordig al bij twintig.
"Tien! Negen! Acht! Zeven! Zes! Vijf! Vier! Drie! Twee! EEN! Gelukkig Nieuwjaar!" iedereen schreeuwt door elkaar. Wat een drukte is het! Iedereen feliciteert elkaar, knuffelt elkaar en een aantal stelletjes staat te zoenen. Ook wij worden door verschillende mensen in een omhelzing getrokken en gefeliciteerd.
Als ik heel even een moment heb om adem te halen, wordt mijn blik getrokken door Daley Blind.
Hij staat tussen een groep mensen een stuk links van me, maar goed in het zicht. Hij kijkt op en onze blikken kruisen elkaar. Even staart hij me aan. Dan tilt hij zijn glas champagne op. 'Gelukkig Nieuwjaar!'
Ik ben geen kei in liplezen, maar dit begrijp ik. Ook ik til mijn glas op. "Gelukkig Nieuwjaar." fluister ik. Nog een moment staren we elkaar weer aan.
Dan rent Joël Veltman naar Daley en springt half op hem.
Lachend schud ik mijn hoofd en draai me om naar Lotte. Die staat met een rare blik naar de andere kant van de groep te kijken. Als ik haar blik volg, kom ik uit bij Stefan de Vrij, die het mooie meisje van eerder intiem staat te zoenen.
Ik pak Lotte bij de arm en trek haar mee naar onze ouders.
"Gelukkig Nieuwjaar!" roep ik en ik val mijn moeder om de hals. Vanuit mijn ooghoek zie ik Lotte hetzelfde doen bij haar moeder.

Rond 1 uur zijn de meeste families al naar huis vertrokken. We hebben nog een tijdje met wat mensen gepraat, maar nu is het dan toch echt tijd voor een feestje. Laat dat WK maar komen, wij zijn er klaar voor!