Two | Afire love
AFIRE LOVE
Toen ik terug kwam in ons appartement was een grote bende. We waren uit haast vertrokken omdat Jasper besloot dat hij nog langs het ziekenhuis wilde. Alles was achtergelaten zoals het was; vieze borden nog op tafel, schoenen verdeeld over de woonkamer, lichten nog allemaal aan. En als ik ergens een hekel aan het, dan was het thuis komen in een onopgeruimd huis. Ik gooide de radio aan en begon met opruimen. Schoenen werden netjes opgeruimd in de schoenenkast in de hal, borden werden in de vaatwasser gezet en de overbodige lichten werden uitgezet. Tijd voor de rest van het huishouden. Snel grijp ik vieze kledingstukken van de trap af en loop ik naar boven. Soort bij soort verdeel ik de was over de kamer die we hebben gevestigd tot ‘was kamer’. “Ach, wat haat ik dit..” mompel ik in mezelf. Het maakt me aan het lachen als ik zie dat er een paar sportsokken in de hoek is gegooid. Je kon het vergeten als Jasper ook maar met een vinger de was zou aanraken. Het was een teken als zijn sporttas na training voor de deur van de kamer stond. Hij is de man in het huis, en dat moet hij dan ook maar al te goed laten weten. Ik liep naar de slaapkamer om te kijken of daar nog verdwaalde kledingstukken waren die in de was moesten. Maar op het bed zag ik een envelop liggen. ‘Faye,’ stond erop. Zachtjes begon ik de grinniken. “Cliché hoor,” mompelde ik. Types Jasper. Altijd als die weer eens weg ging, al was het maar voor een paar dagen, lag er wel weer iets klaar. Soms een briefje van drie zinnen, een bos bloemen om mijn dagen zonder hem weer wat op te vrolijken of soms een doos met chocolade zeevruchten gevuld met hazelnoot praline omdat hij dacht dat ik het dan nodig zou hebben. Ik opende de envelop en haalde er uit wat er in zat.
“Lieve Faye,
Zit je dan als 25-jarige kerel met trillende handen een briefje te schrijven voor zijn liefste meisje, onzin. Afscheid nemen van jou is voor mij één van de moeilijkste dingen om te doen. Nooit wil ik je alleen achterlaten, bang dat ik je nooit meer zou zien. Terwijl ik weet, ontzettend goed, dat jij weer netjes klaar zit als ik thuis kom. De laatste maanden, nee.. jaren ben jij voor mij ontzettend belangrijk geweest. En ik vind dat ik je dat nooit goed genoeg heb laten merken. Mijn kleine meisje is er altijd voor me, ondanks dat ik dat helemaal niet wil. Alles wat jij meemaakt is niet makkelijk, en dat ging altijd voor. Als jij maar goed in je vel zat, dan was alles prima.
Meisje, je weet ontzettend goed dat ik me de laatste dagen groot heb gehouden. Ik hoopte dat je het niet zou zien, want wie wil er nou een vriend die continu jankt? Maar jij bleek mij beter te kennen dan dat ik mezelf ken. Na de trainingen afgelopen weken was jij er. Vertroetelde jij mij een beetje, geweldig vond ik dat. Jij bent mijn meisje, en daar ben ik trots op. Dankzij jou, lieve Faye, gaan dingen beter als voorheen.
Ik zie je snel, liefje. Pas goed op jezelf. Mam vertelde me dat de deur, een paar straten verder op, voor je open staat. Onthoud dat.
Ik hou van je,
X Jasper.”
Een kleine glimlach komt er op mijn gezicht. Ik voel hoe er enkele tranen langs mijn wang naar beneden glijden. Mijn Jasper, oh, wat ben ik toch trots op hem. Hij hield zich inderdaad groot. ‘Het is niet zo’n big deal’ zoals hij dat dan zo dapper zei. Iedereen om hem heen wist wel beter dan zijn woorden. Jaren lang heeft hij zich groot moeten houden voor de mensen om hem heen, om te laten zien dat hij zijn toekomstige carrière serieus nam. En dit keer moest het anders. Hij had zijn carrière en zijn opa was daar een grote rol in. Snel pakte ik mijn telefoon om hem meteen een berichtje te gaan sturen;
Reageer (4)
Jasper is echt lief <3
1 decennium geledenSnel verder xx
Whaha ik wilde dezelfde vraag stellen als questtoask =p
1 decennium geledenJou verhaal is nu al supergoed!
Snel verder!!
X
Je kunt echt mooi schrijven!
1 decennium geledenSnel verder please
Omg, hoe doe je dat met die berichten op't laatste?
Dat is echt zo awesome 
1 decennium geleden