One | Afire love

Snel rijd ik de zilver grijze Mercedes voor bij het vliegveld en geef ik Jasper zijn laatste kusje voor de komende drie maanden. De rit van het ziekenhuis naar het vliegveld was stil. Enkele woorden zijn gewisseld over hoe hij zijn tijd in Portugal zou gaan zien zitten. Een lastige tijd gaat hij te gemoed, maar gefocust moet hij blijven. Zijn opa is altijd nummer één top supporter geweest van Jasper. Elke wedstrijd was hij aanwezig, vanaf het moment dat hij begon bij de plaatselijke club in Groesbeek, naar NEC tot aan AFC Ajax. En nu is het de vraag of hij het belangrijkste moment in Jaspers carrière nog mee maakt. “Faye,” mompelt Jasper zachtjes. “Hm,” “Laat me alsjeblieft zo snel mogelijk iets weten, zodra jij ook meer weet.” Stug blijft hij naar zijn mobiel staren die hij in z’n handen heeft. Met één hand pak ik zijn gezicht vast en wrijf ik met mijn duim over zijn wang. “Meteen liefje,” stel ik hem gerust. “Jij bent de eerste die daarvan meteen op de hoogte komt.” Ik open de autodeur aan mijn kant om Jasper zijn spullen uit de kofferbak te pakken. Verderop zie ik al meerdere spelers van de selectie staan, afscheid te nemen van hun geliefden. Nooit had ik enige moeite om afscheid te nemen van Jasper als die weer voor een aantal weken of maanden weg moest om te trainen. Natuurlijk, ik miste hem altijd. Maar in onthoud ook altijd dat hij weer terug komt, en dat juist dát moment het fijnste was. Alleen nu, op dit moment, vind ik het lastig om hem los te laten. Drie maanden zou hij in Portugal zijn. Drie hele maanden, langer als normaal. Maar dit moest het jaar van Oranje worden en dat moesten ze bewijzen tegenover de hele wereld. Goed trainen was daar een groot onderdeel van. Op het moment was Jasper niet één van de sterksten, geestelijk gezien. Hij moest zich voor een 200% gaan inzetten om te kunnen laten zien aan Van Gaal dat hij de rol als eerste doelman bloed serieus neemt. Ik zette zijn koffer en tas op de grond en gooide de kofferbak weer dicht. Strompelend komt Jasper naar de achterkant van de auto lopen. Zwijgend kijk ik hem aan en voelt het alsof ik niet weet wanneer hij gaat terug komen. Stilletjes sluit ik mijn armen om zijn middel en laat ik mijn hoofd in zijn hals rusten. Ik voel hoe zijn handen over mijn rug wrijven en ik een zacht kusje op mijn slaap krijg gedrukt. “Ik vertrouw in je, Jasper.” Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en zie hoe er een klein traantje zijn ooghoek verlaat. Snel wrijf ik de traan weg met mijn vingers. “Weet voor wie je dit doet.” Een kleine glimlach tover ik daarmee op zijn gezicht. Beide handen laat ik op zijn gezicht rusten en laat ik me verliezen in een zoen die op dat moment oneindig lijkt te zijn. Met enige moeite laat ik hem los en moet ik toe zien hoe hij zijn spullen pakt en naar de rest van de spelers loopt. Halverwege draait hij zich nog even om. “Ik hou van je, Faye. En daarmee zou ik nooit mee stoppen.”