Hoofdstuk 10.

Piekerend zat ik op de bank naar de TV die uit stond te staren. De gedachtes van een paar weken geleden gingen door mijn hoofd toen Niall, Liam en Zayn wisten wat ik was. Vandaar had Niall dus in dat koekje gezegd dat ik niemand mijn geheim moest vertellen en daarom keken Liam en Zayn me zo aan toen in het restaurant en hielden ze me zo nauwkeurig in de gaten. Toen ze het hadden gezegd dat ik een vampier was hadden ze me ook gezegd dat ik het Louis moest vertellen. Of eerder gezegd, ze hadden me gedwongen. Ze hadden een zak met bloed voor me gehouden en ik had al een tijdje niets op dus ik had geluisterd naar ze en ze beloofd dat ik het tegen Louis zou zeggen. Maar ik durf het niet, ik weet niet hoe hij gaat reageren daarop. Misschien wordt hij wel boos, of wordt hij bang en wil hij me nooit meer zien. Dat is iets wat ik niet wil hebben, ik hou van hem en ik wil hem niet kwijt. Weer een gedachte van gister ging er door mijn hoofd. Liam had gezegd dat ik eigenlijk een vreselijk monster was. Niall en Zayn hadden daarmee in gestemd. Ik had nooit dat Niall, mijn beste vriend, dat ooit zou zeggen. Het deed pijn.
Ik keek naar links door het raam naar buiten waar ik de straat en verschillende auto's in verschillende kleuren zag. De bruinharige jongen die ik mijn vriendje kon noemen verscheen in mijn oog veld en hij liep richting mijn huis. Dat was waar ook, ik had met hem afgesproken vandaag. Ik stond op, vandaag was het de dag dat ik hem zou vertellen dat ik een vampier was. Ik liep de woonkamer uit naar de gang en opende de deur. Ik begroette Louis en hij mij. Kort drukte hij zijn lippen op die van mij wat mij liet glimlachen. Hij liep naar binnen en ik sloot de deur achter hem. 'Wil je wat drinken?' vroeg ik Louis die net zijn jas had uitgetrokken en had opgehangen aan de kapstok. Louis knikte 'Ja lekker' 'Wat wil je?' 'Doe maar een cola, alsjeblieft' Ik knikte en liep de keuken in en pakte een glas. Louis was me gevolgd en leunde op het aanrecht. Ik glimlachte naar hem en pakte de colafles uit de koelkast en schonk in het glas wat cola. Het glas gaf ik aan hem 'Alsjeblieft' 'Thanks.' Samen liepen we naar de woonkamer en we gingen op de bank zitten. Louis nestelde zich tegen me aan en ik sloeg een arm om hem heen. Ik bekeek de jongen die zijn glas rustig opdronk en daarna naar voor leunde om het lege glas op de tafel te zetten. Daarna kroop hij weer tegen me aan.
'Lou?' 'Ja?' 'Mag ik je wat laten zien?' 'Sure.' Ik knikte en haalde mijn arm weg. 'Daarvoor moeten we wel naar boven.' Louis stond ook op en samen liepen we naar boven richting de badkamer. Ik opende het kastje en haalde er het lenzen doosje uit het kastje en zette die op de wasbak. Ik sloot mijn ogen en haalde diep adem. 'Lou, beloof me alsjeblieft dat je niet boos of bang wordt. Alsjeblieft.' Smeekte ik hem half. Louis knikte langzaam en keek me niet begrijpend aan. De dekseltjes haalde ik van de lenzendoosjes af en haalde voorzichtig een groene lens uit mijn oog. Ook deed ik dat bij mijn andere oog. Daarna keerde ik me tot Louis die me licht geschrokken aan keek. 'J-je hebt rode ogen..?' Stotterde hij een beetje. Voorzichtig knikte ik en keek naar de grond. 'Ik ben een vampier Louis.. Don't be scared, please' Het was stil en ik was bang dat hij zomenteen boos zou worden of bang zou zijn maar het was iets anders.. Mijn kin werd even later opgetild en een glimlachende Louis keek me aan.

'Harry, I love you no matter what.'

Ahw, sweet Louis
Het proloog ga ik nu zo gelijk schrijven dus misschien komt die zomenteen ook
xx