Luke × 008

Woedend balde ik mijn vuisten, terwijl Ashton wegliep naar zijn kamer. Wat waren we toch weer ontzettend dankbaar. Ik probeerde hem verdomme alleen maar te helpen, en wat kreeg ik daarvoor terug? Het feit dat hij zowel zijn eigen als mijn date verpestte. Geweldig.
Ik zuchtte en sta op. Kayleigh was net ook niet zo blij en ik voelde me ergens ontzettend schuldig, het was tenslotte mijn idee om een date voor Ashton te regelen. Ik had Jamie gevraagd haar naar huis te brengen en een beetje te kalmeren en had duizendmaal mijn excuses aangeboden, al bleven ze beiden zeggen dat ze het mij echt niet kwalijk namen. Ik twijfelde nog om nu met ze mee te gaan en mijn date met Jamie daarna ergens anders voort te zetten, maar het leek me beter als Jamie even alleen met Kayleigh was, ik kende Kayleigh tenslotte nog maar amper en Jamie was één van haar beste vriendinnen. Ik zou wel een andere keer weer met Jamie afspreken.
Ik hoorde gebonk op de trap en Michael en Calum kwamen de woonkamer binnen. Ik had hen naar boven gestuurd om even alleen met Ashton te kunnen praten, al had dat uiteindelijk niet veel zin gehad. Het gaf alleen maar het tegenovergestelde effect.
"En? Heb je nog tot hem door kunnen dringen?" is de vraag die Calum meteen stelde. maar aan hun blik te zien wisten ze het antwoord al. Ik schudde toch nog maar mijn hoofd. "Nee, ik weet ook niet wat hij heeft. Maar laat hem maar, hij trekt hopelijk wel weer bij."
Ik voelde de bank aan beide kanten naast mij indeuken en direct keken twee paar ogen mij nieuwsgierig aan. "Dus... Jamie, hé? Vind je haar leuk?"
Mijn wangen kleurden lichtjes rood en ik werd langzaam warmer van binnen. De boosheid jegens Ashton verdween vrijwel meteen toen de naam 'Jamie' mijn gedachtegang binnendrong. Ik knikte. "Ja, ik denk van wel. Ze is knap, lief en erg gezellig. Maar ik heb haar natuurlijk pas twee keer gezien en wil nog niets overhaasten verder." Dat laatste klopte maar deels, want ik wilde ook nog verder niets officieels vanwege mijn twijfels over mijn gevoelens voor Ashton. Deze waren er nog steeds terwijl mijn gevoelens voor Jamie er de laatste dagen steeds meer werden, dat moest toch ook wel iets zeggen? Maar als dat wel iets zegt, wie vind ik dan echt leuk op die manier?
Ik zuchtte even diep en liep naar de keuken. "Zou één van jullie misschien nog even met Ashton willen praten anders? Misschien dat hij naar jullie wel luistert," zeg ik terwijl ik een blikje cola uit de koelkast haal. Ik open het blikje en neem een grote slok. Met het blikje in mijn hand loop ik daarna naar boven, naar mijn eigen kamer. Het drankje zet ik op mijn nachtkastje en ik plof neer op mijn bed. Hier pak ik voor de tweede keer vandaag mijn gitaar erbij en begin er wat op te pingelen. Het werkte, want ik werd er langzaam rustig van, al wist ik dat ik dat altijd wel werd van muziek.

Na een uurtje of twee gespeeld te hebben en de rest van de cola op te hebben gedronken, begint mijn maag toch wel te rammelen en loop ik weer naar beneden. Calum en Michael zitten wat met elkaar te klieren op de bank en tot mijn verbazing is het ze gelukt Ashton mee de woonkamer in te krijgen, al zit hij nog steeds redelijk afgezonderd op het hoekje van de bank. "Pizza?" vraag ik in het algemeen. Ik krijg van Ashton een zacht gemompel als antwoord dat op 'ja' moet lijken, en Calum en Michael hebben het nu te druk met elkaar om mijn vraag überhaupt gehoord te hebben. Ik pak mijn telefoon en zoek het nummer van de pizzeria op - we bestellen er zo vaak dat iedereen het nummer maar in zijn contacten heeft gezet - en bel. Ik bestel vier pizza's met verschillende smaken en plof daarna op het andere hoekje van de bank neer. Ik wil nu gewoon zo ver mogelijk bij Ashton uit de buurt zijn, want hij zal toch ook in moeten zien dat zijn gedrag van vanmiddag echt niet kon.