Vier

Ongeduldig zit ik de volgende dag te wachten totdat ik Viktor eens zie. Uiteindelijk besluit ik het lot maar weer in eigen hand te nemen en wandel ik langs de kust. In de verte zie ik een paar jongens volleyballen en ik weet gelijk dat het Viktor en zijn vrienden zijn, ze stonden daar namelijk de vorige keer ook. Ik twijfel of ik er naar toe zal lopen, wat moet ik zeggen als ik daar ben? Wat maakt het ook uit, ik doe het gewoon. Ik loop naar ze toe en al snel merkt Viktor me op.
"Hey! Doe je mee?" vraagt hij enthousiast. Ik haal mijn schouders op, volleyballen kan ik gelukkig nog een beetje, of nou ja, vroeger volleybalde ik.
"Prima." Ik word bij Viktor in het team ingedeeld nadat zijn vrienden zich aan mij voor hadden gesteld, ze leken me best aardig. Na een klein halfuurtje spelen heb ik het toch echt wel bloedheet en zeg ik dat ik even verkoeling ga zoeken in de zee.
"Goed idee!" roept een van Viktor zijn vrienden en al snel liggen we allemaal in de zee.
"Ahh!!!" gil ik als ik ineens iets bij mijn voet voel, ik trap wild om me heen tot ik ineens Viktor proestend van het lachen boven water zie komen.
"Oh lul!" Ik moet zelf ook lachen en Viktor lijkt niet meer bij te komen. "Ik hoorde je onder water gillen, zo hard," zegt hij lachend.
"Leuk hoor," zeg ik terwijl ik voel hoe mijn wangen rood kleuren.
"Sorry." Viktor komt naar me toe zwemmen en slaat zijn armen om me heen.
"Hoe kan ik het goedmaken?" vraagt hij met een pruillipje.
"Bedenk maar wat." Snel geeft Viktor me een kusje op mijn mond. "Zo goed?"
"Ja als je belooft het nooit weer te doen, ik schrok me kapot!"
"Ja dat had ik door ja," zegt Viktor en hij begint weer te lachen.
"Nou tortelduifjes, gaan we nog volleyballen of hoe zit het?" De anderen staan alweer op het strand en kijken onze kant op.
"Ja, we komen eraan!" roept Viktor terug. Hij trekt me nog snel even naar zich toe en geeft me een kus die ik maar al te graag beantwoord.
We volleyballen nog even en na een tijdje stelt Viktor voor om met zijn allen nog even wat te gaan drinken. Iedereen neemt een cocktail behalve Viktor, hij neemt cola. Ik weet dat hij wel drinkt, maar blijkbaar niet zoveel, of hij heeft er nu gewoon geen zin in, dat kan ook.
"Dus, Yara, jij ziet Viktor wel zitten?" vraagt één van de jongens dan. Gelijk word ik zo rood als een tomaat, wat gênant.
"Eh," mompel ik, verder kom ik niet. De jongens kijken me allemaal verwachtingsvol aan totdat Viktor wat zegt.
"Moet jij nou altijd iedereen in verlegenheid brengen?" Viktor schudt zijn hoofd en zegt tegen me dat ik hem gewoon moet negeren.
De jongens beginnen steeds zatter te worden, behalve Viktor natuurlijk, ikzelf ben al snel over gegaan op de cola zodat ik me tenminste een beetje bewust ben van wat ik tegen Viktor zeg, ik heb nogal eens de neiging om me behoorlijk stom te gedragen met wat alcohol op.
"Zullen we nog even het water in?" vraagt Viktor aan mij.
"Wie er het eerst is!" zeg ik enthousiast terwijl ik opsta.
"Dat is gemeen!" Viktor grijpt mijn arm en trekt me terug waardoor hij me voorbij kan lopen. Net op tijd lukt het mij om zijn arm te pakken maar ik verlies mijn evenwicht waardoor ik val en ik trek Viktor per ongeluk mee naar de grond. We liggen te lachen en ineens staat Viktor op en tilt me op.
"Zet me neer!" gil ik lachend. Mensen op het strand kijken verbaasd op, maar Viktor zet me niet neer en rent richting de zee. Ik spartel wat met mijn benen maar het helpt niet, hij houdt me stevig vast. Hij staat inmiddels tot zijn middel in het water en ik raak het water net niet.
"Niet doen, echt niet d..." Voordat ik mijn zin heb afgemaakt lig ik al in het water. Ik krijg water binnen en verslik me waardoor ik al hoestend boven water kom. Gelijk kijkt Viktor bezorgd en ik zie mijn kans schoon om hem omver te duwen. Ik wacht tot hij weer boven water komt, als het voor mijn gevoel best lang begint te duren word ik toch een beetje ongerust. Het water is helder maar ik kan hem niet zien. Ik schrik me rot als hij ineens boven komt met zijn schouders onder mijn benen. Hij houdt mijn enkels stevig vast waardoor ik niet achterover val, hij gaat rechtop staan en ik zit op zijn schouders.
"Oh Viktor dit was gemeen, ik schrok echt," zeg ik, maar ik merk dat ik alweer moet lachen.
"Sorry, zal het niet meer doen." Op het moment dat hij dat zegt laat hij mijn benen los en val ik achterover in het water. Viktor komt nooit weer bij en ik moet ook lachen.
"Wat ben je ook lollig," zeg ik dan terwijl ik serieus probeer te kijken.
"Ik houd nu echt op, ik beloof het." Viktor trekt me naar zich toe en geeft me een kus.
"Echt?"
"Ja, echt, ik beloof het. Voor nu dan," zegt hij grijnzend en hij geeft me weer een kus, ik zoen hem terug en laat mijn handen over zijn goddelijke lichaam glijden. Ja, het is echt goddelijk, inclusief sixpack.
We lopen weer terug het strand op, ik weet niet hoe lang we in de zee zijn gebleven maar voor mij had het nog veel langer kunnen duren. De anderen zijn al weg, wij gaan nog even op een ligbed liggen terwijl we kijken naar de zon die langzaam richting de horizon zakt. Ik lig tegen Viktor aan en heb mijn arm over zijn super strakke buik gelegd, zijn vingertoppen strelen die arm zachtjes. Ik ken hem nog maar net, maar het voelt nu al als jaren. Ik voel me zo erg op mijn gemak bij hem en ik merk dat ik, ondanks dat ik het niet wil, heel erg verliefd op hem begin te worden.
"Het is alleen voor deze vakantie hè?" Viktor onderbreekt mijn gedachten en ik denk even na over wat hij zegt. Van mij mag het voor altijd duren, maar ja, blijkbaar wil hij dat het alleen voor deze vakantie is... Misschien is dat ook wel beter.
"Ja, daarna zien we elkaar nooit weer," mompel ik. Ik hoor Viktor zuchten, ik weet niet of het gewoon een zucht is of dat hij er iets mee bedoelt.