31. De kracht van teamwork!

'Take this!!'. Jenny sloeg met veel kracht tegen de robot. De robot blokte de aanval. Ze probeerde nog eens, maar faalde weer.
'We moeten samenwerken als we dit ding willen verslaan!' riep Syto.
De robot vuurde vele raketten af. Wolven sprongen aan de kant. 'Wyta!'. Een raket vloog naar Wyta toe. Terwijl ze probeerde te ontsnappen aan de raket gromde ze hard. Hoe konden die zwarte wolven dit doen?!
Wyta kon de raket net ontwijken. Het rookte hevig op de plek waar de raket ontploft was. De gloeiende ogen van Wyta waren in de rook te zien. Ze begonnen te verkleuren naar rood. Wyta sprong uit de rook en nam Jenny op haar rug. Wyta's vacht was pik zwart geworden.
'Dark form...'. zei Wyta's vader terwijl hij naar Wyta keek. Syto keek hem vragend aan. 'Als de boosheid van een witte wolf zo erg is dat het niet meer in kan worden gehouden, veranderd de wolf in zijn of haar dark form. Het is echter erg zeldzaam om je boosheid zo ver te krijgen. Degene die het lukt wordt wel beloond met ongelooflijke kracht...' antwoordde Wyta's vader.
Syto dacht na. Nu was zijn kans! 'Alle witte wolven! Wees klaar om aan te vallen op mijn teken!' riep hij en iedereen stond gelijk klaar. Alle wolven gromden om te laten zien dat ze klaar waren om dei robot in elkaar te meppen. Door het gegrom werd de robot in de war gebracht. Het probeerde nog raketten en vlammen af te schieten maar die kon hij amper richten. 'NUUUU!!!!' schreeuwde Syto en iedere witte wolf vuurde volle kracht hun aanvallen.
Allerlei elementen vlogen alle kanten op. Er was bliksem, water, vuur, aarde, lucht, sterren en zelfs regenbogen die robot tegelijkertijd probeerde om te duwen. Als aller laatste kwamen Wyta en Jenny. Jenny richtte de Xolf naar voren en er kwam een vel witte lichtstraal uit. Als "final blow' beet Wyta met onbreekbare tanden door de kop van de gigantische robot. Het geval viel om en ontplofte.
Onder het bloed en zwak als een stervende zette Wyta haar kop omhoog en liet een geweldige 'Victory howl" uit. De rest van de wolven huilde ook mee, maar iedereen wist dat dit niet het laatste gevecht met de zwarte wolven was.

~~~

Iedere zwakke wolf werd gebracht naar het ziekenhuis om te herstellen. Wyta zwierf nog rond op het slachtveld. Jenny was nergens te bekennen. De Xolf kon ze ook niet vinden. Alles wat ze nog vond aan dingen van haar was een stukje van haar t-shirt. Wyta nam het stukje in haar bek en strompelde naar het ziekenhuis.

~~~

Hoe het gebeurd is? Ik heb geen idee, maar nadat de robot ontplofte en ik m'n ogen dicht deed, en nu weer open doe zit ik opeens op mijn bed! De witte wolven zag ik ook nergens. Ik keek nog eens om me heen. Gewoon m'n kamer, niets speciaals. Ik voelde dat er wat op mijn schoot lag. Het was de Xolf. Toen merkte ik dat er een stukje uit m'n t-shirt was gescheurd. Het was dus wel echt gebeurd. Ik probeerde na te denken over wat ik net had meegemaakt, maar de stem van moeder bracht me op andere gedachten. 'JENNY!!! ETEN!!!'. 'OKAY! IK KOM ER AAN!!! WAT ETEN WE EIGENLIJK?!'. 'JE LIEVELINGSETEN, LASAGNE! SNEL! ANDERS ETEN WIJ HET OP!'. 'YES, WACHT... NEEE!!!! WACHT OP MIJ!!!!!'.

~~~The end~~~