24. Vanuit Nils

Ik was m'n bed ingegaan, veel had ik niet gedaan vandaag. Ook had ik niet echt meer geleerd, waar ik me achteraf best stom over voelde, dat werd morgen vroeg op staan. Naar m'n opa's ben ik niet geweest voor vaderdag. Bij m'n vader had ik wel willen zijn, maar dat ging niet door of zoiets. Ik besloot maar te gaan slapen, morgen zou weer een lange dag worden. Amber Christine was na een tijdje weer naar huis gegaan, ze had met de kindertelefoon gesproken en die hadden haar verteld dat ze op school hulp moest zoeken. Ik was blij, het was zwaar voor haar en ik wilde haar helpen, maar dat kon verder niet. Ik hoopte nog eens iets van haar te horen, maar dat was nu nog niet gebeurd. Ik wenste haar in ieder geval het beste...

Zuchtend liep ik de volgende morgen weer richting de bus, hopend dat Linde er niet aan kwam. Maar helaas, daar kwam ze aanlopen... Ze zwaaide van buiten al even naar me en kwam naast me zitten. "Goedemorgen." Ik keerde m'n hoofd om. Ik dacht dat ze nog boos op me was? "Hallo, Nils? Ik praat tegen je?" Zuchtend keerde ik me naar me om. "Linde, het is beter als we gewoon elkaar met rust laten. Doen alsof we elkaar niet kennen tot Rein je aan mij voorstelt. Ik kan dit niet, je hoort bij Rein. Ik houd van je, maar ik gun jullie het aller beste. Toe, doe alsof je me niet kent?" Zei ik twijfelend. Linde keek me moeilijk aan. "Dus, eerst noem je me een slet. Nee wacht. Eerst maak je me verliefd op je, dan zoen je me, dan noem je me een slet en dan als ik het je vergeven hebt met wat moeite, laat je me vallen en zeg je dat jíj het anders niet aan kan? Gast, what the fack?!" Boos sprong Linde op en ze liep de bus uit, waarna ik haar volgde richting de trein. "Nee, Linde ik bedoelde het niet zo. Ik bedoelde, ik wil niet tussen jouw en Rein in komen te staan. Rein weet dat wij elkaar leuk vonden, voor hem is het ook een fijne gedachten als hij weet dat, terwijl hij aan de andere kant van Nederland woont, wij niks met elkaar doen. En ik weet dat je niet zo bent. Maar ik wil gewoon een goede vriend zijn voor Rein. Ook voor jou en daarom mag je ook altijd naar me toe komen! Maar niet als vrienden als dit zegmaar, maar als vriendem via m'n beste vriend en via Veerle een soort van. Waarschijnlijk snap je het niet. Maar ik kan het niet duidelijker uitleggen. Toe Linde, laat het." Met die woorden ging ik in een stoel in de trein zitten en Linde knikte. "Dus voortaan zie ik jou gewoon als een vriend van m'n zus en de beste vriend van Rein." Ik knikte, "Als je dat zou willen?" "En alles hiervoor vergeten?" Ze keek me vragend aan. "Als dat niet teveel gevraagd is?" Voorzichtig keek ik haar aan, voor het eerst dit gesprek eigenlijk. "Natuurlijk is dat teveel gevraagd. Ik vind je leuk Nils, maar ik ga voor Rein. Maar ik kan je dan niet zomaar laten gaan." Zei ze boos en ze kwam naast me zitten. "Ik houd ook van jou, meer als je ooit zult denken." Fluisterde en toen liep ze weg. Nils, Nils, Nils toch. Wat heb je er weer een puinhoop van gemaakt...