Voortaan bijles

De volgende dag, dinsdag, liep Roos met tegenzin het engelse lokaal in. Ze was een van de laatste. Die stomme kluisjes code ook! Ze heeft er wel tien minuten mee staan stuntelen. Iedereen zit al in de klas.
"Daar is ons boerinnetje weer!" roept Avery.
Roos wordt rood en gaat vlug op haar plek zitten. Ze weet inmiddels het engelse woord voor boerin wel! Jonathan, de jongen waar ze naast zit volgens de plattegrond die mevrouw Estevez (de mentor, lerares Spaans) heeft gemaakt, schuift zo ver mogelijk op zijn stoel naar rechts alsof ze een besmettelijke ziekte is. Roos voelt zich nog eenzamer dan ze zich al voelde.
Mevrouw Moore, haar docent Engels, komt binnen en pakt een grote stapel proefwerkblaadjes. Roos krijgt het benauwd. Iedereen kijkt haar vol ontzetting aan.
"We krijgen toch geen proefwerk of so al hè?" vraagt Alex.
"Nee Alexandra," stelt mevrouw Moore de klas gerust.
Iedereen zucht opgelucht. Roos ook.
Doe maar rustig, het telt niet mee. Ik wil alleen even testen wat jullie allemaal nog weten van het vorige jaar."
"O dat hoeft u niet te testen hoor, niemand weet meer iets dus dat heeft geen zin," zegt Avery verveelt. De klas lacht.
Roos steekt haar vinger op.
Mevrouw Moore kijkt haar vriendelijk aan.
"Wat moet ik dan doen? Vorig jaar zat ik hier nog niet op school," zegt Roos.
"Vorig jaar zat ik hier nog niet op school," zegt Avery met een hoog piepstemmetje.
De klas lacht. Mevrouw Moore gaat er niet op in.
"Vul maar gewoon in wat je weet Roos."
Roos knikt. Avery werpt haar een dodelijke blik toe.
Roos wordt rood en negeert de blik. Ze buigt zich vlug over haar proefwerkblaadje dat mevrouw Moore net op haar tafel legt.

Na de les neemt mevrouw Moore haar even apart. De klas is het lokaal al uit.
"Ik heb het er met de rector over gehad," begint mevrouw Moore "En omdat je Nederlands bent en nog niet zo heel goed Engels kan, zorgen we ervoor dat jou toetsen in het Nederlands zijn. Je mag ze ook in het Nederlands beantwoorden. Dan zorg ik en je andere docenten, dat je toetsen worden nagekeken door iemand die goed Nederlands kan. Dat alles kost wel extra schoolgeld."
"Ik weet niet of mijn vader dat wil betalen," zei Roos aarzelend.
"We hebben je vader al op de hoogte gebracht, en hij vind het goed!"
Roos keek verrast op.
"Het lijkt me ook slim dat ik je bijles Engels ga geven," stelt mevrouw Moore voor.
Roos knikt. Ze zou het wel fijn vinden. Dan kan ze de kinderen in haar klas beter verstaan, en kan ze meer terug zeggen als het nodig is.
Mevrouw Moore haalt haar agenda en Roos haar rooster tevoorschijn.
"Ah, dat is mooi! Woensdag zijn we gelijk uit!"
O nee hè! Ze vind het juist zo fijn dat ze woensdag al om kwart over een uit is.
"Het kan ook vrijdag," zegt mevrouw Moore "Alleen dan ben je om twee uur uit. Woensdag ben je dan wel eerder uit maar ik denk dat je vrijdag het liefste weekend wil gaan houden. Het zou opzich ook op maandag kunnen alleen dan moet je wel een uur op mij wachten, en ben je om kwart over vier uit."
Roos aarzelde even. "Doe dan maar woensdag."
Mevrouw Moore keek meteen opgewekt. "Mooi dan beginnen we morgen meteen. Gewoon in dit lokaal."
"Oké, tot morgen dan mevrouw Moore."
"Tot morgen!" riep mevrouw Moore blij.
Roos wierp nog vlug een blik op haar rooster. Nu heeft ze Aardrijkskunde, van ene meneer Owens.
De bel ging. O shit! Ze was te laat. Ze rende naar het lokaal. De hele klas stond nog buiten. De leraar was te laat.
"Nee, hè!" riep Jonathan chagerijnig, "Als hij iedere les te laat gaat komen net als vorig jaar, dan ga ik klagen bij de rector."
Nee joh, moet je niet doen!" riep iemand, "Die man heeft totaal niet
de controle over de klas. Je kunt gewoon alles flikken daar, lachen joh!"
"Nee weet je wat pas lachen is?" riep weer iemand anders, "Hij is altijd facking zenuwachtig en krijgt een super rode kop! Dát is pas lachen!"
Een paar grapjassen uit de klas doen meneer Owens na.
De klas moet lachen. Ook Roos.
"Hee joh!" roept Avery, "Niet Roos na doen hoor! Dat is niet aardig van je James!"
Weer moest de klas keihard lachen. Roos kon wel door de grond zakken van schaamte. Hoewel ze deze keer alles had verstaan, durfde ze toch niks terug te zeggen. Ze kon niet tegen Avery op. Als de klas nou achter haar stond... Maar dat was helaas niet zo.
Roos zucht opgelucht als meneer Owens eraan komt. Hij ziet er erg zenuwachtig uit, heeft een rood hoofd en draagt met moeite een heleboel papieren met zich mee.
De klas begint met elkaar te smoezen.
"Sorry kinderen ik ben een beetje laat," zegt hij zenuwachtig.
Hij probeert de sleutel in het slot van het lokaal te stoppen maar prikt wel drie keer mis. Eindelijk heeft hij zijn sleutel in het sleutelgat. Hij draait de sleutel om. "Kom maar naar binnen klas," zegt hij gestresst. Hij rukt aan de deur en loopt keihard tegen de deur op.
"Whahaha! U heeft hem op slot gedraaid meneer! Het lokaal was al open!" lacht James.
"O.... ja....juist...."
De klas proest het uit van het lachen. Roos niet. Ze heeft medelijden met de leraar.
Eindelijk zwaait de deur van de klas open. Meneer Owens wrijft over zijn neus, die hij heeft gestoten tijdens de deur openen.
De klas stroomt lachend naar binnen.

Roos is blij als het pauze is. Ze is benieuwd wat voor eten ze nu weer in de kantine krijgt.
Ze pakt een dienblad en gaat in de rij staan. Als ze aan de beurt is krijgt ze een kom met melk en cornflakes.
Roos kijkt de kantine rond. Waar zal ze gaan zitten.
"Hee! Waar is je delfsblauwe mutsje nou? Ben je die weer vergeten? Dat kan niet hoor," hoort ze een stem achter zich.
Roos draait zich om. Ze kijkt recht in het gezicht van Avery.
"Die ben ik niet vergeten, ik heb hem gewoon niet," antwoord ze.
Avery heeft een heel clubje achter zich, die allemaal met haar meelachen.
Roos wil omdraaien en weglopen, maar Avery houd haar tegen.
"Ik zal er wel even voor zorgen dat je de volgende keer weer je mutsje op je hoofd hebt."
Roos weet niet zo goed wat ze zegt en kijkt haar niet begrijpend aan.
Voordat ze het weet pakt Avery haar kom met melk en cornflakes en gooit het over haar heen.
"Zo, de volgende keer niet vergeten hè? Dan wordt je mooie hoofdje de volgende keer niet nat. Dan houd dat mutsje van je de melk wel tegen!"
Huilend rent Roos door de kantine. Overal om haar heen hoort ze gelach.
Frisse lucht. Ze moet frisse lucht hebben, en vlucht naar buiten.