I think it's time you tell me the truth.

We lachen allemaal stilletjes door elkaar. Winkelen met Maika, Aden, Amelia en Connor is niet echt de ideale namiddag. Uiteindelijk worden we meestal opgehaalt door politie. Amelia heeft nogal losse handjes en Connor is makkelijk te beïnvloeden. Maika, Aden en ik... Wij daarentegen. Wij doen zoals nu. 'Ja! Daar is iemand!' Lacht Aden, ik knik. 'Drie. Twee. Eén.' Allemaal samen springen we vantussen de kleren, enkel en alleen om een verkoopster de stuipen op het lijf te jagen. 'Fuck, een verkoopster.' Lacht Maika, Aden grijpt mijn hand en trekt me de winkel uit. We spurten het winkelcentrum uit, als Connor en Amelia de winkel verlaten begint het alarm te luiden. Ik zucht diep en tranen prikken achter mijn ogen, hij had me beloofd ermee op te houden. Maar dat kan hij duidelijk niet.
Uitgeput ploffen we neer bij de fonteintjes. 'Wat hebben jullie nu weer gestolen?' Zucht Maika geïrriteerd, Connor en Maika zijn beste vrienden. En ook aan hem had Connor het beloofd. 'Amelia heeft een paar topjes en ik een broek.' Antwoord hij trots, hij glimlacht naar me. Maar die beantwoord ik met een vuile blik, hij staard naar de grond en gooit de broek aan de kant. 'Waarom zijn Ally en Jase hier niet?' Vraagt Connor zacht, waarschijnlijk om van onderwerp te veranderen. 'Katie heeft huisarrest, en nu is Ally bij haar op bezoek.' Antwoord Amy terwijl ze prutst aan de beveiligingsschelpen van haar topjes. 'En Jase is ziek.' Antwoorden Maika en Aden door elkaar, ik giechel zachtjes en kijk ze lief aan. 'Wat gaan we nog doen vandaag?' Vraagt Connor, aan zijn stem te horen is hij alweer wat vrolijker. Maar ik weiger hem nog aan te kijken. 'Ik ben moe, ik ga zo naar huis.' Antwoord ik kort. 'Mag ik mee?' Ik hoest kort. 'Neen, sorry, ik voel me ziek.' Ik hoor Connor zuchten en voel een hand op mijn schouder. 'Juliet, liefje, we zijn vandaag negen maanden samen. Ik zou graag de dag bij je zijn.' Ik rol mijn ogen en kijk hem aan. 'Ik wil geen dief als vriendje, je belooft zoveel. Maar je breekt je beloftes elke keer weer! Elke keer dat je bij Amelia bent?! Wat is er Con?! Wil je Amy! Mij goed!' Ik bijt op mijn lip om niet te schreeuwen of te huilen. Maar het is een verloren moeite, tranen stromen over mijn wangen. Ik sta voorzichtig op en laat ze achter.
Waarschijnlijk weten ze nu al allemaal, dat je mij gewoon met rust moet laten als ik huil. Ik voel me helemaal niet goed, vandaag zou geweldig moeten zijn. Maar het is alles behalve zo, het doet pijn. En het liefst van al zou ik nu weer naar wat alcohol grijpen... Of een sigaretje. Dat is één van mijn oude gewoontes. Maar nu niet meer, straight edge. Wat een domme keuze was dat.
Ik draai de sigaret een paar keer rond tussen mijn vingers, ik weet niet of ik het wel moet doen. Maar op dit moment is alles goed genoeg om aan de stress te ontsnappen, ook als dat betekend dat ik al mijn beloftes aan mezelf breek. Het klinkt dom, maar voor mij waren die beloftes de enige houvast. Ik heb niet bepaald een perfecte thuissituatie, maar als straight edge voelde ik me beter. Het voelde alsof ik wat deed, die echt iets betekende voor velen. En nu ga ik het allemaal weggooien. Vanwege Connor en Amelia, ik snap het niet. Het moet wel zoiets zijn dat Connor met Amelia wil, of omgekeerd. Ik laat de aansteker branden en laat de sigaret er een paar keer doorglijden, ik weet niet zeker of ik dit wel wil. Tot mijn grote verbazing begint de sigaret hevig te gulzen, ik adem diep in en uit. Langzaam breng ik de sigaret dichter bij mijn lippen. Net als ik hem op mijn lippen wil leggen word hij weggerukt uit mijn hand. De zon die net zo warm op me neer scheen word belemmerd door een schim, ik kijk geïrriteerd op en zie Aden. Meteen verzacht mijn blik. Hij zet de sigaret aan zijn lippen en ademt diep in. Hij opent zijn mond en hapt naar meer lucht, daarna blaast hij het allemaal uit. 'Wat was je van plan Jay? Straight edge?' Ik zucht diep. 'Het maakt me gewoon gek, Aid. Ik wil dat alles perfect loopt, maar ik voel me zo'n mislukkeling.' Alweer moet ik op mijn lip bijten om niet te huilen. Hij legt zijn arm over mijn schouder en langzaam laat ik mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. 'Het komt allemaal goed, ooit zullen de puzzelstukjes in elkaar vallen. Je zult merken wat echt liefde is.' Ik ruk me uit zijn greep en kijk hem kwaad aan. 'Wat bedoel je nou? Dat ik en Connor niet echt van elkaar houden?!' Sis ik kwaad, hij schud zijn hoofd lachend. 'Je weet niet wat liefde is Jule, je bent naïef en jong.' Ik lach geïrriteerd en kijk hem gemeen aan. 'En jij weet dat wel? Je hebt al in geen zes maanden een meisje gekust.' Hij rolt met zijn ogen. 'Dat is omdat ik van iemand houd, en wacht tot ze het beseft.' Ik lach overdreven nep. 'Zeg me dan eens, Aden, wat is echt liefde?!' Sis ik terwijl ik nadruk leg op zijn naam. 'Liefde. Elke keer dat die persoon je aan raakt, dat je direct als een gelukkig mens kunt sterven. Als die persoon je in de ogen kijkt, je amper op je benen kunt blijven staan. Een simpele aanraking is genoeg, het doet pijn als ik zie dat Connor je kwetst. De manier waarop hij je aanraakt, hoe hij je kust. Dat wil ik ook. Die lippen voelen, je heerlijke geur van dicht ruiken. Liefde is het gevoel dat je krijgt als je beseft dat je voor iemand door het vuur zou gaan, dat je elke dag zou sterven voor die persoon. Liefde is een gevoel dat gewoon zo onbeschrijfelijk is. En als jij nu niet weet wat ik bedoel, dan heb je geen idee wat liefde is. Je bent jong Jules, je kan het ook nog niet weten.' Verward schud ik mijn hoofd. 'Zei jij nou dingen over mij?' Hij word lijkbleek. 'Aden?' Hij zucht en schud zijn hoofd, ik besluit dat het beter is het te laten. Maar mijn nieuwgierigheid neemt de overhand. 'Aden, ik hoorde het. Zeg het me.' Zijn blik raakt de grond. 'Ik hou van je Julie.'