Dag 7. Muren van ijzer

Ik stond in een grot, op de muren van de grot stonden allemaal tekens gekalkt ze leken erg op de tekens uit mijn boek. Ik keek om me heen, ik zach de wanden en in het diepste punt van de grot een wazig licht. Ik liep er heen maar werd tegen gehouden door een onzichtbare muur. Achter die muur waren mijn roedel genoten aan het spelen en jagen. Ik probeerde te schreeuwen maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik toen snapte wat er gebeurde, bij de gedachte daar aan sprongen de tranen al in mijn ogen. Ik veranderde ook in een wolf maar weer werd ik tegen gehouden door de muur, ik huilde. Ik krapte, beet en beukte tegen de muur, niets hielp. Het eenige wat ik kon doen kijken naar hoe hun speelde. Plotseling kwam er een hologram van mij voor hun staan. Ze stopte meteen met spelen. De hologram zei wat maar dat kon ik niet verstaan dat deed mij pijn. Toen de hologram was uit gesproken rende ze de bosjes in en ook de hologram verdween. Zonder er bij na te denken renden ik naar hun toe, maar de muur die net onzichtbaar was, was nu in een ijzeren muur geworden. Alle muren waren van ijzer geworden. Plotseling stonden er allemaal mannen in de kamer, ze brute mij voor uit naar een soorten stoel in het midden van een hele groote ronde kamer. Ik zag nog net dat er een bewusteloze wolf op een karretje werd weg gereden, zo te zien Anna. Ik werd in de stoel gesmeten en vast gezet. Er werd toen een lazer op mij gericht en plotseling zag ik een groen licht. Daarna werd alles zwart....

Ik deed mijn ogen open en zag mijn kamer gewoon in zijn goede staat, geen grot, geen ijzeren wanden en geen mannen die mij meenamen. Ik keek op de wekker om te zien hoe laat het was en te kijken of ik nog even naar buiten kon om uit te waaien, maar jammer genoeg was het al half negen. Over een uur zou ik op school moeten zijn. Ik deed wat ik elke ochtend deed. Driekwartier daarna was ik klaar en ik moest meteen naar school. Ik stapte op de fiets en reed naar school.

In de eerste pauze waren we gewoon buiten toen er plotseling een schreeuw over het plein klonk. Ik keek om mij heen en besefte dat de schreeuw niet van ons plein afkwam maar dat van de basisschool. 'jongens, ik denk dat er iets mis is... Hoorden jullie ook die schreeuw?' 'ja, het kwam van het bassisschool plein weg.' we rende met zun allen naar het andere plein en zagen daar een panter woest om zit heen slaan en bijten. Eerste wat ik dacht, wat doet hij nou? Mensen mogen niet weten dat we kunnen veranderen. Maar daarna zag ik dat de panter mensen ging aanvallen en dat was de druppel. Ik veranderde in een wolf en ging de mensen verdedigen. Ik gromde naar de panter doe er niet echt van onderde indruk bleek van te zijn.. Om mij heen gilde mensen. Ik kon hun angst ruiken. Plotseling stonden vele andere panters achte de eerste panter, en nu stonden de andere wolven achter mij. Wat ik nu ga doen heb ik nog steets spijt van. Ik vloog de panters aan, ik haalde er eensluidend of vijf neer toen het gevecht werd onderbroken. We hoorde sirens aan komen. Toen ik me om draaide was het al te laat. We werden verdovingsmiddelpijltjes op ons af geschoten. Ik werd door een geraakt, maar ik was sterk genoeg om niet bewusteloos te raken. Ik gromde en er werd nog een pijltje op mij geschoten. Toen gebeurde er wat onverwachts, mijn broertje ging voor ons staan en schreeuwde:'degene die jullie nu neer schieten hebben mij geholpen. Toen ik werd gepest en geschoppen en geslagen kwamen zij voor mij op. Zij hebben er voor gezorgd dat ik nu gewoon naar school kan zonder bot breuken. Het is onterecht dat jullie hen neer schieten!' 'Ga daar weg jongen, we hebben een klus te doen.' 'nee ik blijf hier staan.' een van de mannen liep naar voren en wou hem slaan. Met mijn laatste krachten rende ik op hem af en beet de man, die het uit gilde van de pijn. Vlak voordat ik echt tegen de vlakte ging zei ik tegen hem:' je blijft van mijn broertje af.' ik gomde maar toen was het gedaan, alles werd zwart.....

Pijn, verdriet en angst. Ik deed mijn ogen open, ik zag ketting wanden en de andere wolven en panters. Allemaal waren we vast geketend aan onze poten en nekken. Ik gaf er een ruk aan, ik kreeg een stroom stoot. Ik schudde mijn kop, hoe kon dit gebeurt zij? Ik herinnerde alleen nog de kreten van mijn broertje, maar dat leek zo verweg. Mijn kop deed pijn, als of ik heel hard mijn kop had gestoten. Langzamer hand werden de anderen ook wakker. Herinderen jullie je nog wat? Vroeg ik. Nee helemaal niks. Jullie ook al niet? Ik had nooit geweten dat panters ook gedachte konden lezen. Ik zach dat de anderen rukken aan hun kettingen , maar ze kregen stroom stoten. Ik had eigenlijk geen zin om een nog het nog langer te moeten zien sus ik ging in een hoekje zitten, wat niet erg veel zin had omdat mijn witte vacht toch wel op zou vallen. Ik dachten aan thuis, (dat kon ik me nog wel herinderen), aan hoeveel pijn ik zou brengen als ik vanavond niet huis zou komen en morgen of zelfs vanavond al in de kranten zou staan HALF WOLF? Of EEN OUD GEHEIM VAN DE HALF MENSEN IJNDELIJK AAN HET LICHT GEKOMEN. Ik kon de laatste tielel maar niet uit mijn gedachten krijgen. Plotseling ging er een luik open en omstebeurt werden onze kettingen aan onze poten los gemaakt en uit de kamer gesleurd. We werden allemaal ineen apart hok gezet met ijzeren muren. Waar na we zouden worden onder zocht. Ze kwamen als eerst bij mij, ik was inmiddels een mens geworden. Ik werd vast gegrepen en ruuw voor uit gedrukt. Ik zag veel verschillende kamers met trainingsapparten en labaratoriums. Er was ook een hele grote kamer meet een soort ligtafel die schuin hing, daar gingen we heen. Ik werd in de stoel gedrukt en vast gemaakt, toen omhoog gedragen in er werden proeven gedaan zo als bloed soort bekijken en mijn hartslag werd opgemeten. Ik hoorde iemand zeggen:' dat ik dit nog mag mee maken, dit word de ontdekking van de eeuw!' een andere zei:' niet zo hard, zij hoord het..' en hij wees naar mij. De eenige die medelijden had was een slanke vrouw met zwart haar. Ik werd weer naar beneden getakeld en werd naar een andere kamer gebracht met zoon zelfde stoel alleen dan met een veel kleinere kamer zelf weer werd ik er in gezet, maar dit keer zouden er geen proeven worden gedaan. Er kwam iemand binnen met zo te zien tatoeage naalden. Hij ging naast mij zitten en legte een doekje op mijn rechter boven arm. Toen hij het doekje weg haalde stond er een prachtige wolf.(de wolf die boven aan de pagina staat.) Maar dat was het nog niet, toen ik tien seconden de kans kreeg om hem te bekijken ging hij al bezig met het zetten van de tatoe. Dat deed soms erge pijn maar op andere stukken helemaal niet. Na twe uur was hij eindelijkklaar en toen werd er doorzichtigefolie over gedaan zodat ik er niet bij kon. 'morgen kom je hier weer..',zei de man met een grijns op zijn gezicht. 'maar dan een tatoeage die je op je vacht ziet.' 'hoezo is dit eigenlijk?', vroeg ik. 'en wie heeft gezecht dat ik dat ding zoizo wil?' 'waarom? Omdat we je dan meteen kunnen herkennen als je bent ontsnapt, zelfde reden als in wolven vorm.', de man begon het nog leuker te vinden. Ik werd los gemaakt en terug naar mijn kooi gebracht en daar een spuitje kreeg dat ik voor een week wolf zou zijn, later zou er meer bij komen. Ik dacht aan de droom van vanacht, toen was er een hologram. Zou ik die hebben gemaakt? Als dat zo is dan zou ik gewoon in die gedaante naar de anderen kunnen gaan. Ik ging oefenen maar na een paar uur had ik nog geen resultaat. Toen de deur open ging kwam de vrouw met medelijden binnen, ze had grote lappen vlees bij zig. 'wees gerust ik zal je geen pijn doen.', zei ze en wierp een lap vlees naar mij toe. Ik rook eerst aan het vlees en begon het toen te eten, er zat kennelijk een slaap middel in want meteen nadat ik het op had werd ik moe.'sorry, maar dit moet.',zei ze. En toen viel ik in slaap.

Thuis

Pascal kwam binnen stormen:'ze hebben Elsa meegenomen!!' toen pas zag hij dat mam allemaal zakboekjes op de gront had gegooid en papa haar zat te trosten. 'dat weten we, en ook de reden.', zei papa.'ze heeft nooit gezecht dat ze zoon bloed dorstig beest is die mensen vermoord..' 'WAT!!!??? Dat is niet waar, tijdens dat ik werd gepest heeft zij met de andere wolven mij geholpen en gered, zij waren het die hadden gezorgd dat ik nu gewoon naar school kan.' 'waarvoor lieg je tegen ons? We weten best wat er werkelijk is gebeurt.' kwaat liep hij naar boven. Boven aan gekomen ging hij op zijn bet zitten en begon te snikken. Zijn ouders dachten ook al dat ze bloed dorstig was? Tijdens dat hij haar had willen verdedigen had een man op hem af gelopen om hem te slaan had Elsa de man gebeten om hem te verdedigen, en was daarna op bewusteloos op de grond gevallen. De mannen hadden bij het verkeerde einde, zij en de wolven hadden de mensen op het plein alleen willen verdedigen. Hij sloeg zig zelf op zijn knie, hij wist wat hij zou gaan doen. Hij zou naar de over gebleven panters gaan die nooit hem wat aangedaan hadden en vragen om hem te helpen met hun bevrijden.