De (huis)tijger

Laat in de middag rende ik met hoge snelheid door de bosje. Over het veld, onder de boom door. Bijna had ik hem. Hij was zo dichtbij, nog 1 meter en dan. Maar voordat ik het in de gaten had dook de muis het hol in. Ik probeerde hem nog uit te graven, maar het hol lag onder een steen. Weer mislukt. Opeens hoorde ik geritsel. Ik keek op, en zag een groot gestalte vanaf de heuvel op me neerkijken.
Yes, ik heb hem gevonden, dacht ik trots. "Hé Tommy," fluisterde ik. Zachtjes kwam ik dichterbij, en keek naar de grote wit met oranje kater, daar zat hij maar en keek me aan. Zijn pootje stak zoals gewoonlijk een beetje uit. Dat had hij overgehouden aan dat hij zijn pootje een keer uit de kom had gehad. Voorzichtig kwam ik een stapje dichterbij, maar dat was hem teveel. Ik was in zijn territorium binnengedrongen. Ik keek toe hoe hij naar de andere kant van de tuin rende en in ons kleine 'huisbos' verdween.
Wat wilde dat mens van me, dacht Tommy. Geen mens is zich er bewust van dat dit mijn territorium is. Mijn wereld, mijn plek. Ze mogen wel dichterbij komen, maar ze kunnen niet van me denken dat ik zo lief ben als dat ik binnen ben. Plotseling keek hij op. Ik hoor iets, dacht ik. En ja hoor, boven me zat een dikke merel. Mijn instincten namen het weer over, en ik vloog de boom in.....