Verborgen Liefde

Huilend storte ze zichzelf op haar bed. Hij had het weer gedaan.
Ze zou alles terug willen draaien, had ze hem maar nooit leren kennen. Ze wilde het liefst in slaap vallen en nooit meer uit haar bed komen. Ze keek uit het raam.
Ze had daar een prachtig uitzicht over het park. Maar daar stond hij bij het het bankje, hij had zich volgens haar helemaal niet verroerd. Ze keek naar zijn hand, daar had hij zoals zo vaak een sigaret. Wiet...
Nee, ze wilde er niet meer aan denken. Ze ging op haar bed zitten. Was ze maar nooit voor zijn knappe uiterlijk gevallen. Zijn krullende zwarte haar, zijn lieve ogen die overal doorheen konden kijken. Zijn stoere kledingstijl, een geraffelde broek, en een T-shirt met hier en daar en klein gaatje. Ze dacht was dat hij dat expres deed, en de hele school dacht dat. Maar hij kon gewoon niet anders. En dan te bedenken dat hij geen ouders had.
Maar hij had problemen, drugsproblemen. Eerst dacht ze dat hij gewoon veel rookte, en om die reden had ze het ook haar ouders niet verteld. Maar vandaag had hij iets veel ergers vertelt.
In ieder van die sigaretten zat wiet. Daardoor had hij geldproblemen. Gelukkig probeerde zijn broer hem te helpen. Nog zoiets stoers aan hem. Hij had een tweelingsbroer, Nico. Hij probeerde hem nog te helpen, maar eigenlijk wisten ze het allebei al. Het was te laat. De drugs had hem al bijna de afgrond ingegooid.

Maar wat nu. Ze had het uitgemaakt. Ze kon er niet tegen. Ze wilde geen verkering hebben met een junkie. Ze had gezegd: "Met zo'n iemand wil ik geen verkering hebben", en ze was weggerend met tranen op haar gezicht. Wat moest ze nu doen? Even dacht ze na, zou ze het doen? Zouden haar ouders boos zijn als ze het zouden horen? Ze dacht lang en goed na. Maar het had geen zin, eigenlijk had ze al besloten. Met pijn in haar hart stond ze op en liep naar de deur.