-029-

( POV Iris)

Ik loop de trap af en sla de deur open. Het is echt zo fijn om weer even 'echt' thuis te zijn, en daarmee bedoel ik dan het huis in Dedemsvaart. Ik loop in mijn pyjama naar de woonkamer en zie Rein op de bank zitten. 'REIN' roep ik blij en knuffel hem van achteren. 'Iris je doet toch wel voorzichtig met hem he' roept mijn moeder vanuit de keuken. 'Jaja' mompel ik waarna een lach Rein zijn mond verlaat. Snel geef ik hem nog een kusje en ga ik op de bank zitten. 'Gaan jullie vandaag nog wat doen'? vraagt me moeder terwijl ze met ontbijt voor Rein en mij de huiskamer binnen komt lopen. 'Nou ik moet vandaag eigenlijk naar Amsterdam om te oefenen' zegt Rein wat twijfelend. 'Oh ja er kwamen nieuwe shows aan of niet'? Rein knikt weer. 'Heb je anders zin om mee te gaan'? vraagt hij aan mij. Ik schud mijn hoofd 'Nee Mainstreet is iets van jullie vier en dat blijft ook zo, ik vind het geweldig wat je doet alleen ik denk dat ik me er maar niet te veel mee ga bemoeien'. Rein knikt weer begrijpelijk maar lijkt toch teleurgesteld. 'Wat nou als ik ook mee ga en we gewoon een dagje in Amsterdam gaan winkelen met z'n tweeën en vervolgens even bij Rein in de studio's gaan kijken'? stelt Claudia voor. 'Ik vind het goed' antwoord ik enthousiast.

Wachtend sta ik bij de uitgang van de Only Claudia had hier een broek gekocht en de rij was super lang dus besloot ik maar even buiten te wachten. Het is echt geweldig om te zien hoeveel mensen er in een korte tijd langs zoveel winkels lopen. Je weet niet wat de mensen van plan zijn te doen of hoe ze zich voelen. Sommigen lachen anderen kijken juist heel serieus of kwaad maar een ding hebben ze gemeen ze lopen allemaal langs de zelfde winkels. Claudia komt naar buiten lopen en een glimlach komt op mijn gezicht. Wat ben ik blij dat ik vandaag hier met mijn zus loop. Niets tegen Julia of mijn andere vriendinnen maar Claudia blijft toch wel altijd mijn buddy. Mijn maatje die me altijd zal begrijpen en niet bang zal zijn om eerlijke adviezen te geven. Lachend lopen we de winkelstraat door. Aan het einde van de straat staat een ijscokraam waardoor ik spontaan al begin te lachen. Ik weet zeker dat het Claudia binnen nu en 10 tellen ook opvalt en gaat vragen om een ijsje. 'Zie jij wat ik zie' zegt Claudia na zo'n 5 tellen. Lachend kijk ik haar aan 'Jij en ijs toch altijd'. 'IJs is gewoon lekker, laat me'. We lopen richting het kraampje en bestellen twee ijsje die we opeten terwijl we naar de Dam lopen. Net wanneer we op de dam zitten gaat mijn mobiel af. Ik kijk op het schermpje en zie dat ik een berichtje van Rein heb.

-Kan je misschien nu komen? X Rein

Ik laat het bericht aan Claudia zien die knikt als goedkeuring dat we zo naar de studio's gaan waarna ik een berichtje terug stuur.

- We komen eraan X Iris

'Als het goed is moet het hier zijn' zeg ik twijfelend als we voor een gebouw staan. Ik druk op de bel waarna even later Daan in de deuropening verschijnt. 'Leuk je weer te zien' zegt Daan lachend en geeft mij en Claudia een knuffel. Ik knik en loop door naar binnen waar ik Nils en Owen op een bank zie zitten. 'Waar is Rein'? vraag ik. 'In de studio aan het zingen, het gaat alleen niet zo goed' grijnst Owen. Niet begrijpend haal ik mijn schouders op, wat bedoeld hij daar nu mee? Ik wil het vragen maar Owen is me voor 'Ik breng je er wel even heen'. We lopen het gebouw door en passeren verschillende ingelijste platen van bekende artiesten. Met grote ogen kijk ik naar de artiesten. Ik wist dat Mainstreet met goede producers en een goed management samenwerkte maar dat die mensen ook met al die andere bekende artiesten samenwerkte was voor mij onbekend. Owen houdt een deur voor me open zodat ik naar binnen kan lopen. Een glanzen wand met Rein erdoor heen en een mengtafel met wel honderden verschillende knopjes komen op mijn netvlies. Rein krijgt een lach op zijn gezicht wanneer hij mij ziet wat mij ook meteen doet lachen. De man achter de mengtafel steekt zijn hand naar me uit en stelt zich voor als William waarna hij Rein een teken geeft dat hij opnieuw kan gaan zingen. Rein doet wat hem gevraagd wordt en de warme klanken van een liedje wat tot dus ver nog onbekend voor mij is vullen de studio. Na het liedje zo'n 3 keer gezongen te hebben steekt William zijn duim naar Rein op en legt Rein zijn koptelefoon terug in de houder. Via een houten deur verlaat hij de ruimte achter de glazen wand en komt hij bij ons aan de mengtafel staan. 'Was dat nou zo moeilijk, gewoon vrolijk een romantisch liedje zingen'? vraagt William aan Rein. Rein krijgt een lach op zijn gezicht en kijkt mij aan 'Hoe kan ik nou een romantisch liedje zingen als ik weet dat het meisje waar ik van hou het niet hoort'. William zucht hoorbaar en Rein geeft me vlug een kus op mijn wang. 'Kan ik dan nu eindelijk zingen'? vraagt Owen. William knikt en Rein en ik verlaten de studio om weer terug bij de rest te gaan zitten. We lopen de kamer binnen en meteen roept Daan 'Aaah daar hebben we onze tortelduifjes' met de nadruk op duifjes. Nils schiet in de lach en al gauw doen Daan en Rein ook mee. Niet begrijpend kijkt Claudia Rein aan. 'Mijn achternaam van Duivenboden en mijn twitternaam reinduif' helpt hij haar waardoor zij ook de slappe lach krijgt.