Five ~ Rose Lily Black

| The feeling when you think everyone forgot you... It's just horrible |

Na mijn poging tot zelfmoord ongeveer een week geleden, komt er om de vijf minuten een zuster binnen voor controle. Ja, het was een poging, die me bijna was gelukt.. Maar blijkbaar gaat het apparaat enorm piepen als je geen adem meer krijgt.. Ik heb daarna nog twee andere pogingen gedaan. In mijn 2e poging heb ik me los gekoppeld van alle piepende apparaten. Maar binnen een halve minuut stonden er al wat verplegers in mijn kamer die me tien keer zo snel weer vast koppelde. En dan heb je nog de derde poging. Die is nog steeds bezig. Ik ben bezig mezelf te uithongeren. Al drie dagen, Ik krijg elke dag eten, wanneer ik het op heb gaan ze meestal weer weg.. Dus dan steek ik gewoon twee vingers in mijn keel en spuug het weer uit. Ik heb het al eerder gedaan .. ik weet nog precies hoe dat ging:

'Rose time to get up!'.
Vandaag moets ik weer naar school. Niall en ik zitten de zelfde middelbare school school.
Ik zit er inmiddels al 2 dagen op. De eerste dag was een hel. De tweede werd er ook niet bepaald beter op.. Waarom de derde dan wel?. Nu vraag je je vast af waarom? Nou dat kwam door die populaire trutjes uit mijn klas. Mooi en dun. En dat wisten ze, daar maakte ze dan ook graag gebruik van om dat de rest duidelijk te maken door hun minderwaardig te laten voelen. En het ergste is nog.. dat dat hun bij mij is gelukt. Ze noemde me dik.. Dus daar ben ik mee bezig.
Mijn eet-schema :
Ochtend: Een glas water en als mijn moeder er is een half broodje die daarna uit mijn keel in de wc beland.
Middag: Als Niall er bij staat een flesje water met een cracker. En als hij er niet is niets
Avond: zijn mijn ouders er nooit en eet ik ook niets.
Goed van mij he?
nou ik kan je vertellen dat het moeilijk is.
niet moeilijk vol te houden.. dat is niet wat ik bedoelde. Het is moeilijk om te verbergen voor Niall en de rest. Gelukkig is het winter, dikke truien dus.. Zo merk je gelukkig niets... Ik stap mijn bed uit en neem een snelle douch. Droog mezelf en mijn haar en doe het in een rommelige knot. Ik loop de trap af en drink gauw wat water en gooi mijn broodje in de prullenbak. Scheelt het spugen... waar mijn moeder nu is geen idee...
Ik poets nog even mijn tanden, trek mijn witte all stars aan, roep nog snel een 'Bye' door het huis en loop naar buiten. Ik loop naar mijn scooter maar zet dat idee al snel van mezelf af. Ik ga wel rennen, verlies ik nog eens wat..
Ruim optijd kom ik aan op school. Ik loop naar binnen en ga naar mijn kluisje. Als ik klaar ben doe ik hem dicht en begint alles opeens te draaien. Ik begin zwarte stipjes te zien en het volgende moment val ik op de grond. Ik hoor ergens vaag nog gegil en mijn naam en alles word zwart.

Als ik wakker word lig ik op een bankje in de school. Niall hangt met een ongerust gezicht over me heen en ik zie later nog meer leerlingen om me heen staan. Ik schiet overeind en knal met mijn voorhoofd tegen die van Niall. O ja vergeten... Ik kreun pijnlijk en wrijf over de plek. Niall daarin tegen kijkt me heel serieus en bezorgd aan. Jezus wat had die jongen een hard hoofd...
Ik sta op maar begin weer vlekjes te zien. Ik val bijna weer om maar dit keer vangt Niall me op. Hij zet me weer terug op het bankje en vraagt iedereen om weg te gaan.
Hij draait zich weer om naar mij gaat naast me zitten en begint te praten.
'Why..'
'Why what?' Vraag ik gespeeld niet wetend.
'Why did you this to yourself'
'What di-'
'You know what!' Zegt Niall nu verdrietig en boos.
Ik wend mijn blik af naar mijn schoenen en zie dat er bloed op zit. Ik kijk Niall geschokt en vragend aan en wijs naar mijn schoen.
'You were falling on your head and i don't know how it were go from there to there'. Antwoord hij wijzend naar mijn hoofd en schoenen.
'But why Rose? I know about your eat style now.. do you know how weightless you were feeling?!'
'I'm fa-'
'Who said that to you?!' Vraagt Niall boos en ik zie zijn aders verschijnen.
'The girls in our class...'
'How can you think that you are fat?!
'If you hear that from almost all the girls in your class then you gonna believe them..'
'Please Rosie, don't Listen to them.. you are perfect how you are'.
'Really? '
'Yes Rose, and i don't understand Why you don't see that..'
Ik trek hen in een knuffel
'Thanks Niall' Fluister ik
'It's the true Rose'. Fluistert hij terug.

Met tranen in mijn ogen denk ik terug aan zijn woorden. You are perfect how you are.
Op dat moment wist ik het. Ik kon Niall niet missen. Ik wilde hem terug. Vanavond. Dan zou ik hem bellen. Ik pakte mijn afstandsbediening en zette het tv aan. X-Factor zou vandaag beginnen. Niall en ik hadden plannen om samen mee te doen. Maar dat kan nu dus niet... Ik zapte over naar de goeie zender en keek rustig naar het scherm. Na twee audities gehad te hebben. Kwam er een jongen in beeld. Geschokt staarde ik naar het scherm. Niall . Ik drukte het tv uit en liet me in mijn kussen zakken. Hij was me vergeten. Mijn hart gescheurde door midden en de delen werden er uit getrokken. Een steen. Een zwarte zware steen kwam ervoor in plaats. Het volgende moment kwam er een verpleger met een glimlach op me afrennen.
'Rose! Rose?.. are .. are you ok?'
'Yes, i'm soooooooo happy can't you see me? I'm riding on a unicorn over a rainbow to a Gnome Who’s got a pot of gold for me, Can't you see how happy i am?!' Gooide ik er gebroken en kwaad uit.
De verpleger kwam naast me zitten en wreef wat over mijn haar.
'Why so Sad little girl?'
'My best friend did audition without me..'
'You have someone who can visit you? But you said to me you lost everyone'
'I did.. i called him and he was mad at me.. so he doesn't love me anymore...'
'Why should he did this then?' Vroeg de verpleger en hij zette de tv weer aan. Hij spoelde wat terug en ik zag Niall het podium op lopen.
Met tranen in mijn ogen keek ik naar het scherm waar mijn beste vriend stond te zingen. Mijn lievelings liedje.. tranen rolde geruisloos over mijn wangen en het liedje kwam einde. Ik keek verbaast naar het scherm toen hij vroeg of hij nog even iets mocht zeggen. De jury stemde in en hij begon met praten.
'Ehmm... Hi Rose...' toen ik mijn naam hoorde schrok ik op. Ik wende snel mijn blik af van het scherm. 'Keep look Rose look at him' Zei mijn verpleger. Ik keek weer naar het scherm en zag dat Niall het moeilijk kreeg meteen voelde ik een brok in mijn keel en keek verder.
'i do this because.. i just don't know what to do enymore... 
i don't know Where you are.. and the feeling that i have is terrible.. I lost you.. and i don't know Why? You called me and gave me morge questions in my mind.. i can't think about something else..
all i want to know is Why? 
Please call me or come to me, i'm here for you.. even if you don't want to tell me What's wrong. I will never stop seek you till the day i find you. Please come back in my life? I miss you so Damn much'.  Met tranen in mijn ogen keek ik naar het scherm waar Niall stond. Ook met tranen in zijn ogen. Hij keek met tranen in zijn ogen naar de jury die hem medelevend aankeken.
'Was she your girlfriend? '
'No.. No she was my best. My everything...' er rolde een glimmende traan uit de hoek van zijn oog klaar om op de grond te vallen. Katy stond op van haar stoel en liep onhandig op haar te hoge hakken naar Niall toe ging naast hem staan en richtte zich tot de camera.
'Please Rose, I don't know What's going on.. but please my heart is breaking to see hin like this and i think yours too'. Please call him, He is a nice guy.. and i think you miss him too'. Ik keek naar Niall die zijn handen voor zijn ogen had geslagen en daarna alle tranen probeerde weg te vegen Katy zei nog een paar onverstaanbaare dingen tegen Niall en ging weer terug naar haar plek. Ik drukte de tv opnieuw uit en bleef zo een tijdje verstijfd zitten. De verpleger was weg gelopen en kwam de kamer weer in met een telefoon. 'Call him' waren de twee veelbetekenende woorden en hij draaide zich weer om.
met trillende vingers toetste ik Niall' s nummer in en drukte met twijfel op het groene hoorntje.
Na een keer over te gaan werd hij opgenomen en begint er een schorre stem gehaast te praten
'Rose?' Klonk het

| I was the one who hurt him, and in that mistake was a another mistake. I was hurt myself too |