Mariëlle en Rein

POV Mariëlle

Wordt het de blauwe of de groene? Twijfelend kijk ik naar de twee shirtjes in mijn handen. Beide zijn leuk maar ik ga er echt maar een kopen. Snel werp ik een blik op de klok. half zes. Om zes uur moet ik thuis zijn dus dat wordt haasten. Ik pak het groene shirtje en loop ermee naar de kassa. Nadat ik afgerekend heb loop ik naar de trap. Waarom hebben warenhuizen nu altijd zoveel verdiepingen er pas op de hoogste verdieping het gene wat je nodig hebt?| Ik kijk achterom waar de lift staat voor uitsluitend personeel. Het groene lampje brandt dus dat betekend dat de lift in ieder geval er al staat. Zal ik het doen? Ach wat boeit het ook niemand die er ooit achter komt. Ik loop naar de lift en druk op het knopje zodat de deuren open springen.Vlug stap ik in en druk op het knopje voor de begane grond. De lampjes in de lift lopen terug van 6 naar 5 naar 4 maar bij 3 blijft hij stil staan. De deuren gaan open en verbaasd kijk ik naar de jongen die ook in stapt. Grijnzend kijkt hij me aan wanneer de deuren sluiten. 'Jij werkt hier ook niet he' zegt hij met nog steeds dezelfde grijns op zijn gezicht. Ik schud mijn hoofd. 'Oehhh badass' Ik glimlach en druk nogmaals op het knopje naar de begane grond. Dat was althans mijn plan de jongen is me voor en drukt op het knopje voor de 6e verdieping. Alsnog druk ik het knopje in. Dit had ik beter niet kunnen doen want eerst klinkt er een hard gezoem wat plaats maakt voor een knappende de knal waarna de lift tot stilstand komt. Verschrikt kijk ik naar de jongen. 'Shit de lift is stuk' mompelt hij. Een beangstigend gevoel komt in me op. Wat als ik er nou niet meer uit kom? Wat als de lift opeens naar beneden knalt? Wat als er straks hetzelfde gebeurd als in die film van 'abeltje'. Zwarte vlekjes komen voor mijn ogen en rustig ga ik op de grond zitten. Ik probeer de positieve dingen van deze situatie te gaan inzien maar ik kan er geen een verzinnen. Bezorgd gaat de jongen voor me zitten 'Gaat het'? vraagt hij. Ik schud mijn hoofd 'ik ben gewoon bang dat ik hier niet meer uitkom'. 'We komen hier uit, trust me' zegt hij lief. ' Er zijn niet voor niets mensen die als beroep liften maken hebben. Ik zorg er wel voor dat je je wat meer op je gemak voelt' zegt hij vrolijk . Meteen begint hij zijn hele levensverhaal aan mij te vertellen waardoor ik al snel weet dat hij Rein van Duivenboden heet en in de Nederlandse boyband Mainstreet zit. Ook zit hij net als mij al bijna 9 jaar op hockey. Na deze verhalen voel ik me al wat meer op me gemak en begin ik wat over me zelf te vertellen 'Ik ben Mariëlle, ik woon hier in Eindhoven en heb 1 jonger zusje van 8 Liv'. Rein lacht vrolijk 'ik heb ook 3 jongere broertjes, waarvan 1 een tweeling nou eigenlijk 2 dan'. Ik lach om Rein zijn verhalen over zijn broertjes en zijn angst voor kwallen. 'he niet lachen' zegt Rein beledigd. 'Jij bent bang voor kleine ruimtes ik nu eenmaal voor kwallen'. Ik grinnik nog steeds een beetje waardoor Rein me speels in mijn zij port. Met een spastische beweging vlieg ik in de lucht. 'aaah niet doen daar kan ik niet tegen'. Grijnzend komt nu ook Rein omhoog en begint me te kietelen. 'Rein please stop'. 'Nee het begint nu juist leuk te worden. Lachend probeer ik zijn handen weg te halen wat niet goed wil lukken. Voorzichtig duwt Rein me richting de muren van de lift waardoor ik nu geen kant meer op kan. Zijn ene hand gaat naar mijn wang en met de andere hand pakt hij mijn hand vast. Zijn hoofd komt dichter bij en langzaam raken zijn lippen de mijne. Een harde schok onder onze voeten zorgt er voor dat Rein zijn lippen van de mijne afhaalt. 'Wat was dat'? vraag ik angstig. 'Dat was een kus' zegt Rein grijnzend. Lachend sla ik hem voor zijn hoofd 'Nee dat bedoel ik niet, ik bedoel die schok. Rein haalt zijn schouders op maar dat was eigenlijk niet nodig geweest want binnen nog geen seconde zwaaien de deuren van de lift open en zie ik dat ik ben terug gekeerd op de 6e verdieping. 'Kom wegwezen, waarschijnlijk staat het hele personeel binnen no time hier voor de lift'. Rein pakt mijn hand vast en rent richting de trap. Die we afrennen en vervolgens de winkel heel sneaky uit lopen. Lachend staan we buiten te kijken hoe het personeel verbaasd naar de lege lift kijkt op de begane grond. 'Ik vond het heel leuk met je maar ik moet echt gaan' zegt Rein waarna hij me snel en kus op me wang geeft en een papiertje in me hand drukt. Ik kijk toe hoe Rein de winkelstraat uit rent en nog 1 keer omkijkt om naar me te zwaaien. Mijn mobiel geeft inmiddels 5 voor zes aan en dat betekend dat ik binnen vijf minuten ook thuis moet zijn. Ik haast me naar mijn fiets en fiets snel naar huis. Net wanneer ik de straat in rijd besef ik me dat ik altijd Reins papiertje nog in me hand heb. Zachtjes begin ik het voor te lezen 'Call me 0612345789', blij laat ik me stuur los om een vreugdedansje te doen. Waarna ik hem toch maar snel weer vast pak zodat ik niet in de struiken beland.