The Story of Moon deel 37

Moon deel 37

Ik schrok op, toen ik een hand op mijn schouder voelde, Rosa! " Rosa " fluisterde ik, en draaide me om. Ik zag haar verdrietige ogen, en wilde haar knuffelen, maar op de een manier kon ik dat niet. Ik voelde me verraden, ze had nooit meer iets van zich laten horen, nooit. " Darron " fluisterde ze terwijl ze een vaag knikje mijn kant op deed. Mattheus stond achter Demose, hij keek verdrietig. " Waarom heb je nooit iets van je laten horen " vroeg ik koeltjes. " Ik kon het niet.. " fluisterde ze en keek naar de grond. " Natuurlijk kon je wel! " schreeuwde ik. " Je hebt me bedrogen, mijn echte moeder en ik hebben altijd gedacht dat je dood was, we waren verscheurd van verdriet. We wilden je terug, maar we dachten dat het incident het einde van leven betekende. Mijn lieve zusje, was voorgoed weg. Toen ik - ik legde de nadruk op ik- vampier werd, heb ik zelfs nog naar je gezocht, ik was zo wanhopig en alleen. Ik heb jaren naar je gezocht, gezocht naar niets. En nu denk jij, dat ik je ga omhelzen? Je ga troosten? Troosten voor wat! Troosten voor dat je mijn moeder en mij in de steek hebt gelaten? Dat wij al die jaren niks van je gehoord hebben?!" schreeuwde ik nu harder. " Het spijt - ze zuchtte - me zo. " ze hief haar hoofd op en keek in mijn ogen. " Vergeet het. " zei ik en begon weg te lopen, even verder op klom ik in een boom. Ik was blind door de woede. Hoe kon ze? Nu opeens met een grote glimlach mijn leven inkomen? Dacht het niet! Het zou nog vele jaren duren voordat ik haar zou vergeven. Ik klom uit de boom,en ik kwam soepel op mijn benen terecht. Waarom ben ik zo'n stijfkop? Ik zou mijn eigen zusje toch wel moeten vergeven? Ze leeft nog! Dat is het enige wat telt. Ik werd op mijn schouder getikt. Demose stond weer achter me, en keek me bang aan. " Ik vergeef het je " fluisterde ik. Ze liep op me af en omhelsde me. Het moment leek vredig, maar ik moest denken aan Moon, die eenzaam was, alleen, dacht dat ik haar in de steek zou hebben gelaten." Gevaar !" hoorde ik Olivier roepen. Ik wilde Demose loslaten, maar ze hield me stevig vast. "Rosa, kun je me loslaten?" vroeg ik beleefd. " Nee, kijk niet achter je.." ik probeerde me los te trekken uit haar stenen greep, maar het lukte niet. Ik keek over haar schouder en zag Mattheus kwaad naar het ding achter me lopen, Olivier en Ruby volgden hem. Wat was hier aan de hand?!

Moon -

Ik was al uren aan het rennen en rennen. Toen ik het einde van het bos naderde was het donker. Ik was uitgeput en besloot een boom uit te kiezen, voor mijn slaapplaats. Ik maakte van twijgjes en bladeren een soort bed en ging daarop liggen, waardoor ik langzaam in slaap viel. De volgende dag besloot ik weer verder te gaan zoeken. Ik rende met een top snelheid, steeds verder Alaska in. Ik had ontzettende honger, maar dat kon me niks schelen, ik moest Aron vinden. Ik voelde gewoon dat Aron die richting op was gegaan, ik voelde het gewoon. Ik dacht tijdens de reis aan miljoenen dingen. Waarom komt Aron niet terug? Waarom is hij bij me weg? Is hij ontvoerd? Houd hij niet meer van me? Heeft hij een ander? Van het laatste schrok ik, ik wist dat hij dat niet zou doen. Maar hij was opeens weg, kortom ik moest hem vinden. Ik kwam bij een heetwaterbron, ik kreeg zin om even te relaxen en stapte in de bron. Het was heerlijk. " Zo, en wat doet een meisje zoals jij hier?" vroeg een getinte jongen. Ik schrok me rot, ik had nooit verwachtdat ik iemand tegen zou komen. " Nou, ik zoek een vriend." ik schrok van mijn stem, ik had hem al meer dan vijf dagen niet gebruikt. " O, en dan ga je zoeken in Alaska? In een heetwater bron? " hij moest lachen. " Ik wilde even relaxen. " " In een van de gevaarlijkste bronnen van de wereld! Kom eruit!" de jongen gebaarde vlug. Ik wist toch dat ik niet dood zou gaan, maar dat wist hij niet. Ik stapte relaxed de bron uit en schudde mijn kleren uit die vol met het warme water zaten. " Ik ben Jadon. En jij?" " Moon. " "Mooie naam." "Kom anders even mee naar mijn hut, kan je wat uitrusten en geef ik je droge kleren." zei hij. Ik zag dat hij zijn neus optrok. Ik volgde hem naar zijn hut. Hij zette warme Chocomelk terwijl ik me aankleedde. Hij had oude kleding van zijn vrouw gegeven. Toen ik op de stoel ging zitten en mijn vingers zich om de mok sloten, begon hij te praten. " Zo, dus je zoekt een vriend? " "Ja" zei ik en dronk van mijn mok. " En?" zei de man, die viste naar meer antwoorden." Hij was opeens verdwenen. " fluisterde ik, en keek hem doods aan. "Oh, het spijt me. " " Maakt niet uit." Toen ik de chocomelk ophad bedankte ik de man en ging weer op pad. Na vele uren werd het schemerig, ik besloot naar een open veldje te gaan om wat comfortabeler te liggen. Ik zakte op mijn hurken en sloot mijn armen om mijn middel. Ik hoorde geritsel en gekraak en keek snel op. Ik zag een schim. Ik rende vlug naar het punt, en achtervolgde het. Ik hoorde dat iemand riep: " Gevaar!". Ik stopte en kreeg de schrik van mijn leven. Aron in de armen van een ander meisje..