Chapter six

Ik loop naar de deur na het horen van mijn bel. ‘Goedemorgen, politie zone Londen, bent u juffrouw Hudgens?’ Vraagt een man in zwarte kleren mij. Ik kijk verward naar de badges die de twee mannen laten zien. Ik knik zachtjes en kijk hun onbegrijpend aan. ‘U staat onder het arrest voor vandalisme U hebt het recht om te zwijgen. Alles wat u zegt, kan en zal tegen u worden gebruikt.’ Zegt de agent mij terwijl ik in de boeien word geslagen. Onwetend over wat er in godsnaam aan de hand is word ik in de combi gestoken en vervoerd naar het politie kantoor. Een glas water word voor me neergezet als de twee agenten voor me komen zitten. Met een bang hartje kijk ik hun vragend aan. ‘Waar was u gisteren namiddag?’ Komt de oudere man ter zake. ‘Ik ben eerst gaan winkelen met een vriendin, daarna ben ik op bezoek gegaan bij een andere vriendin.’ Leg ik denkend uit. ‘Dus, u zegt dat u niet in de buurt bent geweest van Lake Morain?’ Vraagt de iets jongere agent met doordringende ogen. Mijn ogen vallen open, Lake Morain? Daar ligt de studio van Harry Styles? Geschrokken kijk ik zwijgend voor me. Hoe weten ze dat ik dat ben? ‘Aan je blik te zien weet je waarover we het hebben. Ik veronderstel dat dit je handschrift is?’ Ik zie het papiertje voor me liggen en schud snel mijn hoofd. ‘We hebben een video waarop we duidelijk kunnen zien dat jij het bent die een steen door de zijruit gooit van een auto, die behoort tot Brian Donalds.’ Legt de man uit. ‘Brian Donalds?’ Herhaal ik vragend. Ik slaak een diepe zucht, terwijl ze me een video laten zien. Met open mond kijk ik toe hoe ik de steen door de auto ruit gooi waarvan ik dacht dat die van Harry was. ‘Die jongen brengt echt alleen maar problemen!’ Zucht ik luidop. ‘Dus dat is niet de auto van harry Styles?’ Vraag ik teleurgesteld. ‘Nee van zijn manager!’ Antwoord de agent. Ik wrijf met mijn handen geïrriteerd door mijn haren. ‘Wat gaat er nu gebeuren?’ Vraag ik met een bang hart. ‘Je zal voor de schade moeten betalen en daarboven op krijg je nog een boete en je zal een paar nachten moeten zitten.’ Ik sla met mijn hoofd op de tafel ‘Just my luck!’

Verveeld kijk ik naar de grijze muren rondom mij. Als ik die jonge in mijn handen krijg zit ik hier waarschijnlijk terug voor moord. Plots gaat de deur open en een agent komt binnen gewandeld. ‘Je hebt een reddende engel want je mag gaan.’ Zegt hij vriendelijk. Verbaasd zet ik mij recht en doe mijn schoenen aan. ‘Wie is dat dan?’ Vraag ik hem, maar hij haalt zijn schouders op. Ik loop naar buiten en zie een man in een zwart-wit kostuum staan die de deur open doet. Ik stap in en zie dat Harry in de auto zit. Juist als ik wil uitstappen slaat de man de deur dicht. ‘Laat me eruit ! Ik ga nog liever terug naar mijn cel!’ Roep ik geïrriteerd naar de chauffeur. Hij negeert me echter en rijd gewoon door. Ik kijk kwaad uit het raam. ‘Je hoort blij te zijn, want ik heb je weer maar eens uit de problemen gered.’ Lacht hij trots. ‘Zonder jou had ik er geen!’ Snap ik naar hem. Bij die woorden begint hij te lachen. ‘Waar gaan we naar toe?’ Vraag ik na een tijd als we nog steeds in de auto zitten. ‘Een verrassing!’ Grijnst Harry. Ik draai met mijn ogen, die jongen is echt de vervelendste die ik ooit ben tegen gekomen. Na een tijd stopt de auto eindelijk en opent de chauffeur de deuren. Het eerste wat me begroet is een felle wind. Als ik goed kijk zie ik de zee. We lopen de pier op en stoppen bij een boot. Harry springt erin en steekt dan zijn handen uit. Ik schud mijn hoofd, maar dan neemt hij mijn handen vast en trekt hij me praktisch in de boot. ‘Laat me gaan of ik geef je aan voor ontvoering!’ Dreig ik hem. Hij lacht alleen en neemt mijn hand vast en sleurt me mee de cockpit in. ‘Ik wist niet dat je een vaarbewijs had.’ Zeg ik verbaasd als hij de sleutel erin steekt. ‘Heb ik ook niet grijnst hij. Mijn ogen vallen groot open en ik hou mijn hart vast. Ik wil nog weg lopen maar het is te laat, we zijn al ter ver weg om nog naar de kant te springen en het is niet dat ik hier in het water wil springen om naar de kant te zwemmen.

‘Kom er nou uit!’ Dringt Harry nog steeds aan. Vastberaden blijf ik opgesloten in de slaapkamer zitten. We zitten nu al een dik uur op het water en hij heeft nog niet eens een vaarbewijs. Ik hoor hem zuchten. ‘Kom nou gewoon eens kijken! Je gaat er echt spijt van krijgen.’ Blijft hij aan de andere kant van de deur aandringen. Ik open het slot en kijk hem aan. Ik zie meteen een lach op zijn gezicht verschijnen. ‘Eindelijk!’ Zegt hij zachtjes. Ik voel dat hij mijn hand vast neemt en me mee naar het dek trekt. Ik word gedompeld in de mooiste zonsondergang die ik ooit gezien heb. ‘Mooi hé !’ lacht hij trots. Hoewel ik mijn koppigheid niet wil opgeven moet ik toegeven dat het echt prachtig is. Ik laat mijn blik vallen op onze handen die nog steeds verwikkeld zijn in elkaar en dan naar Harry die genietend naar de zonsondergang staart met een glimlach op zijn gezicht. ‘Wat?’ Vraagt hij verbaasd als hij merkt dat ik hem aanstaar. ‘Niets!’ Zeg ik snel. Ik hoor hem lachen en voel dan hoe hij me tegen zich aantrekt. ‘Ik zal wel met je mee naar de trouw gaan.’ Zegt hij zachtjes op een serieuze toon. ‘Als jij me belooft nu te genieten van de tijd dat ik jou heb ontvoerd.’ Vol ongeloof kijk ik hem aan. Hij is echt niet te begrijpen! Ik knik bevestigend en tevreden drukt hij me nog dichter tegen zich aan.

_____________________________________________________________________________________
Bedankt om te lezen !
Lot's of love
Kim