Dag 16: 13-07-2014

Ik denk dat ik het verschil tussen leven en dood niet eens meer zal merken. Dagen en nachten zijn hetzelfde, net zoals warm en koud en hoewel ik mijn best doe om iets te voelen, lukt het me niet. Ik ben verdoofd, als een dronkaard lig ik languit op het tapijt en probeer me voor te stellen hoe het leven verder zou zijn gegaan als ze er nog was.
Ik heb niemand meer om de schuld aan te geven, zo veel levens heb ik al verwoest met mijn afwerende gedrag. Iedereen die zei dat het wel weer goed zou komen, heb ik de rug toe gekeerd en toen ik me weer omdraaide, was er niemand meer.
Ik ben niet meer bang, ik krijg het gewoon niet meer uit mijn hoofd en uiteindelijk verdrijft dat mijn angst.
Ik sluit mijn ogen. Ik heb geweten dat alles goed zou komen… ooit..
Te laat. Ik ben al in de hel.