28.

De volgende paar dagen vliegen voorbij, waarin het team keihard traint. Ik wil iedereen zo veel mogelijk met rust laten, en blijf in het hotel bij Junior en de gebleseerden. Meerdere malen heb ik de huurauto moeten pakken om te zoeken naar een gepeerde speler, die dacht dat hij wel mee kon spelen. Niet dus. Elke keer haal ik ze in als ze nog niet eens de de straat uit zijn. En elke keer zakken ze als een zwak hondje weg in de stoel.

Het is de dag voor de wedstrijd, en we zitten met het overgebleven deel van de selectie te eten. De coaches eten in Rio, waar ze overleg gehad hebben met de Fifa. Als de rest van de spelers namelijk niet beter wordt op zeer korte termijn wordt het hele elftal naar huis gestuurd, ongeacht de score. Na het eten besluiten we om met z'n allen nog te gaan zwemmen. Met z'n drieën lopen we naar de hotelkamer, waar Junior meteen op ons bed in slaap valt. Vertederd staan we kijken. We kleden ons om, en lopen richting het zwembad. Ik leg mijn handdoek naast Meireles op een ligbed, en spring in het water. Er onstaat een watergevecht wat uiteindelijk win. Beteuterd staan de jongens te kijken.
'Toch is het niet eerlijk. Wij hebben de hele dag getraind in de hitte, en daarom hebben we nu wat minder energie.' Ik lach.
'Och arme!' Cristiano strekt zijn armen uit voor een knuffel, en als ik zijn armen lig gooit hij me in het zwembad. Ik kom lachend boven.
'Die krijg je terug!' Ik klim het water uit, en wil net op zijn rug springen als er een bewaker langskomt.
'Eum, mevrouw?' Verbaasd kijken de spelers en ik hem aan. 'Eduardo mist.' Geschrokken kijk ik hem aan.
'Hij liep net de lobby uit.' gaat de bewaker verder.
'En hem tegenhouden was teveel gevraagd?' Roep ik. Nog steeds drijfnat loop ik weg. Geen tijd om me af te drogen. De spelers kijken me verbaasd na, terwijl ik via de gang naar de lobby loop. Het water druipt om heen in het rond, maar dat kan me niet schelen. De zoveelste keer dat ik achter iemand aan moet. Dan sta ik op de boulevard. Ik vermoed dat hij naar het trainingscomplex is. Ik ren in bikini over de boulevard heen, en negeer de paparazzi. Bij het complex aangekomen zie ik hem uithijgen tegen de muur.
'Niet zo slim he, ze zijn er niet.' Hij schrikt als hij mijn stem hoort.
'Ik... moet.. in.. vorm komen.' stoot hij uit. Het zweet druipt over zijn gezicht.
'Je bent ziek, je kan niet zomaar even gaan trainen. Dat heeft tijd nodig.' Hij slikt tegen zijn ongetwijfeld droge keel.
Ik steek mijn hand uit. 'Kom'
Als een mak lammetje loopt hij met me mee terug naar het hotel. Weer negeren we iedereen. De spelers zijn verplaatst naar slaapkamers, want ze zijn nergens te bekennen. Ik loop met Eduardo naar zijn kamer.
'Niet weer weglopen he?' Hij knikt en valt als een blok in slaap als hij op bed gaat liggen. Ik doe zijn gordijnen dicht en sluit de deur achter me.

Op mijn kamer aangekomen zie ik dat Cristiano naast Junior in slaap is gevallen. Omdat het zo'n groot bed is pas ik er makkelijk bij. Dan sluit ik mijn ogen.

Sorry dat ik al zo lang niks geactiveerd heb! Maar ik heb een nieuwe story geactiveerd, en daar schrijf ik de laatste tijd veel aan. Ik zal proberen meer te gaan schrijven voor deze!
PS. Mijn nieuwe story is te vinden op mijn profiel