Proloog

Een meisje trekt haar wenkbrauw op en loopt verder de grot in. “Er zit iemand in hoor...”
“Weet ik,” antwoordt een mannenstem. Of jongensstem... Het klinkt nog jong, maar niet kinderlijk meer.
“Wat nu?” vraagt het meisje.
“Wat jij wilt.”
“In dat geval... Ik ga er naartoe!”
Het meisje loopt verder. De jongen houdt haar tegen. “Niet te snel!”
“Hé, dan moet je maar niet zeggen dat ik moet doen wat ik wil.”
De jongen zucht. “Dat je kan doen wat je wilt, betekent niet dat je dat ook moet doen.”
“Hallo? Wie is daar?” roept het meisje luid. Ze blijft staan, maar er komt geen antwoord. “Weet je, ga jij anders maar eerst...”
“Wat? Durf je opeens niet meer?” De jongen lacht.
“Jawel! Maar... misschien is het inderdaad een demon, en jij bent wat tactvoller.”
“Dankje! Weet je het zeker?”
Blijkbaar knikt het meisje, want al snel klinken er weer voetstappen. “Wees maar niet bang. We zullen je niets doen.”
Pas dan klinkt er een antwoord door de grot. “Echt niet?”