Chapter three.

~ Alison Lilian Hale

‘Ash?’

‘Heya birthday girl,’ riep een vrolijke Ashton.

Ik glimlachte en hield mijn telefoon iets verder van mijn oor af. Het voelde goed om zijn stem weer te horen, ook al hadden we vannacht nog gepraat.

‘Hoi rockstar! Wat ben je aan het doen?’ vroeg ik.

Ik hoorde veel geluid op de achtergrond en het klonk alsof hij op een plek stond met veel mensen. Luke schreeuwde iets over ijsjes en vlak daarna hoorde ik Michael terug schreeuwen dat hij Starbucks wilde en geen ijsje.

‘Jou missen, hoe gaat het kleintje? Heb je een beetje een leuke verjaardag?’

Ik zuchtte ‘Ik mis jou ook Ash, en mijn verjaardag is wel leuk hoor.. Het is anders als normaal en ik ben nu zelfs op Hayley haar feestje, Rowan heeft me gedwongen mee te gaan.’

Hij lachte ‘Jij op een feestje? Jammer dat ik er niet ben om dat met mijn eigen ogen te zien.’

‘Hoe was het optreden van vanavond?’ vroeg ik snel om mezelf af te leiden van de gedachte dat hij hier niet was. Damn ik miste hem zo erg.

Ashton begon te ratelen over hun optreden en ik kon het niet laten om zacht te lachen. Ik hield ervan om naar zijn verhalen te luisteren, hij hield van wat hij deed met zoveel passie. Het enige wat beter was dan hem horen praten was om naar hem te kijken als hij drumde. Ik kon uren naar hem kijken zonder me te vervelen. Ashton was op zijn best als hij achter zijn drumstel zat.

‘..en het publiek was geweldig! Ze zongen met zoveel liedjes mee, Ali het was echt zo gaaf!’ vertelde hij waarna hij blij zuchtte.

‘Dat is geweldig Ash! Ik ben zo blij voor jullie.’

‘Dankje Ali, ik wou dat je hier bij ons was. We missen je!’ Zijn stem klonk een stuk minder vrolijk als een paar seconden geleden en ik kon hem bijna zien pruilen.

‘Is dat Alison? ALI! WE MISSEN JE,’ schreeuwde Michael in Ash zijn telefoon

Ik giechelde, ik wist niet hoe ze het voor elkaar kregen maar de jongens konden altijd binnen een paar seconden mijn humeur veranderen. Van verdrietig naar blij, van blij naar verdrietig en ga zo maar door.

‘Het spijt me Ali maar ik moet echt gaan. Ik spreek je snel weer oke? En let op mijn woorden, het zal veel sneller zijn dan je denkt' zijn stem klonk alweer een stuk vrolijker.

Voordat ik iets terug kon zeggen had hij al opgehangen. Ik fronste mijn wenkbrauwen , wat bedoelde die daar nou weer mee? Ik hoopte stiekem dat die bedoelde dat die me vanavond weer zou bellen, maar hij kon het ook gezegd hebben om me op te vrolijken. Mijn telefoon trilde in mijn hand, het was een whatsappje van Ashton. Snel opende ik het.

From Ashton:
(; x

Dit maakte me alleen maar meer in de war. Ik besloot zijn rare gedrag te negeren en terug naar binnen te gaan. Toen ik de woonkamer van Hayley weer inliep was de muziek een stuk harder en waren er veel meer mensen dan voordat ik naar buiten ging. Ik liet mijn ogen door de ruimte glijden, opzoek naar Rowan.

‘Alison!’

Ik draaide me om, om te zien wie me riep en mijn ogen werden groot toen ik het meisje zag die er voor me stond. Ze had een brede lach op haar gezicht en opende haar armen voor me.

‘Mali! Wat doe jij nou weer hier?’

Ik knuffelde haar stevig. Mali en ik waren in de laatste paar jaren goede vrienden geworden maar omdat ze het heel druk had op de universiteit, die een paar uur rijden vanaf hier was, zag ik haar niet zo vaak meer.

‘Gefeliciteerd meis!’

--