Chapter 1

Vallery den Boden

Met de top van mijn schoenen schop ik een steentje dat me irriteerde weg. Met mijn vingers streel ik nog eens over de ketting die mijn hals siert.
De lucht kleurt langzaam oranje als Lotte's stem achter me klinkt. "Jouw jurk! Zo mooi!" klinkt haar stem oprecht.
Glimlachend draai ik me om. "Lot!" ik vlieg haar om de hals. Dan duw ik me een stukje van haar af. "Nee, jouw jurk! Prachtig!"
Ook Lotte friemelt even aan haar kettinkje.

Onze monden vielen open toen Louis van Gaal binnen kwam bij onze eerste dag als bandcoaches. Hij is de vader van een van de bandleden die we toen gingen coachen. Na die sessie van twee uur kwam hij naar ons toe om ons zijn kaartje te geven. Hij vertelde dat hij voor het WK van 2014 iets wilde gaan proberen met het coachen van het teamgevoel. Hij zag potentie in ons. Blijkbaar hebben we feeling voor het coachen van teamgevoel. We durfden ons niet te veel te gaan verbeelden na het gesprek met van Gaal. Maar elke dag zat hij daar. Vanuit de andere kant van het lokaal keek hij toe hoe wij de bands hechter maakten en beter lieten samenwerken. Onze laatste werkdag was een rare dag. Toen we terugkwamen van onze laatste sessie stonden er bloemen en collega's om afscheid van ons te nemen. Maar Patrick had nog beter nieuws van ons. Louis van Gaal wilde ons graag in zijn team achter de schermen, om het Nederlands Elftal te gaan coachen. Vanaf toen ging de tijd te langzaam. We volgden alles van selecties en persconferenties. We maakten alvast notities om vooral voorbereid aan het avontuur te beginnen. Terwijl het Nederlands Elftal trainde, zaten wij nog op school. Vanaf januari zullen wij in beeld komen. Vanaf dan zullen de sessies van coaching beginnen. Elke woensdag en elk weekend zullen we bij het team zijn. De KNVB regelt alles met school en huiswerk. En vandaag is de dag dat de droom begint.

De limo stopt even later voor onze neus. Om het jaar van het WK en onze entree in het team te vieren, hebben we vanavond een diner met de spelers en het team achter de schermen. Daarna gaan we naar een feestzaal waar we samen met onze families Nieuwjaar zullen vieren. It's going to be an awesome night!

De chauffeur maakt de deur voor ons open en ik stap als eerste in. My god, wat is dit ding groot! "Lot, dit is geweldig met een hoofdletter G!" roep ik naar achter.
"Sneller! Ik wil het ook zien!" Lotte's handen duwen me naar binnen. Als ze de limo instapt valt haar mond open.
De champagne staat al klaar. Als de chauffeur de deur sluit, lichten er tientallen lampjes op vanuit de zwarte stof aan het plafond. Één moment is het stil. Dan vallen Lotte en ik elkaar gillend om de hals.
Lotte geeft me een glas champagne.
"Lot? Ik weet dat we vanavond nog genoeg zullen proosten, maar op een geweldige tijd en een fantastisch WK!"
Ook Lotte heeft ondertussen een glas in de hand en zachtjes tikken we ze tegen elkaar.

De chauffeur maakt de deur weer voor ons open en, achter Lotte aan, stap ik naar buiten. Het team zit al aan tafel en Louis van Gaal zal ons vlak voor het eten voorstellen.
De timing is perfect. We kunnen bijna meteen doorlopen.
Er klinkt een zacht kuchje en een stoel die naar achter schuift. We kunnen niets zien, maar gokken dat dat van Gaal was. "Jongens, ik wil jullie nog aan twee mensen voorstellen," het is inderdaad de stem van Louis. "Zij gaan het team achter de schermen versterken. Het zijn namelijk twee coaches die jullie een hechter team gaat maken. Ik wil jullie graag voorstellen aan Lotte Thoren en Vallery den Boden!"
Het team klapt en dat is ons teken om naar binnen te lopen. Lotte loopt voor me en zwaait verlegen naar de mensen aan de tafel.
Ikzelf weet niet echt hoe ik me moet gedragen. Ik laat mijn blik maar eens over de jongens glijden, terwijl Lotte de eerste al de hand schudt. Mijn blik blijft hangen bij deze nieuwe, schattige jongen. Zijn blik kruist de mijne en ik kan niet stoppen met staren naar die mooie, blauwe kijkers. Dan loopt Lotte door mijn zicht heen en wordt ik terug gebracht naar de werkelijkheid. Ik richt mijn aandacht op Robin van Persie, die vooraan aan de tafel zit. Ik schud zijn hand en stel me voor. Dan zoeken mijn ogen weer naar die van de jongen, die halverwege de tafel zit. Maar hij is te druk met zijn buurman.

Het lijkt een eeuwigheid te duren voor ik eindelijk bij hem ben. Nog één jongen te gaan.
"Hey, Vallery den Boden." ik zet mijn mooiste glimlach op.
"Hoi, Stefan de Vrij. Verdediger."
Ja, ja, ja...
"Hoi, Vallery den Boden." voorzichtig pak ik zijn uitgestoken hand aan en kijk verlegen in zijn ogen.
"Hoi,"