W45

Zondagavond vertrokken de Winx naar Red Fountain, om ’s maandags met de lessen te beginnen. Zodra ze samen met de specialisten op het oefenveld verschenen, viel er een stilte. Een aantal jongens keken angstig naar Bloom.
“Niets van aantrekken, dat betert wel”, fluisterde Sky in haar oor. Gelukkig kwam Codatorta snel aan en overhandigde de meiden oefenwapens voor de komende weken. De eerste les moesten ze de basis oefenen met hun specialisten. Het was al snel duidelijk dat ze behoorlijk klungelig waren en het meeste wat ze vorig jaar geleerd hadden vergeten waren. Riven en Sky namen de leiding en begonnen les te geven, terwijl Codatorta met de eerstejaars iets moeilijkere oefeningen probeerde.

Tegen de tijd dat de eerste week voorbij waren, en ze dus stopten in het eerste jaar, waren de Winx er eindelijk in geslaagd overal de basis van te leren.
“Ik heb geen idee hoe we het tweede jaar gaan overleven”, verzuchtte Tecna. “We zijn amper goed genoeg voor het eerste!”
“Dat lukt wel”, zei Timmy lachend. “Nabu kreeg na een week ook al opdrachten van het tweede jaar. En wij zijn er immers.”
“En dat moet jij juist zeggen, de nerd”, grijnsde Riven. “Theoretisch kon je altijd perfect mee en vliegen lukte je ook wel, maar vechten was ook nooit jouw sterkste kant.”
“Ja, nou, je was anders heel blij als je bij theoretische testen even een blik op mijn blad kon werpen”, kaatste Timmy terug.
“Het lukt jullie wel, meiden”, ze Brandon kalm.
“Ja, Codatorta zei toch ook dat de opdrachten van het tweede en derde jaar meer afgestemd zouden zijn op wat jullie kunnen?”, vulde Sky aan. “Het lukt wel. Wat denk jij, Bloom?” Ze reageerde niet.
“Bloom?”, vroeg Layla zacht.
“Huh, wat?” Bloom schrok op.
“Gaat het?”, vroeg Flora bezorgd.
“Oh, ja, ik…” Ze begon te huilen. “Waarom is iedereen toch altijd zo bang voor me?” Sky nam Bloom in zijn armen.
“Sst, dat gaat wel over”, fluisterde hij.
“Dat zei je in het begin van de week ookal”, snikte Bloom.