Één

"Dit ga ik toch zeker niet drinken? Haal maar een nieuwe voor me, snel graag," hoor ik een man zeggen. Ik kijk naar de richting waar de stem vandaan komt, typisch, de stem is van een aardig forse man met een behoorlijk dure zonnebril op en naast hem, als soort decoratiestuk, waarschijnlijk zijn op geld beluste vrouw. Ik zie het meisje van het hotel vluchtig teruglopen naar de bar om het nieuwe drankje te halen. Verschrikkelijk, dit soort mensen. Mijn ouders en ik zijn op vakantie naar Paradise Island, een eiland dat hoort bij de Bahama's, hier gaan we meestal heen. Mijn vader heeft een goede of vooral, goedbetaalde baan en ook mijn moeder werkt hard, daardoor ben ik opgegroeid als rijkeluiskindje. Om gelijk de vooroordelen maar uit de lucht te helpen, ik ben niet verwaand, of laat ik zeggen, ik ben geld en luxe gewend, maar kreeg niet altijd alles wat mijn hartje begeerde. Nog steeds niet trouwens. Daar ben ik mijn ouders dankbaar voor. Maar goed, ik lig dus nu wel met mijn luie reet op een heerlijk zacht en groot wit ligbed, op een strand dat bijna net zo wit is met het uitzicht op een prachtig helder blauwe zee, dat dan weer wel.
Ik heb ook wel zin in een lekkere cocktail, ik loop naar de bar en vraag om een Piña Colada, terwijl ik wacht komt er een blonde jongen naast mij zitten.
"Hey," zegt hij vrolijk. Ik kijk hem aan en glimlach, hij lacht terug.
"Mevrouw," zegt de bavrouw terwijl ze mij mijn cocktail aanreikt.
"Dank je wel," zeg ik vrolijk. Ik kijk de jongen nog even aan en kort hebben we oogcontact, dan loop ik weer terug naar mijn bedje. Nadat ik mijn eerste slok heb gehad zie ik die jongen weer lopen, hij loopt over het strand en kijkt mijn kant op. Ik krijg een beetje raar gevoel in mijn buik en ik merk dat mijn ogen hem blijven volgen. Na een tijdje verdwijnt hij uit mijn zicht. Ik pak mijn boek en begin te lezen, maar kan mijn gedachten er slecht bijhouden, ik ben eigenlijk wel een beetje benieuwd geraakt naar die jongen van net. Na een tijdje geprobeerd te hebben een bladzijde verder te komen, ben ik maar gestopt met lezen en gaan wandelen over het strand. Ik loop in de richting waar die jongen ook heen was gelopen. Ik kijk om me heen maar zie hem nergens. Een klein beetje teleurgesteld neem ik de laatste slok van mijn drinken en loop ik terug, totdat ik ineens een bal tegen mijn schouder aan krijg, van schrik laat ik mijn glas vallen.
"Sorry, sorry! Gaat het?" Ik draai me om en zie die jongen van net op me af komen lopen.
"Maakt niet uit, het gaat wel," antwoord ik. De jongen kijkt naar het glas dat in het zand ligt.
"Oh, je drinken, zal ik nieuwe voor je halen? Piña Colada was het toch?" Ik kijk hem aan en glimlach.
"Hoeft niet, het was al op, maar bedankt." Zonet zocht ik deze jongen nog en nu ik met hem praat weet ik niet wat ik moet zeggen. Zoekend naar woorden pak ik mijn glas op en geef ik hem de bal.
"Deed het echt geen pijn?" vraagt de jongen bezorgd. Ik schud mijn hoofd.
"Gelukkig," hij kijkt me nog even aan maar ik weet niet wat ik moet zeggen dus na een vriendelijke lach te hebben gekregen loopt hij weg.
"Shit," mompel ik zodra hij het niet meer kan horen. Ik kijk nog even om en zie de jongen volleyballen met nog een paar andere jongens.
"Sukkel," zeg ik dan tegen mezelf, net iets luider dan net. Een man die op dat moment langsloopt kijkt me verbaasd aan maar loopt dan weer verder.