25.

De spieren onder zijn bleken huid spannen zich aan. Zijn kaak verstrakt, en zijn ogen gaan dicht. Ik dep het natte washandje op de wond op zijn kaak, die hij heeft opgelopen toen Cameron hem tegen de muur sloeg. Hij geeft geen kik, maar ik weet dat het pijn doet. Nadat ik het heb ingesmeerd met het zalfje van madame Pleister, kus ik voorzichtig een niet aangetaste deel van zijn kaaklijn. Hij ontspant, en zo blijf ik doorgaan. De wondjes in zijn gezicht schoon makend, terwijl hij toekijkt. Zijn blik geeft me een geruststellend gevoel. Ik haat het dat hij alles oplost met vechten, maar in dit geval kwam het goed uit voor mij dat hij er was. Wie weet wat er met me was gebeurd als dat niet het geval was? Ik leg alles netjes weg, en ga naast hem zitten.
'Als ze erachter komen dat hij dronken was word hij van school weggestuurd. Je hoeft je geen zorgen meer te maken.' Hij legt zijn hand op mijn been, en ik leg mijn hand erbovenop.
'Ik maak me geen zorgen zo lang jij in de buurt bent.' Hij pakt mijn gezicht tussen zijn handen, en kust me. Een lange hete, en verlangende kus. Ik weet niet wat me overkomt iedere keer als Draco me aankijkt, of aanraakt. Het gevoel van extase, en van elektriciteit die zich door mijn hele lichaam verspreid. Tot in mijn vingertoppen ben ik overgeleverd aan hem. Hij trekt me op zijn schoot, en ik ga met mijn hand door zijn haar. Ik rust met mijn hoofd op de zijne, en hij legt die van hem tegen mijn schouder.
'Ik hou van je Jasmine.' Gelijk zit ik rechtop, en kijk hem verbaasd aan.
'Wat?' Mompel ik. Hij grijnst, en ik bekijk hem. Zijn witte overhemd gekreukeld, zijn stropdas slap om zijn nek hangend, zijn bovenste vier knopen open, zijn warrige haren. Hij ziet er ongelofelijk aantrekkelijk uit.
'Wat zei je?' Glimlach ik, en hij pakt mijn handen vast. Hij staat op, en kijkt op me neer.
'Ik hou van je.' Die vier woorden zijn het enige wat ik nodig heb om bijna tegen hem aan te springen en hem te zoenen, eindeloos lang. Hij is verbaasd maar blij met mijn reactie, en slaat zijn armen om me heen. We zijn een zooitje, maar ik voel me intens gelukkig. Hij houdt van me, en hij is van mij. Meer heb ik niet nodig.
'Stoor ik jullie soms?' We laten elkaar los, en kijken naar Madame Pleister die afkeurend langs ons heen loopt en zijn spullen meeneemt.
'Je mag gaan, professor Anderling verwacht je op haar kamer.' Ze knikt naar mij.
'Zonder haar wel te verstaan.' Ik bloos, en even later staan we op de gang.
'Ik hoop dat ze je niet van school wegstuurt, ik zou het niet aankunnen.' Draco slaat zijn hand om mijn middel en trekt me tegen zich aan.
'Niemand kan me weghouden bij jou.' Mompelt hij, en kust mijn haar. Ik glimlach.

Na een halfuur aan Hermelien te hebben uitgelegd dat Draco me heeft geholpen door Cameron te slaan, is ze eindelijk stil en ligt ze in bed te slapen. Ik staar met open ogen naar de bovenkant van mijn hemelbed. Ik wou dat Draco naast me lag. En ik weet dat ik me als een typisch verliefd schoolmeisje gedraag maar Draco is anders. Hij is speciaal. We zijn zeker niet voor elkaar voorbestemd ofzoiets, we passen eigenlijk helemaal niet bij elkaar. Hij is cynisch, en oppervlakkig en geeft om bijna niemand behalve mij. Maar op een of andere manier werkt het gewoon. Ik hou van hem. Ik droom over bloederige knokkels, en lichtgrijze ogen.

'Ik verwacht van iedereen de volle concentratie, aangezien het weekend eraan komt en jullie meer dan genoeg tijd hebben voor het opstel wat ik voor jullie in petto heb.' Iedereen zucht geïrriteerd, en Sneep loopt tevreden naar zijn bureau. Cameron is nergens te bekennen, en Draco is nog op school. Het is allemaal nog goed, tot nu toe.
'We zijn halverwege oktober, en jullie presteren nu al minder goed dan in het begin van het jaar. Ik had niet veel verwacht, maar wel meer dan deze rotzooi.' Ik negeer Sneep, en kijk naar Jessica die verderop aan het fluisteren is met Megan. Ze kijken mijn kant op. Ik haal mijn hand op in een 'wat?!' beweging en ze kijken weer weg. Triest kijk ik weg, en mijn blik kruist die van Draco. Ik glimlach naar hem, maar hij draait zich om en kijkt naar Sneep. Oh leuk, wat nou weer?!