24.

'Ik kan niet geloven dat ik hieraan meedoe.' Zucht ik geïrriteerd. Ik strijk het sneeuw witte jurkje glad, en stap in de hakken die ik erbij gekocht heb. Bijna een week geleden stond ik met Jessica en Hermelien in het kleine boetiekje, jurkjes te passen en te lachen om hoe ongemakkelijk Jessica en Hermelien tegen elkaar deden. Ik probeer mijn haren nog in model te brengen, maar het is te lang en het wilt even niet lukken. Dus ik laat het zoals het is, lang en steil.
Hermelien heeft haar lange donkerblauwe jurk aan, en knikt instemmend met mijn keuze. Ik glimlach, en zonder nog iets te zeggen lopen we naar beneden. Harry en Hermelien gaan samen als vrienden, en ik heb Ron meegevraagd. Mijn eerste keuze was Draco, maar hij had het druk met andere dingen. En terwijl ik door de lange gangen van Zweinstein loop, met Ron aan mijn zij wou ik dat ik bij hem was.

'Dames en heren, ik wil jullie voorstellen aan Jasmine die jullie waarschijnlijk wel kennen. Ik ben blij dat je eindelijk tijd hebt voor ons!' Slakhoorn klapt vrolijk met zijn handen, en er verschijnt eten op de tafel. Ik glimlach flauwtjes, en staar naar iets wat mijn aandacht heeft getrokken. Mosselen, een hele schaal vol mosselen. Het is een cliché, maar ik at dit heel vaak in Frankrijk en alleen het ernaar kijken geeft me al een gevoel van nostalgie. Ik schuif de schaal naar mezelf toe, en leg er een paar op mijn bord,.
'Wat is dat in vredesnaam?' Ik kijk opzij, naar Ron's verwrongen gezicht. Hij kijkt alsof hij een lijk ziet.
'Mosselen, je moet het proberen voordat je erover oordeelt.' Glimlach ik, en hij haalt zijn wenkbrauwen op.
'Wacht.' Ik pak het kannetje met citroensap, en sprenkel wat over een mossel heen voordat ik het naar mijn mond breng en naar binnen laat glijden. Ik sluit mijn ogen even. Vele warme zomers met Arielle in de tuin van onze landhuis komen naar boven. Ik kan bijna het gras tussen mijn tenen voelen, de warme middagzon op mijn gezicht. Ron kijkt nog even vies als net. Hij heeft een mossel tussen twee vingers vast, en brengt het naar zijn mond. Hij likt eraan, en ik lach.
'Nee idioot, het moet zo.' Ik pakt het vast, en breng het naar zijn lippen. Hij slikt het door, fronst en kijkt weer vies.
'Je moet Frans zijn om dit lekker te vinden denk ik.' Ik sla hem op zijn arm, en neem een slok van mijn water. Ik voel me overdressed, omdat iedereen in wat simpelere kleding is gekomen. Ik en Hermelien zijn de enigen die zo hebben uitgepakt. Ik kijk op, recht in de ogen van Cameron die me aanstaart. Hij bekijkt me, grijnst en knipoogt naar me. Ik kijk weg, beschaamd. Waarom voelt het alsof ik iets fout doe, terwijl hij zo naar me zit te staren? Hij heeft een relatie met Jade, één van de mooiste meisjes op school.
'Excuseer me.' Zeg ik zacht, voordat ik opsta en snel langs iedereen heen de deur uitloop. In de gang is het koel, en kan ik mijn gedachten op een rijtje zetten. Ik voel me angstig, en beroerd. Komt het door Cameron, de mosselen of Slakhoorn? Ik haal mijn hand door mijn haar, en stap uit mijn hakken.
'Waarom doe je dat nou?' Ik draai me verschrikt om.
'Die hakken zien er zo mooi uit aan je voeten. Nu is het gewoon weer een ordinair paar hakken.' Ik adem gejaagd, en leun tegen de muur.
'Je liet me schrikken.' Zucht ik, enigszins opgelucht. Maar dat gevoel verdwijnt als hij langzaam naar me toe begint te lopen.
'Is dat het enige wat ik je laat voelen?' Vraagt hij verleidelijk zacht. Ik slik, en schuif voorzichtig op.
'Wat bedoel je Cameron?'
'Wat ik bedoel?' Hij lacht.
'Ik bedoel de kleur die er op je wangen verschijnt als ik je aankijk. De manier waarop je zenuwachtig je haren achter je oor schuift en het feit dat je onophoudelijk met je been op en neer gaat. Ik weet dat je hart sneller gaat bonzen van het aanzicht van mij, lieve Jasmine. Je weet dat ik dood ga van verlangen als ik je zie, en je gebruikt het tegen me of niet?'
'Hoe bedoel je?!' Sis ik boos, en bang. Vooral bang.
'Ik bedoel die jurk.' Hij zet een stap naar voren en betast mijn arm. Ik trek hem weg, maar hij pakt hem stevig beet en trekt me naar zich toe. Uit angst kan ik alleen maar met grote ogen naar boven kijken, want hij torent boven me uit.
'Die jurk die me nooit zou zijn opgevallen als andere meisjes hem aandoen, maar als jij het doet.. wauw. Ik zou je hier en nu meteen willen..'
'Willen wat?' Klinkt er van achter Cameron. Hij draait zich om en lacht. Ik duw me van hem af, en zet ene stap naar achteren. Draco kijkt Cameron aan, en als blikken konden doden was Cameron nu een hoopje as.
'Je weet heel goed wat , Malfidus.' De geur van alcohol die me niet eerder was opgevallen drinkt zich in mijn neusgaten. Cameron is dronken, en Draco is boos. Dit gaat niet goed aflopen.
'Ik daag je uit om het te zeggen Dallas, nu meteen.' Hij is recht voor hem gaan staan en torent een beetje boven Cameron uit.
'Ik zou nooit iets doen om jou blij te maken, Malfidus.' Draco lacht.
'Weet je wat me blij maakt?' Zijn ogen zijn donkerder dan normaal.
'Nou?' Vraagt Cameron geamuseerd. En dan gaat alles heel snel. Een flashback van toen Draco Jason aanviel dringt zich in mijn gedachtes. Draco geeft de ene na de andere stomp in Cameron's gezicht tot zijn gezicht rood van het bloed is wat uit zijn neus stroomt.
'DIT JIJ VIEZE VUILE HUFTER.' Schreeuwt Draco terwijl hij blijft slaan. Ondertussen heeft hij ook wat rake klappen gekregen van Cameron en bloeden zijn lip en neus. Ik weet niet waarom ik niets doe. Normaal gesproken zou ik me er bovenop gooien en ze uit elkaar trekken, maar ik sta verstijfd aan de grond genageld naar ze te staren. De mensen zijn ondertussen Slakhoorn's kamer uitgelopen, en staan om de twee vechtende jongens heen.
'DAT IS MIJN VRIENDIN VIEZE MODDERBLOEDJE' Ik zie hoe ze plots uit elkaar worden getrokken, en allebei op hun rug op de grond vallen. Anderling staat achter ze, met haar toverstok geheven en haar blik woedend.